Το ότι μια σειρά ή μια ταινία μπορεί να βρεθεί στην πρώτη θέση στα trends του Netflix, δεν έχει να λέει και πολλά. Πόσες και πόσες πατάτες το έχουν καταφέρει αυτό για μερικές ημέρες ή ακόμα και 2-3 εβδομάδες; Πολλές. Τον τελευταίο ένα χρόνο, είναι κυρίως πατάτες και λιγότερο αξιοσημείωτες δουλειές. Με τη σειρά 1899 όμως, τα δεδομένα είναι διαφορετικά. Γιατί πρόκειται για μια σειρά που άνετα θα μπορούσε να καταφέρει όσα και το Squid Game, που για δύο μήνες ήταν πρώτο στην πλατφόρμα και σάρωνε.
Το 1899 έχει ισχυρές περγαμηνές. Γιατί όταν κάτι είναι προϊόν της φαντασίας των δύο δημιουργών της σειράς Dark, τότε μόνο μεγάλες προσδοκίες μπορείς να έχεις ως τηλεθεατής.
Για όσους δεν θυμούνται ή δεν το είχαν δει, το Dark ήταν μια σειρά που είχε κάνει ακριβώς ό,τι και το Squid Game πίσω στο 2017, σε μια εντελώς άλλη εποχή και από την 1η Δεκεμβρίου που είχε κυκλοφορήσει μέχρι τα τέλη Ιανουαρίου, οτιδήποτε γραφόταν σε social media και ιστοσελίδες, διαβαζόταν τρομερά.
Σήμερα, αυτό μπορεί να φαντάζει ως όχι ιδιαίτερα μεγάλο επίτευγμα γιατί το έχουμε πια συνηθίσει, αλλά τότε, ναι πριν 5 χρόνια, ήταν μια πολύ διαφορετική κατάσταση και σίγουρα ο μέσος θεατής δεν είχε εγγράψει ακόμα στη μνήμη του τόσες πληροφορίες από σειρές και ταινίες κι ούτε είχε γίνει ακόμα εντελώς παθητικός δέκτης, ούτε είχε πάθει διάσπαση προσοχής με τόσες πλατφόρμες και τόσες πολλές επιλογές.
Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που το 1899 μπορεί να μην αποτελέσει έναν νέο μύθο σε επίπεδο σειρών. Παρόλο που οι πρώτες μέρες από την κυκλοφορία του έχουν γεννήσει συζητήσεις γύρω από την πλοκή του και παράγει άπειρα ενδεχόμενα, δεν έχει κάνει τη θραύση που έκαναν άλλες σειρές. Αδίκως.
Γιατί απ΄όποιο τεχνικό κομμάτι κι αν το δεις, απ΄όποιο κριτήριο σχετικά με την αφήγηση και το περιεχόμενο του, είναι αρρωστημένα αψεγάδιαστο.
Προφανώς και δε γίνεται να περιμένεις μια απλή ιστορία, κάτι μη υπερδαιδαλώδες. Για τους ανθρώπους του Dark μιλάμε. Αλίμονο αν ήταν κάτι εμφανές, κάτι ξεκάθαρο. Όσο πιο σύνθετο γίνεται, είναι το 1899, όμως αυτό δεν το κάνει απωθητικό ή δυσνόητο. Αντιθέτως, επιτείνει συνέχεια την αγωνία γιατί ο θεατής θέλει να το τρέξει και να δει τελικά τι συμβαίνει.
Κι αυτό που συμβαίνει, είναι ο λόγος που χρήζει υπόκλισης η σειρά.
Εμπνευσμένη από στοιχεία της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας και δη της αλληγορίας του σπηλαίου του Πλάτωνα, η σειρά 1899 δηλώνει όντως το χρονικό πλαίσιο. Τότε, στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, ήταν μια εποχή που είχε ολοκληρωθεί πλήρως το αποικιοκρατικό κύμα της Ευρώπης στις ΗΠΑ και μετά από κάμποσες δεκαετίες μετά τον Εμφύλιο, αρκετοί Ευρωπαίοι ταξιδεύουν με υπερωκεάνια στην Αμερική.
Σε ένα τέτοιο υπερωκεάνιο, το Κέρβερος, βρίσκονται αρκετοί άνθρωποι από την Ευρώπη, που ταξιδεύουν στον Νέο Κόσμο. Όμως, το ταξίδι τους θα διακοπεί όταν λάβει ο καπετάνιος ένα σήμα από το πλοίο Προμηθέας, το οποίο είχε ξεμείνει 4 μήνες πριν στο μέσο του ωκεανού και είχαν πεθάνει όλοι οι επιβαίνοντες. Ή μήπως όχι;
Όταν φτάνουν στο σημείο και πηγαίνει μια αποστολή με τον καπετάνιο επικεφαλής στον Προμηθέα, αντικρύζουν απόλυτη εγκατάλειψη, καταστροφή και σήψη, αλλά δεν υπάρχουν πτώματα. Αντιθέτως, υπάρχει ζωή. Ένας σκαραβαίος κι ένα αγοράκι που είχε εγκλωβιστεί σε ένα έπιπλο. Την ίδια στιγμή, στο πλοίο ανεβαίνει σκαρφαλώνοντας μόνος του ένας παράξενος τύπος.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι που ψυλλιάζεσαι ότι κάτι συμβαίνει. Κι αν σκεφτείς τι είδες στο Dark, τότε η σκέψη είναι πως ο παράξενος άντρας με το παλτό, ίσως είναι το μικρό αγοράκι που κάπως, με κάποιον τρόπο μεγάλωσε ή ο Προμηθέας βρίσκεται σε διαφορετικό χρονικό σημείο σε σχέση με τον Κέρβερο. Σαν κάτι σε εκείνο το σημείο του ωκεανού να διαστρεβλώνει το timeline.
Δεν συμβαίνει όμως ούτε αυτό. Υπάρχει κάτι πολύ πιο ευφυές πίσω απ΄όλα όσα διαμείβονται στον Κέρβερο, όπου μετά την εμφάνιση του άντρα, που δεν αντιλαμβάνεται κανείς ότι εμφανίστηκε από το πουθενά, αρχίζουν να πεθαίνουν άνθρωποι, αρχίζουν να εμφανίζονται μαύρα αντικείμενα που μεγαλώνουν στον Κέρβερο, ενώ εξακολουθεί να είναι παντού ο σκαραβαίος και μια μαύρη πυραμίδα που επίσης έχει ένα effect.
Φτάνοντας στα τελευταία δύο επεισόδια του 1899, πραγματικά συνειδητοποιείς ότι υπάρχουν τρομερές ιδέες και πως η σειρά που βλέπεις, δεν είναι σειρά εποχής, κάποιο δράμα ή θρίλερ. Είναι sci-fi και μάλιστα από τα πάρα πολύ καλά. Σε αρκετές στιγμές μου θύμισε την πρώτη σεζόν του Westworld που την θεωρώ ως ένα magnum opus της σύγχρονης μυθοπλασίας.
Το ίδιο θα μπορούσα να πω και για το 1899 σε μια άλλη εποχή, χωρίς να έχω μια τόσο γεμάτη μνήμη από σειρές. Και αποτυπώνει με πολύ ιδιαίτερο τρόπο – προσπαθώ να το κρατήσω spoiler free – το πώς μπορεί να γίνει η τεχνολογία στα χέρια κακών προθέσεων ή δόλιων ανθρώπων. Ή, ίσως ακόμα χειρότερα, απελπισμένων ανθρώπων που θέλουν να τα βάλουν με τη φθορά και τον θάνατο των αγαπημένων τους προσώπων.
https://www.youtube.com/watch?v=p7OUQ9U2qIw
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
«Σιωπή» στην Amazon: Παρά την υποτιθέμενη επιτυχία του Rings of Power, κανείς δεν μιλάει για αυτό
Monster: Το Netflix «ψάχνει» τους επόμενους serial killers μετά τον Dahmer για δύο sequel σεζόν
