Είναι κάποια πράγματα που δεν χρειάζεσαι πολύ χρόνο για να τα καταλάβεις, να τα διαβάσεις, να τα εκτιμήσεις. Αρκούν μερικά λεπτά και το ένστικτό σου αρχίζει να κοπανιέται σαν φυλακισμένος σε απομόνωση, πως αυτό που βλέπεις, είναι για να σου εντυπωθεί. Ακούγεται υπερβολικό να το γράφουμε αυτό απλά για μια σειρά, αλλά το The Last of Us δεν φτιάχτηκε για να είναι απλά μια σειρά. Και η πρεμιέρα του το απέδειξε.
Το πρώτο επεισόδιο που προβλήθηκε στο HBO το βράδυ της Κυριακής, έκανε το The Last of Us τη σειρά με την δεύτερη καλύτερη τηλεθέαση για το HBO εδώ και μια δωδεκαετία. Η προηγούμενη ήταν – καλά το μαντέψατε – το House of The Dragon (κοντά 10 εκατομμύρια τηλεθεατές), ενώ συνολικά για το HBO, την δεύτερη θέση κατέχει το Boardwalk Empire με τον Steve Buscemi, με 4.81 εκατομμύρια.
4.7 εκατομμύρια άνθρωποι είδαν την πρεμιέρα της σειράς , χωρίς να προσμετρώνται όσοι επέλεξαν το HBO Plus και φυσικά οι εκτός ΗΠΑ, όπου η σειρά έκανε πρεμιέρα 24 ώρες αργότερα, όπως στην Ελλάδα καλή ώρα. Παράλληλα, το HBO ανακοίνωσε πως αυτά τα νούμερα υπολογίζουν το 20-40% της συνολικής τηλεθέασης, άρα ίσως το The Last of Us να ξεπέρασε και τα 20 εκατομμύρια στην πρεμιέρα του.
Και πώς να μην το κάνει όταν έχει το ισχυρό background, δηλαδή το πολύ επιτυχημένο videogame. Και πώς να μην το κάνει, όταν το πρώτο επεισόδιο είναι 80 λεπτά που ούτε ένα λεπτό δεν σε αφήνει αδιάφορο. Το πρώτο μισό του μάλιστα, μέχρι και το σημείο όπου γίνεται το χρονικό άλμα και τελειώνει το backstory, είναι τόσο καλό, που λες «ναι, το βλέπω, είναι η ακριβότερη παραγωγή».
Δε βλέπεις προφανώς το χρήμα που ξοδεύτηκε, αλλά το τι αγόρασε το χρήμα. Αγόρασε κάθε στοιχείο μιας παραγωγής στην καλύτερη του εκδοχή. Κυρίως όμως, αγόρασε τον τρομερό Pedro Pascal που κάνει δικό του το πρώτο επεισόδιο από την αρχή ως το τέλος, έχοντας δουλέψει και τρομερά την προφορά του, ώστε να ξεχνάς πως ο τύπος είναι Ισπανός κι όχι Αμερικάνος.
Στον ρόλο του Joel, ενός βετεράνου του στρατού που έχει με τον αδερφό του μια επιχείρηση επιδιορθώσεων, ο Pascal είναι ένας μόνος πατέρας που μεγαλώνει την κόρη του. Μέσα σε ένα βράδυ όλα αλλάζουν. Ένας μύκητας εξαπλώνεται, προσβάλλει τους ανθρώπους, αλλά δεν τους σκοτώνει. Τους μεταλλάσσει. Τους κάνει τέρατα. Ο πανικός που επικρατεί στο Όστιν, όπου ξεσπάει ο μύκητας, οδηγεί τον Joel με τον αδερφό του Tommy και την κόρη του Sarah σε μια προσπάθεια να διαφύγουν.
Στους δρόμους βρίσκονται παντού τρελαμένοι άνθρωποι. Ελικόπτερα καταρρίπτονται. Ο στρατός και η αστυνομία έχουν βγει και πυροβολούν άκριτα. Καθώς το αμάξι τους ντελαπάρει, καταλήγουν τραυματισμένοι να τρέχουν μακριά από τον κόσμο. Ένας αστυνομικός τους σταματά και επιλέγει να τους πυροβολήσει βλέποντας αίματα πάνω τους, θεωρώντας ότι έχουν μολυνθεί. Η Sarah πεθαίνει.
20 χρόνια μετά, ο κόσμος έχει αλλάξει. Έχουν δημιουργηθεί ζώνες καραντίνας και στρατιωτικές δομές χρησιμοποιούνται για τους αμόλυντους. Κι όποιος παραβεί τους κανόνες κυκλοφορίας, πυροβολείται.
Ο Joel έχει αναλάβει να κάνει δουλειές για το νέο κράτος της FEDRA, αλλά ταυτόχρονα επιχειρεί και παράνομα, με διακίνηση των ενέσεων και των φαρμάκων για την ανοσία προς τον μύκητα.
Η αποστολή όμως που αναλαμβάνει είναι άλλη. Όταν πηγαίνει σε ένα αρχηγείο των αντιστασιακών για να πάρει μια μπαταρία αυτοκινήτου, με στόχο να πάει στον αδερφό του στο Γουαϊόμινγκ, θα του ανατεθεί να μεταφέρει την 14χρονη Ellie σε ένα σημείο στην άλλη άκρη της χώρας.
Η Ellie δεν είναι ένα τυχαίο κορίτσι. Έχει μολυνθεί από τον μύκητα, αλλά ο οργανισμός της έχει ανοσία στη δράση του και δεν μετατρέπεται σε ζόμπι. Κι αυτή θα είναι ο μόνος τρόπος η ανθρωπότητα να διαλύσει την εισβολή του μύκητα.
Ο ενθουσιασμός από το πρώτο επεισόδιο είναι μεγάλος, η σειρά έχει πάρει βαθμολογίες 9.4 στο IMDB και 99% στο Rotten Tomatoes, οπότε ίσως το HBO να έχει βρει ένα δεύτερο Game of Thrones μετά το Game of Thrones, έχοντας χτίσει ένα πολύ δυνατό δίπολο με το House of The Dragon που το κάνει κυρίαρχο στην τηλεόραση στις ΗΠΑ.
