Περιεχόμενα
Είναι η πρώτη αμερικάνικη σειρά που αγαπήσαμε εδώ στην Ελλάδα τόσο πολύ. Είναι μια από τις 5-6 σειρές που προσέφεραν στους πρωταγωνιστές, μα και στους γκεστ, πακτωλό χρημάτων και δόξα, ίσως δυσανάλογη του ταλέντου τους. Τα Φιλαράκια είναι μια «θρησκεία» για όσους περάσαμε αυτή την υπέροχη 15ετια από το 1996 μέχρι και το 2011 περίπου, που το STAR προέβαλλε σταθερά κάθε σαββατοκύριακο τη σειρά. Και μετά συνέχισε να προβάλλεται, αλλά μετά ήρθαν οι πλατφόρμες και πια δεν υπήρχε ιεροτελεστία.
Δεν θα σας το κρύψω. Βλέπω ακόμα μέχρι σήμερα Φιλαράκια, εναλλάξ με άλλες δύο κωμικές σειρές, το Modern Family και το Big Bang Theory. Εννοείται πως μετά τον θάνατο του Μάθιου Πέρι πριν από 11 μήνες, είναι αλλιώτικη η οπτική της σειράς, όμως παραμένει μια πολύ καλή συντροφιά τα βράδια μετά τη δουλειά. Είναι συνήθεια.
Και σήμερα που συμπληρώνονται 30 χρόνια από την πρεμιέρα της σειράς στις ΗΠΑ, ίσως είναι η στιγμή να πούμε ξανά μια σκληρή αλήθεια.
Αφήνοντας στην άκρη το συναίσθημα και τις στιγμές με τις οποίες συνδέσαμε τα Φιλαράκια (εγώ τα έχω μέσα στην καρδιά μου γιατί τα έβλεπα μεσημέρια ΣΚ τρώγοντας με τον παππού, τη γιαγιά και την αδερφή μου και τους δύο πρώτους δεν τους έχω πλέον στη ζωή μου), θα μπω στη διαδικασία να μιλήσω για τα Φιλαράκια ως σειρά, για τα στοιχεία τους τα τηλεοπτικά, τα μυθοπλαστικά, και όχι για τη γενικότερη σημασία τους που είναι τέτοια, ώστε να καλύπτει τα πάρα, πάρα πολλά ελαττώματα που έχει η σειρά σε επίπεδο σεναρίου, σκηνοθεσίας και ερμηνειών.
Παραδοχή Νο1: Οι 5 από τους 6 πρωταγωνιστές, δεν είχαν κανένα ιδιαίτερο υποκριτικό ταλέντο
Με εξαίρεση τον Ντέιβιντ Σουίμερ, οι υπόλοιποι δεν έδειξαν σε κανένα σημείο της καριέρας τους ότι έχουν ταλέντο ισάξιο της δόξας τους ή έστω κάτι λιγότερο. Αυτό βέβαια είναι ένας κανόνας που ταλανίζει όλους τους ηθοποιούς που ταυτίστηκαν με έναν ρόλο. Και το Modern Family και το Big Bang Theory που ανέφερα, δεν επέτρεψαν σε κανέναν ηθοποιό τους να ξεφύγει. Καλές ερμηνείες μετά από αυτές τις σειρές έχουν δώσει ο Τζέσι Τάιλερ-Φέργκιουσον θεατρικά και η Κάλι Κουόκο σε δύο σειρές.
Ακόμα κι ο Τζιμ Πάρσονς, που είχε το περισσότερο ταλέντο όπως φαινόταν στο Big Bang Theory, δεν έχει άλλο σημείο αναφοράς και η μεγαλύτερη επιτυχία του μετά, είναι το Young Sheldon, δηλαδή η spin-off σειρά.
Ειδικά μετά την 6η σεζόν στα Φιλαράκια, όταν και οι σεναριογράφοι δεν έχουν πια καμία έμπνευση και απλά γράφουν το σενάριο με βάση τους χαρακτήρες των 6, οι ερμηνείες είναι σε πολλές περιπτώσεις τραγελαφικές. Ειδικά ο Μάθιου Πέρι, αν δεν είχε τις σαρκαστικές ατάκες, που κι αυτές από την 8η σεζόν και μετά, λόγω των προσωπικών του ζητημάτων, τις λέει αδούλευτα, θα έπαιρνε Χρυσό Βατόμουρο. Το ίδιο και η Λίζα Κάντροου. Οι δυο τους είναι μάλλον οι πιο κακοί ερμηνευτικά στα Φιλαράκια, με βάση το πώς φαίνονται στη σειρά, αν και η μετέπειτα πορεία έχει δείξει πως η Κάντροου είναι λιγότερο κακή από τον Ματ ΛεΜπλανκ και την Κόρτνι Κοξ.
Παραδοχή Νο2: Οι σεναριογράφοι στα Φιλαράκια ήταν χειρότεροι από τους περισσότερους σεναριογράφους της ελληνικής τηλεόρασης
Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά εδώ. Τα μυριάδες άρθρα για τα άπειρα λάθη σεναρίου, τις ανακολουθίες που έχουν υπάρξει σε πολλά επεισόδια, όχι ένα και δύο, μιλούν από μόνα τους. Για να καταλάβεις, τσέκαρε εδώ, εδώ και εδώ. Και έχουμε πολλά ακόμα σαν κι αυτά.
Ένα από τα πιο κραυγαλέα γίνεται στην πρώτη σεζόν, στο επεισόδιο όπου η Ρέιτσελ θέλει να πάει για σκι με τους γονείς της και τρέχουν στην ταράτσα για να δουν το μεγάλο μπαλόνι που το έσκασε από την παρέλαση για τα Χριστούγεννα. Ο Τσάντλερ μπαίνει μέσα στο σπίτι, εισβάλει, χωρίς να έχει κλειδί. Λίγο μετά, που γυρίζουν, δε μπορούν να μπουν μέσα επειδή δεν έχουν κλειδιά. Πώς γίνεται αυτό ρε παιδιά;
Παραδοχή Νο3: Η σκηνοθεσία είχε πολλά ατοπήματα
Να μιλήσουμε για το μικρόφωνο του μπούμαν και τον ίδιο τον μπούμαν που κάθεται δίπλα στον Ρος στο επεισόδιο μετά τον χωρισμό με τη Ρέιτσελ, εκεί όπου έχουν μείνει από βενζίνη καθ’ οδόν για το σπίτι στο βουνό; Να μιλήσουμε για τις φορές που φαίνονταν ξεκάθαρα οι stunt-doubles της Ρέιτσελ, της Φίμπι και της Μόνικα, ειδικά στο καφέ Central Perk; Να μιλήσουμε για την, μηδενική σχεδόν, καθοδήγηση των ηθοποιών;
Τα παραπάνω δεν είναι απλά απόψεις, είναι πράγματα που συνέβησαν, που δεν γίνεται να μην προσμετρώνται στην εκτίμηση για μία σειρά. Και τα Φιλαράκια είναι τόσο «ελαττωματικά» που αν έβγαιναν 10 χρόνια αργότερα, δεν θα είχαν ούτε το μισό impact παγκοσμίως. Κέρδισαν από την εποχή που βγήκαν, στην οποία ενεγράφησαν στη συλλογική μνήμη ως μια υπέροχη sit-com και κρύφτηκαν οι τόσες αβλεψίες.
Ναι, υπάρχουν σκηνές που και μετά από 150 προβολές, μας προκαλούν το ίδιο γέλιο, ναι, συγκινούμαστε ενθυμούμενοι την πρώτη φορά που τα είδαμε, αλλά τα Φιλαράκια θα έπρεπε να έχουν τελειώσει 3 σεζόν νωρίτερα και να έχουν πολύ χαμηλότερη θέση στην κατάταξη για τις καλύτερες κωμικές σειρές.
Αρκεί κανείς να δει το Big Bang Theory ή ακόμα και το Two and A Half Men που μετά την 9η σεζόν επίσης είχε προβλήματα, για να καταλάβει τι θα πει καλό σενάριο, καλή κωμωδία, σωστές, συμβατές ερμηνείες. Δεν μιλάω καν για Office ή Brooklyn Nine Nine ή, ακόμα ακόμα, για Unbreakable Kimmy Schmidt και The Good Place.
Φιλαράκια, ναι, αλλά όχι και Κολλητάρια!
* Εικονογράφηση: Πέγκυ Δαδάκη
