Αν την έβλεπε ο Σέλντον Κούπερ, θα εκνευριζόταν και θα έπρηζε όποιον του την έδειξε. Η νέα σειρά του Netflix, το Adolescence, συζητείτο έντονα τις τελευταίες ημέρες, πολύς κόσμος περίμενε να την δει, ανέβηκε στην πλατφόρμα, βρίσκεται στο Νο1 των trends, αλλά αν φτάσεις μέχρι το τέλος, τότε θα νιώσεις προδομένος και θα εκνευριστείς, όπως εμείς, διότι δεν έχει τέλος!
Όχι γιατί δεν είναι καλή ή γιατί κοροϊδέυει. Αλλά γιατί δεν μπαίνει καμία τελεία. Τουλάχιστον ως προς αυτό που πιστεύεις ότι αφορά. Γιατί για 3 επεισόδια, σου δημιουργεί μια πολύ συγκεκριμένη αίσθηση και, κατ’ επέκταση, προσδοκία, την οποία στην ακυρώνει πλήρως στο 4ο και τελευταίο επεισόδιο. Κι απ’ ό,τι διαβάζω, δεν προβλέπεται να έχει δεύτερο μέρος, για να μπει μια τελεία στην υπόθεση
Το Adolescence έρχεται να συνεχίσει την χορεία εκείνη των σειρών που καταπιάνονται με τα εφηβικά ζητήματα, την σχολική παρενόχληση και κακοποίηση και τελικά το ακραίο, δηλαδή μια δολοφονία. Μια δολοφονία που δεν υπάρχει κανένα στοιχείο της που να μπορεί να σε κάνει να σταθείς με σιγουριά υπέρ ή κατά προς κάτι.
Τι αφορά η Νο1 σειρά του Netflix
Το Adolescence ξεκινάει με το ψητό. Πρώτη σκηνή, η αστυνομία σε μια περιοχή του Λονδίνου, εισβάλει στο σπίτι των Μίλερ, αρματωμένη με όπλα και σημαδεύει τον πατέρα, τη μητέρα και στη συνέχεια την αδερφή για να μην τους εμποδίσουν από το να πάνε να συλλάβουν τον Τζέιμι, τον 13χρονο γιο της οικογένειας. Ο Τζέιμι είναι βασικός ύποπτος για τον φόνο της συμμαθήτριάς του, της Κέιτι.
Καθώς τον πηγαίνουν στο τμήμα για ανάκριση και για δακτυλικά αποτυπώματα, κι αφού έχει έρθει και ο δικηγόρος που θα τον αναλάβει, με την οικογένειά του να προσπαθεί να καταλάβει τι έχει συμβεί, η σκέψη που μου δημιουργείται, είναι πως δεν θα είναι, προφανώς, ο Τζέιμι, πως κάποιοι συμμαθητές του θα του την έχουν στήσει, θα τον έχουν παγιδεύσει και πως θα φτάσουμε στο 4ο επεισόδιο για να μάθουμε την αλήθεια.
Όταν, όμως, ξεκινάει η ανάκριση, ο αστυνομικός βάζει πάνω στο τραπέζι φωτογραφίες που δείχνουν τον Τζέιμι να ακολουθεί την Κέιτι και στη συνέχεια ένα βίντεο όπου διαπληκτίζονται και, τελικά, ο Τζέιμι την μαχαιρώνει 7 φορές και την αφήνει αιμόφυρτη, μέχρι που πεθαίνει.
Ο 13χρονος βάζει τα κλάματα, δεν αρνείται τίποτα, δε λέει πως δεν το έκανε, οπότε εδώ έρχεται ένα πρώτο, μικρό σοκ για τον θεατή, αφού η ιστορία αποκαλύπτει πολύ γρήγορα τον θύτη. Όχι για πολύ βέβαια, αλλά για μερικά λεπτά. Αφού φεύγουν όλοι από την αίθουσα και μένει ο εμβρόντητος πατέρας με τον Τζέιμι, ο 13χρονος κλαίει και του λέει πως δεν το έκανε. Να το 2ο μικρο σοκ. Τόσο παραπλανητικό ήταν το βίντεο; Αφού ο θύτης φοράει τα παπούτσια που λέει ότι έχει ο Τζέιμι…
Στα επόμενα δύο επεισόδια της νέας σειράς του Netflix, μεταφερόμαστε στο σχολικό περιβάλλον, σε ό,τι συμβαίνει σε ένα σχολείο γεμάτο παιδιά που επηρεαζόμενα από την κουλτούρα της εποχής και των social media, κρίνουν τον άλλον με βάση τη σεξουαλική του δραστηριότητα, κάνουν μπούλινγκ, ενώνονται σε ομάδες αγοριών για να γίνουν μια αγέλη βίας και μετατρέπουν και τα κορίτσια σε χίμαιρες, σε ύαινες που αναγκάζονται να κατασπαράξουν. Κι αυτό καταλήγει στους αδύναμους. Μέχρι που οι αδύναμοι ξεσπούν. Ενίοτε. Κι εκεί χάνουν τον έλεγχο.
Γιατί όμως μόνο στα 2; Τι γίνεται στο 4ο επεισόδιο της σειράς του Netflix; Γίνεται κάτι που με έβγαλε από τα ρούχα μου, διότι δεν δίνει μια πλήρωση στην ιστορία. Τα αφήνει όλα αναπάντητα και είναι μια ώρα επεισόδιο που επικεντρώνεται στους γονείς του φερόμενου ως θύτη. Είναι ένα επεισόδιο που ανατρέπει ό,τι πίστευα για τη σειρά.
Το Adolescence ρίχνει τους προβολείς στους εφήβους, είναι μια σειρά που γράφτηκε από τον πρωταγωνιστή Στίβεν Γκρέιαμ και τον Τζακ Θορν, που βασίστηκαν στο διαιωνιζόμενο φαινόμενο της εφηβικής ένοπλης βίας, με μαχαίρι, στη Βρετανία, και ξεδιπλώνει μια πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που πονάει.
Συνηθίζουμε όλοι μας να κατηγορούμε τις προηγούμενες γενιές για τον κόσμο που μας παρέδωσαν, αλλά οι επόμενες γενιές τι ακριβώς κάνουν για να τον παραλάβουν; Έχασα πραγματικά πολλή από την ελπίδα μου για το αύριο του πλανήτη και της ανθρωπότητας. Η σειρά του Netflix δεν είναι μια μυθοπλασία. Είναι μια πραγματικότητα που αποδίδεται μέσα από μια ιστορία. Που μάλλον έχει συμβεί κάπου στη Βρετανία ή κάπου στον κόσμο.
Τρομακτικό το τι μπορεί να κάνουν παιδιά όταν ενώνουν την κακία τους, η οποία προκύπτει από την αδυναμία τους να κατανοήσουν πως δεν χλευάζουμε οτιδήποτε δεν είναι ίδιο με μας. Όχι μόνο σεξουαλικά, αλλά γενικά. Πριν μια δεκαετία περίπου, στην Ελλάδα είχαμε τον Γιακουμάκη. Στη σειρά του Netflix αυτοί που δέχονταν το μπούλινγκ, δεν αυτοκτονούν, αλλά επιλέγουν να σκοτώσουν. Ο Τζέιμι είτε το έκανε ως αντίδραση είτε δεν το έκανε και καλύπτει καποιον άλλον.
Είναι αυτό δικαιολογία; Όχι. Αλλά όταν σε ένα οικοσύστημα, όπως το σχολικό, οι καθηγητές και δάσκαλοι αρνούνται να αντιμετωπίσουν τις συμμορίες των παιδιών, δεν έχουν τα εφόδια και ο νόμος δεν τους επιτρέπει πολλή ευελιξία, τότε η αδιαφορία σκεπάζει το σχολείο και μέχρι να πάρουν χαμπάρι γονείς και καθηγητές τι συμβαίνει, είναι πια πολύ αργά.
Είναι 4 πολύ σκληρά επεισόδια αυτά στο Netflix. Το στομάχι σφίγγει, στρίβεται σαν σφουγγάρι που το στραγγίζεις. Κι οι ερμηνείες επώδυνα καλές. Απελπισία με έπιασε, βλέποντας ότι είναι μια αδιέξοδη κατάσταση που βασίζεται σε κενά νόμου και κενά αντίδρασης των ενηλίκων. Κι όσο έβλεπα τη σειρά στο Netflix, στον δρόμο από κάτω περπατούσαν 4-5 αγόρια με 3-4 κορίτσια με συμπεριφορά καθ’ οδόν προς το παραβατικό, έμπλεοι ασέβειας και αναρωτήθηκα για πολλοστή φορά: φταίνε οι γονείς ή η εποχή παράγει αποκλειστικά κωλόπαιδα που θρέφονται από την κουλτούρα των social media;