Να πούμε την αλήθεια, δεν έχουμε και σε ιδιαίτερη εκτίμηση την Κέιτ Χάντσον. Δεν πρέπει να έχει υπάρξει ποτέ ταινία που να ξέραμε πως παίζει και να είπαμε «ε τότε θα τη δω». Όταν, λοιπόν, την είδαμε να πρωταγωνιστεί στη νέα σειρά του Netflix, μια από τις δύο που κυκλοφόρησαν την περασμένη Πέμπτη (η έτερη το Toxic Town), κάπως μαγκωθήκαμε, δε μας έβγαινε ιδιαίτερη επιθυμία να πατήσουμε το play. Το κάναμε όμως γιατί είδαμε πως παίζει ο Τζάστιν Θερού. Κυρίως, όμως, γιατί είδαμε πως γράφει το σενάριο η Μίντι Κέιλινγκ.
Αν δε σας λέει κάτι το όνομα, πρόκειται για μια από τις καλύτερες σεναριογράφους κωμωδίας στις ΗΠΑ, με γαλόνια στο SNL, που συνυπέγραψε το The Office και είναι μια από τις πιο δυναμικές γυναίκες της βιομηχανίας. Κι η αλήθεια είναι πως η δική της πένα σώζει κάπως την κατάσταση για τη σειρά Running Point στο Netflix.
Δηλαδή το σενάριο είναι αρκετά καλό και μοιάζει κάπως να συνδέει δύο κόσμους, το The Office και το Ted Lasso. Στη θεωρία δηλαδή, κατανοούμε γιατί υπήρξε αυτή η σύνδεση με το δεύτερο. Στην πράξη όμως, δεν υπάρχει κάποιο σημείο επαφής, πέραν του ότι πρόκειται για ιστορίες γύρω από τον αθλητισμό. Με αυτή τη λογική, το Running Point θυμίζει κάτι από Any Given Sunday.
Ας αφήσουμε τις καυστικές ατάκες στην άκρη, κι ας επανέλθουμε στην Κέιτ Χάντσον ως πρωταγωνίστρια της νέας σειράς του Netflix, αφού πούμε ότι τελικά κι ο Τζάστιν Θερού ξενέρωτος είναι στον, μικρό, ρόλο του.
Η Χάντσον σίγουρα είναι καλύτερη από οτιδήποτε άλλο την έχουμε δει, εκτός από εκείνη την πρώτη φορά πριν 25 χρόνια, το Almost Famous, όπου ως ακατέργαστη τότε, με τον αυθορμητισμό της νεανικής της φύσης, είχε δώσει άλλες υποσχέσεις. Δε νοιάστηκε, μάλλον, να εξελιχθεί ερμηνευτικά, αλλά να χτίσει ένα brand. Αυτό το πέτυχε.
Τι θα δεις στο Νο1 του Netflix
Στη σειρά του Netflix είναι πάλι nepo baby, αφού ως Άιλα Γκόρντον αναλαμβάνει την προεδρία της ομάδας μπάσκετ που έχτισε ο πατέρας της και διατηρούσε τα ηνία της ο αδερφός της, μέχρι που τράκαρε και έγινε γνωστό ότι κάνει ναρκωτικά και έπρεπε να ξεκινήσει αποτοξίνωση.
Ο Καμ Γκόρντον είχε οδηγήσει σε ιστορικό low τους Los Angeles Waves, το κορυφαίο franchise του ΝΒΑ, με 7-8 πρωταθλήματα. Όταν παραδίδει την ομάδα στα χέρια της Άιλα, η πορεία είναι για να μην περάσουν ούτε στα play offs και η πίεση και κριτική είναι μεγάλη.
Η Άιλα, που ξέρει περισσότερο μπάσκετ από τον αδερφό της, αλλά και τον Τζες και τον Σάντι, τα έτερα δύο αδέλφια της, που εργάζονται σε πόστα στην ομάδα, θα πρέπει να κάνει αυτό που καλείται να κάνει κάθε γυναίκα που βρίσκεται σε ένα «αντρικό» επάγγελμα. Να ξεπεράσει τις σεξιστικές αντιλήψεις, να μην κωλώσει πουθενά και να ακολουθήσει το ένστικτό της, αδιαφορώντας για το πώς την αντιμετωπίζουν ως γυναίκα. Ευτυχώς, έχει στο πλάι της μια μάνατζερ του οργανισμού, που είναι φίλες, η οποία είναι δυναμική και υπενθυμίζει στην Άιλα τι ευθύνη έχει.
Εκτός από την ευθύνη της ομάδας, η Άιλα έχει έναν αρραβωνιαστικό που αρχίζει να τον παραμελεί όλο και περισσότερο, χωρίς αυτός να γκρινιάζει αλλά την κατανοεί, στο 2ο επεισόδιο εμφανίζεται ένας ξώγαμος αδερφός, παιδί του πατέρα τους με μια καθαρίστρια του γηπέδου, ο οποίος μάλιστα δουλεύει στη διανομή των σνακ στους φιλάθλους και ενίοτε έχει και να νταντεύει παίκτες και προπονητή, αλλά και να κρατήσει τους χορηγούς που εμπιστεύονται μόνο άντρες ή δε θέλουν να συνδεθούν με μια ομάδα που η πρόεδρος της έχει κάνει φωτογράφιση στο Playboy.
Έχει πολλά που δε μας κάθονται ιδιαίτερα καλά, η σειρά του Netflix. Πρώτα και κύρια, όλες οι ερμηνείες, με εξαίρεση τη Μπρέντα Σονγκ ως Άλι Λι, η φίλη της Άιλα, που έχει μια ωραία παλαβομάρα, και κατά τόπους, την Κέιτ Χάντσον. Όλοι οι υπόλοιποι είναι απλά ομιλούσες κεφαλές, μέσα για να λέγονται οι ατάκες και τα puns του σεναρίου. Όσοι υποδύονται τους μπασκετμπολίστες ιδίως, δεν ξέρουμε μήπως τελικά παίζουν όντως μπάσκετ και δεν είναι ηθοποιοί.
Ακόμα και για το μπάσκετ πάντως, αμφιβάλλουμε, διότι είναι τρομερά χτιστοί οι περισσότεροι, με σώμα που δεν θα τους επέτρεπε να παίξουν μπάσκετ και που θα έπρεπε να το αλλάξουν για να αντεπεξέλθουν. Ειδικά αυτός που υποδύεται τον Τράβις Μπαγκς, ο Τσετ Χανκς, γιος του Τομ Χανκς και της Ρίτα Γουίλσον, είναι πυγμάχος, όχι μπασκετμπολίστας. Ερμηνευτικά, χειρότερος από όλους είναι ο προπονητής της ομάδας.
Επίσης, για έθνος που γέννησε το μπάσκετ, οι Αμερικάνοι δε φαίνεται να μπορούν να στήσουν αληθοφανείς σκηνές αγώνα, αν κρίνουμε από αυτή την αστειότητα που βλέπουμε στη σειρά του Netflix.
Επειδή μακρηγορήσαμε και δεν είναι και το Running Point σειρά που επιδέχεται βαθυστόχαστων αναλύσεων, θα πούμε ότι είναι μια σχετικά τίμια κωμωδία, σίγουρα βλέπεται ευχάριστα, αλλά πάνω από 6.5/10 δεν το παίρνει, κι είμαστε και γαλαντόμοι. Α, θα έχει και 2η σεζόν λογικά. Αυτά. Για Νο1 στο Netflix σίγουρα δεν είναι.
