Peaky Blinders: Άξιζε αυτό το τέλος σε μια σειρά αριστούργημα;

Το url αντιγράφηκε.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους το Peaky Blinders μπορεί να θεωρηθεί από τις πιο επιτυχημένες σειρές όλων των εποχών. Με την έκτη και τελευταία σεζόν, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα ότι πρόκειται για γεμάτη σειρά, με κάποια σκαμπανεβάσματα. Μια σειρά που ξεκινάει να δείχνει την ανοδική πορεία της πιο κακόφημης συμμορίας του Μπέρμινχαμ, που από τον δρόμο και τα σκοτεινά στενά, έφτασε στα πιο ακριβά σαλόνια και στη Βουλή.

Προβάλλει όλα τα στοιχεία της εποχής του 1920 μέσα σε ατμοσφαιρικές σκηνές με την κατάλληλη μουσική επένδυση. Μιλάμε για μια σειρά υπερπαραγωγή, που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από Χολιγουντιανές ταινίες. Κάνει ένα ταξίδι στο χρόνο, διαπραγματεύεται τόσο τα προβλήματα της εργατικής τάξης και των μειονοτήτων, όσο και τις δολοπλοκίες για την άνοδο στην κορυφή. Απεικονίζει την άνοδο του οργανωμένου εγκλήματος σε μια χώρα που ανέκαμψε από τον πόλεμο.

Το Peaky Blinders, λοιπόν, ξεκίνησε ως κάτι μικρό, μόνο για μια μειοψηφία και έχει γίνει παγκόσμιο φαινόμενο. Αυτό οφείλεται και στον πρωταγωνιστή, Cilian Murphy, που έχει μπει κυριολεκτικά στο πετσί του ρόλου του, που δεν είναι άλλος από τον Tommy Shelby. Αν και όντως υπήρχαν οι Peaky Blinders, δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν την αυτοκρατορία που τους αποδίδεται στη σειρά. Αυτό το κατάφερε περισσότερο ο Murphy.

Η βαρβαρότητα τους είναι προφανής, αλλά πάντα τους συμπονάμε γιατί αντιμετωπίζουν δολοπλόκους ανθρώπους που είναι πολύ χειρότεροι. Θα θυμάστε τις ιταλικές συμμορίες, τους Εβραίους, τον Luca Changretta, που υποστηρίζουν τους Ρώσους αριστοκράτες, την αστυνομία και τους Κινέζους με τους οποίους συνεργάζονται στο εμπόριο ηρωίνης. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν βρίσκονται πια στο προσκήνιο της σειράς, καθώς νέοι εχθροί έχουν προκύψει. Κι αυτοί έχουν να κάνουν πλέον με την αριστοκρατία και όχι με μια χούφτα gangsters.

Δεν είναι μόνο ότι σκιαγραφεί τις άτυπες συμφωνίες και τις μηχανορραφίες που χρειάζεται να κάνει κάποιος για να ανέλθει στην εξουσία. Απεικονίζει μια ολόκληρη κοινωνία, την κατάρριψη της ανισότητας και των στερεοτύπων, ακόμα και μέσα από τα ρούχα που επιλέγουν για τους ρόλους. Για παράδειγμα, το παντελόνι που φορούσε η Polly, που έκανε κουμάντο στην οικογένεια, συμβόλιζε ότι είναι στο ίδιο επίπεδο με τους άνδρες. Στην συνέχεια ο Tommy θα γίνει πιο σοφιστικές με γούνες και γυαλιά, καθώς μπαίνει στον ρόλο του πολιτικού.

Η σειρά «αριστούργημα» που από το 2013 χάριζε στο κοινό της έντονες συγκινήσεις, δράση και ανατροπές, έφτασε σχεδόν στο τέλος της. Λέμε «σχεδόν» γιατί η έκτη και τελευταία σεζόν μοιάζει περισσότερο σαν ορεκτικό πριν από το κύριο πιάτο της ταινίας που θα ακολουθήσει. Το τέλος, αν και γεμάτο συμβολισμούς που πρέπει να θυμάσαι από τις προηγούμενες σεζόν, είναι λειψό. Στην πραγματικότητα μοιάζει με την αρχή του τέλους και σε αφήνει με την απορία αν όντως έχει τελειώσει. Θα σκεφτείς «τι αυτό ήταν;» ή «δεν έχει άλλο;». Έχει και θα το δούμε στην ταινία.

Γιατί η 6η σεζόν των Peaky Blinders ήταν από τις πιο άνοστες

Ας πιάσουμε όμως την 6η σεζόν από την αρχή. Η ιστορία ξεκινά με την οικογένεια Shelby εντελώς διαλυμένη και με έναν «εμφύλιο» πόλεμο να ξεσπά μεταξύ του Tommy και του Michael. Μετά την απώλεια της Helen McCrory, της ηθοποιού που υποδύεται την Polly Shelby, η σειρά μπαίνει σε αδράνεια. Από το τέλος της 5ης σεζόν θυμόμαστε ότι η οικογένειά τους έχει δεχθεί ένα φρικτό πλήγμα. O Tommy έφτασε στην αυτοκτονία, παλεύοντας με τους εσωτερικούς τους δαίμονες που συνεχίζει να αντιμετωπίζει και στην νέα σεζόν. Άλλωστε, αν κάποιος μπορεί να κερδίσει τον Tommy Shelby, αυτός είναι ο ίδιος του ο εαυτός.

Σε αυτή την φράση βασίζεται μπορούμε να πούμε ολόκληρη η σεζόν. Τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται. Πάντα θα υπάρχει κάτι που θα ανατρέπει τις καταστάσεις και παρότι θα βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης, βρίσκει τον τρόπο να στέκεται στα πόδια του. Η πλοκή είναι άπαιχτη.

H σύγκρουση μεταξύ των μελών της οικογένειας προβάλλεται στο μεγαλύτερο μέρος αυτής της σεζόν, η οποία είναι πιο σουρεαλιστική από οποιαδήποτε από τις προηγούμενες. Μπορεί να «χάνει» στην εξωτερική σύγκρουση για να παρουσιάσει τους εσωτερικούς δαίμονες του Tommy, ενώ στο παιχνίδι μπαίνει ο Oswald, σε μια περίοδο που ο φασισμός ανθίζει και η ποτοαπαγόρευση αίρεται. Έχει o Thomas Shelby όλα τα μέσα για να τους αντιμετωπίσει ή θα καταλήξει να γίνει αυτό που πάλευε και σιχαινόταν τόσα χρόνια;

Μεμονωμένα επεισόδια είναι καλά και ευχάριστα να τα παρακολουθήσει κανείς, καθώς σε παρακινούν συναισθηματικά, σου κρατάνε το ενδιαφέρον και εντείνουν την αγωνία. Εξετάζοντας την σεζόν σαν σύνολο, όμως, μπορούμε να πούμε ότι ήταν από τις πιο αδύναμες, με το τέλος να μην φτάνει στο αποκορύφωμα, ενώ γίνονται εμφανή κάποια κενά, βάζοντάς τα όλα κάτω. Αφήνει πολλά αναπάντητα ερωτήματα, ενώ έχουν προστεθεί νέοι χαρακτήρες που χρειάζονται περισσότερη διερεύνηση.

Σίγουρα το φινάλε σαν φινάλε της σειράς και όχι σαν ένα part που προοικονομεί μια ταινία, δεν ανταποκρίνεται στα υψηλά στάνταρ που είχε θέσει η οικογένεια Shelby.

Διαβάστε επίσης στο intronews.gr: