Στην εποχή που ζούμε, όπου κάθε χρόνο βγαίνου πολλές νέες σειρές και ταινίες, υπάρχει αυτός ο αυξημένος ανταγωνισμός στα ψηφιακά μέσα να γράψουν για κάθε μία, ώστε αν μία σειρά γίνει τεράστια επιτυχία, να έχουν χτίσει από την πρώτη στιγμή τη λέξη-κλειδί γκουγκλικά και να παίρνουν κλικς. Αυτό οδηγεί συχνά σε βιαστικές κρίσεις, είτε είναι προς το θετικό είτε προς το αρνητικό. Κι εγώ έχω γράψει πολλές φορές για σειρά κάτι μετά από 2-3 επεισόδια θέασης και όταν ολοκληρώνεται η πρώτη σεζόν, έχω αλλάξει την άποψή μου. Αυτό συμβαίνει κυρίως σε σειρές που στα πρώτα επεισόδια δε μου έχουν αρέσει.
Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου 2 ή 3 επεισόδια είναι ό,τι χρειάζεσαι για να καταλάβεις αν μια σειρά είναι καλή, αν θα γίνεται καλύτερη, αν θα αποτελέσει επιτυχία. Ε, αυτό συμβαίνει με το The Penguin στο HBO που στην Ελλάδα μπορείς να το δεις μέσω Vodafone TV.
Ο Κόλιν Φάρελ κατάφερε, παρά τα τόσα προσθετικά κιλά, παρά την αλλαγή στο πρόσωπο του που τον έκανε αγνώριστο, να δώσει στον ρόλο του Όσβαλντ Κόμπλποτ μια διαφορετική οντότητα, ξεχωρίζοντας στην ταινία The Batman του Ματ Ριβς πριν 2 χρόνια, με αποτέλεσμα το HBO να προχωρήσει με την παραγωγή της σειράς. Μια σειρά που έκανε πρεμιέρα πριν από περίπου 2 εβδομάδες και μετά από 2 επεισόδια μπορεί να ειπωθεί με σχετική βεβαιότητα και επιχειρήματα, ότι διεκδικεί τον τίτλο για την καλύτερη νέα σειρά τη φετινή σεζόν.
Μπορεί λόγω του ότι δεν είναι στο Netflix να μην αποκτήσει ποτέ το buzz που είχαν τόσες σειρές φέτος, όπως το Baby Reindeer ή το Monsters, αλλά είναι άλλο πράγμα το πόσος κόσμος συζητάει για μία σειρά και εντελώς άλλο πράγμα πόσο καλή είναι αυτή. Ενίοτε τα δύο αυτά στοιχεία συναντιούνται, αλλά δεν είναι το ένα απαραίτητη προϋπόθεση για το άλλο.
Το The Penguin έχει και τα δύο στοιχεία στην Αμερική, αλλά όχι στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο, όπου το HBO δεν είναι διαθέσιμο, αλλά έχει παρόχους με τους οποίους συνεργάζεται. Αν τυχόν δηλαδή πουλούσε τα δικαιώματα της σειράς στο Netflix, τότε δε θα χρειαζόταν καν να συζητήσουμε για το αν είναι η καλύτερη σειρά της χρονιάς, διότι παίζει τον ρόλο του σίγουρα και το πόσοι μιλάνε γι’ αυτή, πόσο το συζητά η παρέα σου.
Τι θα δεις στη σειρά του HBO
Το στόρι του Πιγκουίνου, είναι λίγο πολύ γνωστό. Ένα underdog του κόσμου του εγκλήματος στη Γκόθαμ, που πουλάει συνεργασία στις αντιμαχόμενες παρατάξεις της μαφίας, ο οποίος θέλει να πάει όλη τη διαδρομή και να γίνει αυτός το μεγάλο κεφάλι στην πόλη, αυτός που θα τον τρέμουν όλοι, ακόμα και οι Φαλκόνε, που έχουν τα ηνία του εγκλήματος.
Στην σειρά, η ιστορία ξεκινάει από το σημείο θανάτου του Καρμάιν Φαλκόνε, του πιο διαβόητου μαφιόζου, και καταπιάνεται με αυτό το κενό που δημιουργείται, το οποίο γεννά και μια κούρσα διαδοχής, αναθαρρεύουν τα άλλα συνδικάτα για να επιτεθούν στους Φαλκόνε τώρα που είναι ευάλωτοι, καθώς ο Πιγκουίνος σκοτώνει και τον γιο του, τον Αλμπέρτο. Οπότε, έχει μείνει η Σοφία Φαλκόνε να πρέπει να κάνει το step up.
Ο Πιγκουίνος παίζει το παιχνίδι του που τον φέρνει διαρκώς στην κόψη του ξυραφιού, σε σημείο όπου είναι πιθανό όλοι οι συνεργάτες του να ανακαλύψουν πως το παίζει σε πολλαπλό ταμπλό, πως είναι καρφί και να τον σκοτώσουν, μα έχει μάθει να επιβιώνει από τα πάντα. Κι ενώ στη Γκόθαμ η μαφία έχει επιβάλλει μια απλή εγκληματικότητα, έναν απλό φόβο, αυτόν των όπλων και των μαχαιριών, ο Πιγκουίνος θα γίνει αυτός που θα ξεκλειδώσει μια νέα εποχή τρόμου στη Γκόθαμ, με παρανοϊκούς εγκληματίες που δεν έχουν καν τον ηθικό φραγμό της ιταλικής μαφίας.
Στα δύο επεισόδια που έχουν προβληθεί, η σειρά έχει σχηματίσει άψογα την ατμόσφαιρα της Γκόθαμ, έχει στοιχεία που φέρνουν σε ατμόσφαιρα λίγο από πρώτη σεζόν True Detective, ενσωματωμένη όμως στον κόσμο της DC, της Γκόθαμ, κι αυτή η έμφυτη ιρλανδική αλητεία που έχει ο Κόλιν Φάρελ στον τρόπο που μιλάει, κάνουν τον συνδυασμό ακαταμάχητο. Γιατί δεν χρειάζεται να ψάξεις πολύ για να κάνεις μια καλή σειρά, όταν το είδος της είναι αυτό, δηλαδή μια πόλη εγκλήματος, είτε είναι DC είτε όχι.
Θες καλή φωτογραφία, την ατμόσφαιρα, και θες και πειστικούς ηθοποιούς, όλη η δουλειά γίνεται από το κάστινγκ. Κι εδώ, όλη η δουλειά έγινε από το κάστινγκ της ταινίας, όταν επιλέχθηκε ο Κόλιν Φάρελ, και μετά στη σειρά που στελεχώθηκε και το υπόλοιπο καστ, όπου ξεχωρίζει και η Κριστίν Μιλότι, αυτή η υποτιμημένα γοητευτική ηθοποιός που υποδύεται την Σοφία Φαλκόνε.
Το The Penguin δεν ξέρω πώς μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι λιγότερο από μια σειρά-διεκδικήτρια για την καλύτερη της χρονιάς. Σίγουρα, θα γίνει το κόλλημά σου μέχρι το τέλος του 2024 και, λογικά, θα έχει και 2η σεζόν από του χρόνου το φθινόπωρο και μετά.
