Αλήθεια τώρα, ρε Μάικ Γουάιτ; 3 χρόνια έφτιαχνες την 3η σεζόν του The White Lotus, για να καταλήξεις σε αυτό το αποτέλεσμα; Νιώθω οριακά πως με κορόιδεψαν, βλέποντας την 3η σεζόν του The White Lotus που ολοκληρώθηκε το βράδυ της Κυριακής, με το 8ο επεισόδιο, το οποίο ήταν σοκαριστικό στο τελείωμά του, αλλά σίγουρα αυτό δεν ήταν αρκετό για να ρεφάρει για τα προηγούμενα 7.5 επεισόδια.
Είχε γραφτεί εδώ και μια πρώτη άποψη μετά τα 3 επεισόδια, εδώ, αλλά ήλπιζα τότε ότι τα επεισόδια που θα ακολουθήσουν, θα αποκτήσουν μια ουσιαστική πλοκή. Δεν υπήρξε ποτέ κάτι τέτοιο. Και φτάσαμε στο φινάλε, στο 8ο επεισόδιο, για να μάθουμε ότι τελικά το όλο premise της 3ης σεζόν ήταν αυτό που ήθελε να κάνει στην Μπανγκόκ ο Ρικ, να βρει τον άνθρωπο που σκότωσε τον πατέρα του. Πολύ ισχνή διακύμανση και άπλωμα της πλοκής για να φτάσουμε τελικά σε αυτή την αποκάλυψη.
Μια παύση εδώ. Αν δεν έχεις δει το φινάλε του The White Lotus, τότε καλύτερα να αποχωρήσεις, διότι θα διαβάσεις spoilers.
Τι γίνεται στην 3η σεζόν White Lotus;
Αφού έβγαλα το κρίμα από πάνω μου, συνεχίζω. Η 3η σεζόν αναλώθηκε σε μικροκουταμάρες, όπως το σεξ που έκανε η Ζακλίν με τον Βαλεντίν, τον οποίο έσπρωχνε προς τη Λόρι και της έλεγε να κάνει αυτή σεξ μαζί του, στον αυνανισμό που δέχτηκε ο Σάξον από τον αδερφό του και τις σεξουαλικές περιπτύξεις με την Κλόε και με κάτι ασαφές που συνέβη στη δουλειά του Τίμοθι, το οποίο δεν το μαθαίνουμε ποτέ.
Αν η 3η σεζόν του The White Lotus είχε και συνέχεια, αν υπήρχε και 4η σεζόν με τα ίδια πρόσωπα, θα ήταν πολύ διαφορετική η γεύση που θα μου είχε αφήσει. Αλλά να βλέπω 7 επεισόδια στα οποία πρακτικά δε συνέβη τίποτα, για να φτάσω στο 8ο και να πάρω όλη την ουσία της σειράς, μου φαίνεται σκέτη κοροϊδία.
Είχε τρομερή διαφορά η 3η σεζόν από τη 2η και την 1η; Ειλικρινά, δεν μπορώ να απαντήσω. Ίσως να είμαι εγώ πολύ διαφορετικός σε αυτά που ζητάω από μια σειρά σε σχέση με το 2022 που είδα τη 2η σεζόν, ή με το 2020 που κυκλοφόρησε η 1η. Μπορεί να μου φαίνεται μέτρια η 3η σεζόν, ενώ είναι ίδια τα συστατικά και η προσέγγιση στην αφηγηματική ροή με τις άλλες 2.
Το φινάλε ήταν όντως πολύ δυνατό, κι εκεί όμως όλα έγιναν μέσα σε 10-15 λεπτά.
Από τη μία, ο Λόκι να έχει καταπιεί τους δηλητηριώδεις σπόρους ενός φρούτου και να φαίνεται πως πέθανε, από την άλλη ο Ρικ ακούει τον ιδιοκτήτη του White Lotus, αυτόν που πήγε να βρει για να εκδικηθεί για τον θάνατο του πατέρα του, μα τελικά απλά του έριξε μια σπρωξιά, να του λέει ότι η μάνα του του είπε ψέματα και ήταν μια τσ**λα, μετά ο Ρικ να του ορμάει, να του παίρνει το όπλο και να τον πυροβολεί εξ επαφής δις και να του λέει η Σριταλά πως αυτός ήταν ο πατέρας του, για να ακολουθήσει πιστολίδι που οδήγησε στον θάνατο της Τσέλσι και του Ρικ.
Και στο τέλος, να φεύγουν όλοι από το ξενοδοχείο, χωρίς να γνωρίζουν πως Ρικ και Τσέλσι πέθαναν από σφαίρες, να μην έχουν πάρει χαμπάρι από το πιστολίδι που έπεσε, και χαμογελαστοί να επιστρέφουν στις ζωές τους. Η οικογένεια Ράτλιφ σε έναν κόσμο όπου δε θα είναι πια πλούσιοι, αλλά θα πάρει το κράτος όλη την περιουσία τους, και η Μπελίντα με τον γιο της να έχουν εν τέλει πάρει τα 5 εκατομμύρια που τους προσέφερε ο Γκρεγκ, και ο τελευταίος να συνεχίζει την άνετη ζωή στο White Lotus με την Κλόε και να ανακαλύπτει τις μύχιες σεξουαλικές του διαστροφές.
Η πιο σοκαριστική στιγμή στο White Lotus ήταν ο θάνατος της Τσέλσι, η οποία για 8 επεισόδια έλεγε πως είναι κοσμικά δεμένη με τον Ρικ, κι ήταν ίσως το μόνο storyline της 3ης σεζόν που αναπτύχθηκε σωστά. Κι αυτό όμως, φτάσαμε στο 8ο επεισόδιο για να το καταλάβουμε, ενώ έγινε πολύ προβλέψιμα αυτό που έγινε με την Τσέλσι. Λειτούργησε όμως σαν μια κάθαρση για όλους τους υπόλοιπους και για την πίστη της Τσέλσι πως με τον Ρικ είναι αδελφές ψυχές. Κι ήρθε ως ωραία αντίθεση με μια σκηνή λίγο νωρίτερα, όπου συμφωνούν πως θα ζήσουν για πάντα μαζί. Τελικά, το για πάντα τους δεν κράτησε πολύ.
Όπως, ήταν ανατρεπτικό πως από αλλού περιμέναμε τους νεκρούς, κι από αλλού μας ήρθαν. Δηλαδή, έμοιαζε ο Τιμ να έχει αποφασίσει να αυτοκτονήσει, στο 8ο επεισόδιο το πίστεψα πως θα πάρει μαζί του και όλη την οικογένειά του, όπως ήταν ένα σενάριο ο Γκρεγκ να σκοτώσει τη Μπελίντα, με κάποιον τρόπο. Τελικά, ο Ρικ κι η Τσέλσι ήταν αυτοί που την πλήρωσαν οριστικά κι αμετάκλητα.
Η ουσία όσων γράφω, είναι ότι το The White Lotus βασίζεται πολύ στο brand name του. Αν ήταν οποιαδήποτε άλλη σειρά, δεν υπήρχε περίπτωση να φτάσω πέρα από το 3ο επεισόδιο. Θα έχανα ελπίδα πως θα γίνει καλύτερο και θα έβλεπα άλλη σειρά. Εδώ έμεινα γιατί ειναι το White Lotus.
Μισό καλό επεισόδιο από τα 85 λεπτά και από τις συνολικά 8.5 ώρες διάρκειας της 3ης σεζόν, δεν είναι αρκετό για να την καταστήσει καλή. Το φινάλε είναι από τα πιο συγκλονιστικά που έχω δει τα τελευταία χρόνια, δεν έχει να συνεισφέρει όμως και πολλά αυτό στη μεγάλη εικόνα. Δε μπορεί να επισκιάσει τη μετριότητα και την ουδετερότητα των 7.5 επεισοδίων.
Αν δεν ήταν και η Έιμι Λου Γουντ, που της έχω έρωτα μεγάλο, μάλλον το The White Lotus 3 θα χανόταν σαν τον άνεμο με την ολοκλήρωσή του. Τώρα, ίσως το επεξεργαστώ λίγο παραπάνω μέσα μου και περάσει καμία εβδομάδα εσωτερικής ανάλυσης…
