Όταν η ΤΣΣΚΑ Μόσχας ανακοίνωνε τον Kenneth Faried ως νέο της παίκτη, πολλοί έσπευσαν να πουν ότι θα είναι ανίκητη. Αυτό δε συνέβη. Δε συνέβη για μια σειρά από λόγους και ένας απ΄αυτούς ήταν η επιλογή της στο Kenneth Faried. Ο Manimal του NBA, στα 32 του, δεν είναι με τίποτα ένας παίκτης που μπορεί να αντέξει στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Άλλωστε, τα στοιχεία που τον έκαναν πολύ σημαντικό στο NBA και στην Εθνική των ΗΠΑ που πήρε Μουντομπάσκετ και Ολυμπιακούς, δεν είναι στοιχεία που κάνουν τη διαφορά στο ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Σίγουρα δεν είναι στοιχεία που μπορούν να οδηγήσουν μια ομάδα που θέλει κάθε χρόνο να πηγαίνει στον τελικό, να το καταφέρει. Ο Kenneth Faried δεν έδειξε απολύτως τίποτα σε αυτούς τους δύο μήνες και είναι μια από τις πολλές περιπτώσεις παικτών που έκαναν μεγάλη καριέρα στο NBA και στην Ευρωλίγκα τα βρήκαν μπαστούνια.
Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που τα τελευταία χρόνια το έχει ζήσει στο πετσί του. Το έζησε και πριν λίγες εβδομάδες με την περίπτωση του Yogi Ferell, που μπορεί να παίζει καλά τώρα στη νέα του ομάδα, αλλά στους πράσινους έδειξε να του λείπουν εκείνα τα στοιχεία που απαιτεί η Ευρωλίγκα. Τα ίδια είδαμε και με τους Wesley Johnson και Jimmer Fredette στην ομάδα της σεζόν 2019-2020. Το ίδιο είδαμε και πέρσι με τον Shelvin Mack, ο οποίος ούτε στην Αρμάνι Μιλάνο μπόρεσε να προσαρμοστεί.
Από τέτοιες περιπτώσεις βρίθει η Ευρωλίγκα τα τελευταία χρόνια. Ο Κώστας Κουφός είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση που έκανε χρόνια καριέρας στο NBA κι εδώ δε μπορούσε να σταθεί. Για περιπτώσεις τύπου Ron Baker που είδαμε στην ΤΣΣΚΑ, καλύτερα ας μη μιλήσουμε.
Για κάθε Greg Monroe και Jonas Jerebko, που απλώς στάθηκαν αξιοπρεπώς, υπάρχει πάντοτε ένας μεγαλύτερος αντίλογος. Στη φετινή Ευρωλίγκα βλέπουμε τον O. J. Mayo στην Ούνικς και τον Dante Exum στη Μπαρτσελόνα που δείχνουν να έχουν προσαρμοστεί. Όχι στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, μα στις απαιτήσεις της ομάδας τους. Γιατί αυτό παίζει εν τέλει τον σημαντικότερο ρόλο.
Αν ο Kenneth Faried δεν είχε πάει στην ΤΣΣΚΑ, αλλά στη Βιλερμπάν, θα είχε βρει χώρο και τρόπο να δείξει περισσότερο τα καλά του στοιχεία και λιγότερο τα πολλά μειονεκτήματα που έχει για το ευρωπαϊκό μπάσκετ.
Από την άλλη πλευρά, έχουμε δει πολλούς Ευρωπαίους παίκτες να πηγαίνουν στο NBA και, άσχετα με το τι ρόλο είχαν στην Ευρώπη, να στέκονται από αξιοπρεπώς ως πολύ καλά. Δηλαδή βλέπει κανείς τον Ingles που πριν 8-9 χρόνια στη Μπαρτσελόνα ήταν ρολίστας, να έχει διαγράψει πολύ σημαντική καριέρα στους Τζαζ, όπου μαζί του είναι ο Bojan Bogdanovic. Ο Bertans επίσης, που δεν έδειξε τρελά πράγματα στην Ευρώπη, έχει τον χρόνο του στους Wizards και έπαιζε αρκετά και στους Spurs.
Αυτά είναι μερικά από τα πολλά παραδείγματα των τελευταίων ετών που δείχνουν ότι ακόμα και οι ρολίστες των ομάδων της Ευρωλίγκας, έχουν ανεπτυγμένο μπασκετική αντίληψη-ευφυΐα, που τους επιτρέπει να ελιχθούν και να βρουν τον τρόπο να υπάρχουν σε ομάδες του NBA προσφέροντας αυτό που τους λείπει. Αντίθετα, ακόμα και παίκτες με εκατοντάδες ματς στο NBA, φτάνουν στην Ευρώπη και λειτουργούν με έναν συγκεκριμένο τρόπο, δείχνοντας μεγάλη αδυναμία στην προσαρμογή.
Αυτό δεν είναι κάτι που συμβαίνει τυχαία. Συμβαίνει γιατί πνευματικά, το ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι ανώτερο από το αμερικάνικο. Οι σπουδαίοι εγκεφαλικά παίκτες που συνδυάζουν και τα αθλητικά προσόντα με τις μπασκετικές ικανότητες, δεν είναι τόσοι πολλοί όσους νομίζουμε στο NBA. Από τους χοντρικά 500 παίκτες, ζήτημα να είναι 30-40. Μιλάμε για τη λίγκα που έχουν κάνει καριέρα οι Howard, DeAndre Jordan και JaVale McGee. Και ο Kenneth Faried.
Η ατυχία που έχει το ευρωπαϊκό μπάσκετ είναι πως δεν υπάρχει ως ένα από τα κυρίαρχα σε μια αγορά που είναι αθλητικοκεντρική. Στις ΗΠΑ όλα κινούνται γύρω από το sport, την απόλαυση, τη διασκέδαση. Τα γήπεδα είναι χώροι συνάντησης και εορτασμού. Πάνε να δούνε ένα παιχνίδι και έχουν ξοδέψει 100 δολάρια για το εισιτήριο, το φαγητό και το ποτό τους. Αυτό δίνει στη μπασκετική λίγκα το άπλετο χρήμα.
Στην Ευρώπη το μπάσκετ δεν είναι καν το 2ο πιο δημοφιλές άθλημα, με τις αγορές που έχουν ψηλά το βόλεϊ ή το τένις, να είναι περισσότερες απ΄αυτές που βάζουν το μπάσκετ πάνω απ΄όλα. Κι αυτό σημαίνει πολλά για τα έσοδα του.
