Στο ματς με τη Μπασκόνια στην πρεμιέρα οι πόντοι στο ημίχρονο ήταν 22 κατά του. Στο ματς με τη Μακάμπι ήταν 26. Στο ματς με τη Μπάγερν ήταν 24. Στο ματς με τη Βιλερμπάν έσπασε τα κοντέρ και δέχτηκε μόλις 21 πόντους. Σε αυτά τα 4 ματς είχε μάλιστα δεκάλεπτα με μονοψήφιο σκορ για τον αντίπαλο. Ο Ολυμπιακός κάνει μια χρονιά στην Ευρωλίγκα που θα είναι απίθανο να μην τον οδηγήσει με πλεονέκτημα έδρας στη φάση των play offs και με αυξημένες πιθανότητες να διεκδικήσει την πρόκριση στο final-4.
Φυσικά, μένουν ακόμα 18 αγωνιστικές κι αν ο Ολυμπιακός ηττηθεί στο ΟΑΚΑ από τον Παναθηναϊκό την Πέμπτη, μπορεί να εμφανιστεί πάλι η συζήτηση για το κόμπλεξ και αυτή τη φορά να επηρεάσει το ερυθρόλευκο στρατόπεδο. Άλλωστε, είδαμε πόσο εύκολα ξέχασαν κάποιοι το όμορφο μπάσκετ που παίζει ο Ολυμπιακός φέτος και έστησαν τον Μπαρτζώκα στον τοίχο.
Η πραγματικότητα όμως δε μπορεί να καθορίζεται από 1-2 αποτελέσματα. Ακόμα κι αν ο Ολυμπιακός δεν κερδίσει τον Παναθηναϊκό ποτέ ξανά ως τον Μάιο, αν έχει καταφέρει να πάει στο final-4, ποιος θα ασχοληθεί; Ακόμα κι αν δεν έχει πάει στο final-4, αλλά έχει αποκλειστεί στους 8 από την Εφές για παράδειγμα, ποιος θα έχει κάτι να του προσάψει;
Οι ερυθρόλευκοι έχουν βάλει τρομερές βάσεις τη φετινή σεζόν και θα τους αρκεί για τα επόμενα 1-2 χρόνια απλώς να κάνουν μικρές προσθαφαιρέσεις, αν αυτό κριθεί αναγκαίο. Γιατί μέχρι στιγμής, δε μοιάζει και τόσο απαραίτητο. Ο Χασάν Μάρτιν έχει βρει κάποια πατήματα, είναι αξιόπιστος δεύτερος ψηλός πίσω από τον Φαλ και ενδεχομένως ο Ολυμπιακός να χρειάζεται μόνο έναν τρίτο σε αυτή τη θέση σε περίπτωση που τραυματιστεί ο Φαλ, εφόσον ο Έισι δεν ανταποκριθεί.
Από την άλλη, στις θέσεις 1-2-3-4, δείχνει να μπορεί να καλύψει οποιοδήποτε πρόβλημα προκύψει. Αρκεί να μην προκύψουν πολλά μαζί. Σαφώς, μια ομάδα δε μπορεί να μπαίνει σε αυτή τη λογική και να προβλέπει αν θα χάσει 3-4 παίκτες ταυτόχρονα, ακόμα και σε εποχές πανδημίας. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει χτίσει την ομάδα ποσοτικά με στόχο να δέσει και δεν θέλει να διαταράξει τις ισορροπίες και τον χρόνο που έχει ο καθένας σε Ευρωλίγκα και πρωτάθλημα.
https://www.youtube.com/watch?v=J7a8klmg12k
Ναι, ο Σακιέλ ΜακΚίσικ δείχνει αταίριαστος με το σύνολο, αλλά δε μπορεί κανείς να πει ότι δεν προσφέρει. Αποτελεί κάτι το διαφορετικό στην καλοστημένη ομάδα και πάντα χρειάζεται.
Συνολικά πάντως, ο Ολυμπιακός μοιάζει να έχει βρει το βασικότερο ζητούμενο για τις ομάδες που δεν έχουν μπάτζετ των 20-25 εκατομμυρίων και δεν τους βαραίνει το πρέπει της κατάκτησης της Ευρωλίγκας. Ποιο είναι αυτό; Η χαρά για το παιχνίδι. Όλοι όσοι παίζουν δίνουν τα πάντα στο γήπεδο, βάζουν το σώμα τους παντού σε άμυνα και επίθεση και το απολαμβάνουν. Το βλέπει κανείς όταν κοιτάζει τον πάγκο στο ΣΕΦ και μετά το τέλος των παιχνιδιών, με τους παίκτες να κάνουν πλάκα μεταξύ τους.
Ένα ΣΕΦ που έχει δει την ομάδα να δυσκολεύεται κάπως μόνο από τη Ρεάλ και τη Φενέρ. Όλοι όσοι πέρασαν για την Ευρωλίγκα από εκεί, πήραν «φαγητό για το σπίτι».
Ο Ολυμπιακός βρήκε 3 παίκτες που θα έκαναν το σύνολο καλύτερο
Αυτό που κάνει ως τώρα ο Μπαρτζώκας και ο Ολυμπιακός του, είναι ένα τρόπον τινά παράδειγμα. Όχι μόνο για την σωστή διαχείριση ενός μπάτζετ 8-9 εκατομμυρίων, αλλά και για τη γενικότερη αντίληψη περί μεταγραφικής πολιτικής. Δεν άλλαξε άρδην την ομάδα σε σχέση με πέρσι που βγήκε 12η. Δεν πήρε σκούπα να διώξει παίκτες. Έκανε μόλις τρεις προσθήκες: Ουόκαπ, Φαλ και Ντόρσεϊ. Και Λούντζης, αλλά αυτός δεν έχει πάρει χρόνο συνεισφοράς ακόμα.
Αυτή η τριάδα, όπως έχουμε ξαναγράψει, ήταν κομμάτια ενός παζλ που έλειπαν. Δεν ήταν τα μεγαλύτερα κομμάτια, αλλά ήταν τα πιο ταιριαστά. Πάντοτε εκ του αποτελέσματος κρίνοντας. Ο Ουόκαπ έφερε στην περιφέρεια αυτό που της έλειπε. Ο Φαλ στη ρακέτα αυτό που χρειάζεται μια σύγχρονη ομάδα. Ο Ντόρσεϊ το απρόβλεπτο και το σερί πόντων από έναν παίκτη.
https://www.youtube.com/watch?v=K8U_Qb2kJ1Y
Δε θα μπορούσε να έχει κάνει καλύτερες επιλογές ο Ολυμπιακός. Ακόμα κι αν είχε παραπάνω χρήματα, δύσκολα θα έβρισκε τους παίκτες που θα ξεκλείδωναν περισσότερο τους υπάρχοντες. Ο Ουόκαπ έδωσε ανάσες και ηρεμία στον Σλούκα. Ο Ντόρσεϊ δεν πήρε το χρόνο του Λαρεντζάκη, αλλά του επέτρεψε να κάνει step up. Ο Φαλ ανέδειξε κι άλλο τον Βεζένκοφ και την περιφέρεια.
Αυτή τη στιγμή ο Ολυμπιακός παίζει το καλύτερο ή, έστω, το δεύτερο καλύτερο μπάσκετ στη διοργάνωση. Το πιο ελκυστικό, αν θέλετε. Και με τη Μπαρτσελόνα του Γιασικεβίτσιους είναι οι πιο σταθερές ομάδες. Ακόμα κι η Ρεάλ δεν έχει αυτή τη σταθερότητα κι ας έχει κορμό 5ετίας.
Πολλά μπορεί να συμβούν στους επόμενους μήνες. Να προσβληθεί ο Ολυμπιακός από κορωνοϊό και να χάσει για 2-3 εβδομάδες 3-4 παίκτες και σε διάστημα με διαβολοβδομάδες στην Ευρωλίγκα, για παράδειγμα. Δεν πιστεύω ότι κάτι τέτοιο θα είναι αρκετό για να τον στείλει εκτός 8άδας. Το πολύ πολύ να χάσει το πλεονέκτημα έδρας. Έχει δείξει όμως ότι δεν θα τον εμποδίσει αυτό. Με εξαίρεση την Μπαρτσελόνα και την Εφές, δεν υπάρχει ομάδα που να έχει ξεκάθαρο προβάδισμα εναντίον του. Αντιθέτως, ο ίδιος έχει ξεκάθαρο ή μικρό προβάδισμα απέναντι στις περισσότερες, με βάση πάντα το ως τώρα μπάσκετ που παίζουν όλοι.
Η χαρά του παιχνιδιού όμως δεν αλλάζει με κανένα τρόπο. Είναι ο θησαυρός του αθλητισμού. Αυτό φέρνει τους φιλάθλους κι όχι τους οπαδούς που καταστρέφουν. Κι ο Ολυμπιακός φέτος, έχει φέρει ξανά τους φιλάθλους που έχασε με τις ασχήμιες των οπαδών του τα προηγούμενα χρόνια.
