Το έργο είναι πια γνωστό και χιλιοπαιγμένο. Κάθε καλοκαίρι θα υπάρχει πάντοτε τουλάχιστον μια περίπτωση ελληνικής ομάδας που θα κληθεί να παίξει προκριματικά σε ποδοσφαιρική ευρωπαϊκή διοργάνωση με έναν αντίπαλο που εμείς οι παντογνώστες θα αποκαλέσουμε καφενείο και όλα τα σχετικά, αλλά στο τέλος το καφενείο θα έχει προκριθεί και δη με άνεση. Κάποιες φορές μπορεί να είναι και δύο οι περιπτώσεις. Ο ΠΑΟΚ βρίσκεται ήδη σε μειονεκτική θέση, ο Ολυμπιακός έφυγε από το Champions League και διεκδικεί πρόκριση στους ομίλους του Europa, Άρης και ΠΑΟ έχουν δύσκολο δρόμο να διαβούν. Άρα, τι πρέπει να γίνει;
Λέγεται κάθε καλοκαίρι, αλλά ποτέ δεν αλλάζει. Ακόμα και τώρα που έχει εμφανιστεί για τις ελληνικές ομάδες η χρυσή ευκαιρία του Conference League. Δεν λέω ότι είναι μια διοργάνωση-παιχνιδάκι. Λέω όμως πως μπορούν να διεκδικήσουν περισσότερα, να έχουν μεγαλύτερη τύχη και μέσα από ένα πλάνο, να αποκτήσουν μια σταθερότητα στα επιτεύγματα τους στη συγκεκριμένη διοργάνωση.
Ακόμα και το να πηγαίνουν κάθε φορά στους 16 της διοργάνωσης, θα έφτιαχνε πολύ την θέση τους στην ευρωπαϊκή βαθμολογία και θα τους έδινε την ευκαιρία για καλύτερες κληρώσεις σε περίπτωση που διεκδικούσαν ομίλους Europa ή Champions League.
Υπάρχει τεράστιο πρόβλημα νοοτροπίας, όχι μόνο στους φιλάθλους, αλλά και στους ίδιους τους οργανισμούς. Η φετινή πορεία δείχνει ήδη ότι δεν αλλάζουν όσα ταλανίζουν τις ελληνικές ομάδες. Ναι, δεν πρόκειται να κριθεί ένα ποδοσφαιρικό πρότζεκτ με βάση 2 ή 4 ματς το καλοκαίρι, αλλά οι ομάδες θα έπρεπε να παίζουν σε αυτά τα ματς σαν να κρίνεται όλη τους η ύπαρξη, ώστε να χτίσουν τις βάσεις για ευημερία.
Πριν 2 εβδομάδες, όλοι έλεγαν ότι θα έχουμε τουλάχιστον 3 ομάδες σε ομίλους, μακάρι και 4. Τώρα, ο Ολυμπιακός κατέβηκε ήδη ένα επίπεδο και βρίσκεται σε αγωνιστική κρίση, έχοντας να αντιμετωπίσει και μια Σλόβαν Μπρατισλάβας που δεν είναι και πολύ διαφορετική από τη Μακάμπι Χάιφα, ο ΠΑΟΚ κοιτάζει τον αποκλεισμό κατάματα, ο Άρης προκρίθηκε, αλλά θα έχει δύσκολο έργο και ο Παναθηναϊκός μπορεί να πάει με σοβαρές απουσίες στα εξτρέμ στο πρώτο ματς απέναντι στην Σλάβια Πράγας την άλλη Πέμπτη.
Για χρόνια οι ελληνικές ομάδες υποτιμούν τις 4ες και 5ες της Σουηδίας, της Νοργηβίας, τις ούγγρικες, τις ομάδες από Σλοβενία, Σλοβακία και γενικά από χώρες που τις θεωρούμε για κάποιο λόγο ποδοσφαιρικά υποδεέστερες και γι΄αυτό καταλήγουν να παίζουν Ευρώπη μετά τον Δεκέμβριο μια φορά στα 1000 χρόνια ή και ομίλους με την ίδια συχνότητα.
Έχουν πολλά παθήματα όλες οι ομάδες στην πλάτη τους για να λειτουργούν με τόσο αντιποδοσφαιρικό τρόπο, για να αγνοούν βασικά θέματα που θα μπορούσαν να τους διασφαλίσουν μια μακροημέρευση στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ακόμα και το να αποκλειστούν στα play offs έχοντας πάρει 2-3 νίκες, θα έπρεπε να θεωρείται πολύ σημαντικό για την ευρωπαϊκή τους εξέλιξη.
Οι ομάδες που για χρόνια υποτιμούν ως προς το μέγεθος τους, δεν υποδύθηκαν ποτέ κάτι μεγαλύτερο απ΄αυτό που είναι. Ούτε επιχείρησαν να μειώσουν την αξία του αντιπάλου τους. Έμπαιναν πάντοτε στο γήπεδο με το σκεπτικό πως απέναντι τους υπάρχει ένας αντίπαλος δύσκολος, αξιοσέβαστος, με ιστορία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις κτλ. Κι ακόμα κι αν είχαν αποκλειστεί, το έκαναν με τρόπο που να δείχνει ότι δεν «έκλεψαν» ούτε στιγμή σε προσπάθεια.
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Sydney McLaughlin: Το κορίτσι-θαύμα που μπορεί να γίνει ο «θηλυκός Bolt» της εποχής μας
Στενός φίλος του Schumacher διέρρευσε πρόσφατη φωτογραφία του – Πώς την «εξαφάνισε» η οικογένεια
Zlatan Ibrahimovic, The Beast: Στα 40 του είναι πιο τούμπανος από ποτέ
