Από την πρώτη ημέρα που ξεκίνησαν μαζί προπονήσεις οι παίκτες και το προπονητικό σταφ στην Εθνική Ελλάδος στο μπάσκετ, εν όψει του Ευρωμπάσκετ του Σεπτεμβρίου, όλοι συμφωνούσαν πως η 8άδα είναι ο εφικτός στόχος και πως πρώτα πρέπει αυτή η ομάδα να γίνει ομάδα, να αποκτήσει μια ταυτότητα και ο στόχος να είναι οι επόμενες διοργανώσεις ως προς το μετάλλιο. Ο δε Γιάννης Αντετοκούνμπο είχε πει ξεκάθαρα πως από τις προπονήσεις δε βλέπει μια ομάδα που είναι για να πάρει μετάλλιο. Θα μου επιτρέψει να διαφωνήσω.
Όχι για το μετάλλιο αυτό καθαυτό, ούτε θα υποστηρίξω πως έχουμε μια από τις 2-3 πιο ταλαντούχες ομάδες στην Ευρώπη. Αλλά αν ρίξει κανείς μια ματιά στα ρόστερ των άλλων ομάδων, δε θα βρει καμία που να έχει πάνω από 5-6 παίκτες που να τους βλέπεις και να λες «αυτός μας λείπει» ή «αυτόν θα ήθελα στην ομάδα μου».
Η Σλοβενία έχει τον Ντόνσιτς, τον Ντράγκιτς και από κει και μετά υπάρχουν ο Τόμπι με τον Πρέπελιτς που θα μπορούσες να πεις ότι είναι παίκτες από το υψηλότερο ευρωπαϊκό επίπεδο.
Η Σερβία έχει Μπιέλιτσα, Νέντοβιτς, Γιόκιτς, Μίσιτς, Λούσιτς, Γκούντουριτς, Μιλουτίνοφ (που είναι ερωτηματικό) και άντε να βάλουμε για το potential τον Ποκουσέφσκι και τον Πετρούσεφ.
Η Ισπανία, που βρίσκεται σε χρονιά αναδιοργάνωσης, έχει Λορέντσο Μπράουν, Κίνο Κολόμ, Γκαρούμπα, τα αδέρφια Ερνανγκόμεθ, τον Γιουλ και τον Ρούντι. Οι δύο τελευταίοι βέβαια είναι φουλ ταλαιπωρημένοι οργανισμοί στα 35 και 36 τους, χωρίς να έκαναν σπουδαία σεζόν στην Ευρωλίγκα ή την Ισπανία μέχρι το τελευταίο δίμηνο της σεζόν, αλλά έχουν σίγουρα τεράστια στόφα.
Πάμε και στη Γαλλία που θεωρώ ότι με τη Σερβία είναι τα φαβορί για τελικό, αν δε συναντηθούν νωρίτερα. Ρούντι Γκομπέρ, Γιαμπουσέλε, Οκόμπο, Φουρνιέ, Χάουαρντ, Μαλεντόν, Πουαριέ και έναν πολύ προβληματικό Τομά Ερτέλ.
Να δούμε και την Ελλάδα; Γιάννης Αντετοκούνμπο που κάνει για 3 παικταράδες μαζί, Καλάθης, Σλούκας, Παπανικολάου, Παπαπέτρου, Παπαγιάννης, Ντόρσεϊ. Εννοείται, δεν αμελώ πως ο Παπαγιάννης δεν θα είναι με τίποτα ο παίκτης που είδαμε μες στη σεζόν γιατί μέχρι να βρει τα πατήματα του, ακόμα κι αν ξεκινούσε σήμερα ομαδικές προπονήσεις, θα ήθελε 15-20 ημέρες, που δεν ξέρω αν το προλαβαίνει.
Ακόμα όμως και με το 50% του Παπαγιάννη, που να υπάρχει απλά στην ίδια πεντάδα με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο, με τον Καλάθη και τον Ντόρσεϊ, η Εθνική δεν έχει κάποιο σημείο που να υστερεί τρομακτικά σε σχέση με τις προαναφερθείσες χώρες.
Η χθεσινή της εικόνα με την Πολωνία δεν ήταν θελκτική, αλλά και πάλι, έβαλε 101 πόντους και είχε έναν ασταμάτητο Αντετοκούνμπο. Αν με κάποιο τρόπο πάει το ποσοστό της στις βολές η Εθνική Ελλάδος από το 60% που έχει στα φιλικά, στο 70%, τότε δεν βλέπω λόγο να μην τεθεί ο πήχης στην 4αδα…
Είναι 5 οι ομάδες που έχουν το προβάδισμα σε αυτό το Ευρωμπάσκετ βάσει υλικού και αν η Ελλάδα δε συναντήσει καμία Γαλλία ή Σερβία στους 8, δε βλέπω γιατί να μην στοχεύει στην 4αδα, δε βλέπω γιατί να θεωρηθεί επιτυχία η 8άδα, σε μια χρονιά που η συγκυρία είναι μοναδική.
Ο Καλάθης είναι στα 33 του και έχει στοιχεία που τον κάνουν σπουδαίο, τα οποία σε 2 χρόνια θα έχουν φθίνει αρκετά και θα είναι και το φινάλε του τότε, στους Ολυμπιακούς στο Παρίσι. Ο Σλούκας είναι επίσης ένας πολύ καταπονημένος οργανισμός από τραυματισμούς τα τελευταία 2 χρόνια και βρίσκεται στα 31 προς 32, στο peak του prime του. Ο Παπανικολάου επίσης.
Όλες οι συναστρίες έχουν κάτσει έτσι αυτή τη στιγμή ώστε ακόμα και οι ρολίστες ή το μέτριο supporting cast να βρίσκεται στο ζενίθ της καριέρας του. Ο Λαρεντζάκης, ο Θανάσης Αντετοκούνμπο, ο Λούντζης, ο Κασελάκης, ο Αγραβάνης, δεν πρόκειται να γίνονται καλύτεροι στα επόμενα χρόνια. Ό,τι προλάβουμε να πάρουμε τώρα απ΄αυτούς. Και φυσικά ό,τι προλάβουν να πάρουν κι αυτοί για να αναδειχθούν από τη συμπαρουσία τους στην Εθνική Ελλάδος που έχει τον Γιάννη Αντετοκούνμπο.
Δεν υποστηρίζω ότι η Εθνική Ελλάδος θα πρέπει να στηθεί στον τοίχο αν δεν πάει τουλάχιστον μικρό τελικό. Λέω όμως πως αυτός πρέπει να είναι ο μίνιμουμ στόχος σε σχέση και με τους αντιπάλους, πάντοτε με την προϋπόθεση να μην υπάρξουν τραυματισμοί και να υπάρχει ο Παπαγιάννης διαθέσιμος, έστω και σε μέτρια κατάσταση. Ακόμα και χωρίς αυτόν βέβαια, δεν αλλάζουν δραματικά τα πράγματα γιατί και τα άλλα φαβορί θα συναντηθούν μεταξύ τους και θα αποκλείσουν το ένα το άλλο.
Ας πούμε για την οικονομία της κουβέντας ότι η Ελλάδα είναι το 5ο φαβορί για χρυσό. Ε, τότε δεν είναι κάτι το ουτοπικό να βάζει κανείς αυτή την καλή πίεση στην ομάδα του Ιτούδη που είναι κι ένας από τους 3-4 καλύτερους προπονητές του Ευρωμπάσκετ, με μόνο μειονέκτημα ότι οι υπόλοιποι έχουν μάθει να κοουτσάρουν Εθνικές που είναι άλλες οι συνθήκες, ενώ αυτός είναι άπειρος σε αυτό το κομμάτι.
Λέω επομένως πως αν δε μπορούμε ούτε τώρα να θέσουμε έναν ψηλό πήχη και να τον πιάσουμε, ας το κλείσουμε το μαγαζί κι ας παίζουμε για τη χαρά της συμμετοχής και να καλούμε κάθε φορά και άλλους παίκτες να έχουν την ευτυχία να τιμήσουν την Ελλάδα σε μεγάλο τουρνουά. Κι ας αφήσουμε τον Γιάννη να ξεκουράζεται για το ΝΒΑ και τους της Ευρώπης να ξεκουράζονται εν όψει Ευρωλίγκας.
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Και γιατί να μην είναι ο Αντετοκούνμπο «μεγαλύτερος από τον Γκάλη»;
Εξαναγκάζεται σε goodbye: Γιατί δεν θέλει κανείς τον Cristiano Ronaldo;
Μίλτος Τεντόγλου, ένα παγκόσμιο φαινόμενο έτοιμο να διαλύσει τα κοντέρ
