Αν πριν μια 5ετία μιλούσες σε κάποιον για γυναικείο ποδόσφαιρο, το πιθανότερο είναι να γελούσε αδιάφορα και να άλλαζε το κανάλι. Τώρα όμως, στο σωτήριον έτος 2022, το γυναικείο ποδόσφαιρο αρχίζει να κερδίζει πολλούς πόντους, αλλά και θεατές από μια δεξαμενή που στο παρελθόν δεν τολμούσε καν να την κοιτάξει.

Το ρεκόρ προσέλευσης στο Καμπ Νου για αγώνα της γυναικείας ομάδας της Μπαρτσελόνα πριν μερικούς μήνες, ήταν το προμήνυμα. Ο τελικός του γυναικείου Τσάμπιονς Λιγκ τον Ιούνιο, επίσης. Το κυρίως πιάτο ήρθε με τον τελικό του Euro 2022, όπου η Αγγλία κέρδισε τη Γερμανία, κατέκτησε το τρόπαιο και έβγαλε ένα μάτσο μικρές ιστορίες που χτίζουν τον μύθο της βρεφικής εποχής για το γυναικείο ποδόσφαιρο.

Σε επίπεδο απήχησης, αυτό είναι που συμβαίνει τώρα. Και όταν κάποιος είναι βρέφος, κάποια στιγμή θα γίνει παιδί, θα γίνει έφηβος, θα γίνει ενήλικος. Αυτό δείχνει πως το γυναικείο ποδόσφαιρο δεν βρίσκεται σε μια πυροτεχνηματική κατάσταση, ούτε αποτελεί ένα hype στην εποχή του #MeToo και αποθεώνεται επειδή είναι γυναίκες και πρέπει να τις αντιμετωπίσουμε με επιείκεια. Όχι. Το γυναικείο ποδόσφαιρο μπορεί να έχει μεγαλύτερη απήχηση από ποτέ σε πολλές χώρες και δη στη Μέκκα του, τη Βρετανία, αλλά κρίνεται και θα κριθεί αυστηρά, γιατί αυτό είναι το σωστό, αυτό επιβάλλει η ισότητα.

Δεν θα αποθεωθεί κάποια επειδή «τα πάει καλά για γυναίκα». Θα αποθεωθεί γιατί προσφέρει όμορφο θέαμα στον θεατή και ουσία στην ομάδα της. Κι από άποψη θεάματος, υπάρχουν πολλές γυναίκες που έχουν μοχθήσει για να κάνουν το freestyle ποδόσφαιρο γυναικεία υπόθεση.

Σαφώς, ακόμα δε μπορεί να υπάρξει σύγκριση με το ανδρικό ποδόσφαιρο σε επίπεδο έντασης και ενθουσιασμού. Δε γίνεται εξάλλου να αλλάξουν δεδομένα δεκαετιών μέσα σε λίγους μήνες. Θέλει χρόνο. Αλλά εδώ θα είμαστε όλοι να καταγράφουμε την εξέλιξη.

Ας μην ξεχνάμε πως στην Ελλάδα πριν κάποια χρόνια κάποιοι γελούσαν με το γυναικείο μπάσκετ ή βόλεϊ. Το γυναικείο πόλο την είχε γλυτώσει, γιατί έφερνε επιτυχίες και μετάλλια. Αλλά τα τελευταία 2 χρόνια έχει αλλάξει αρκετά κι αυτό. Μπείτε σε αθλητικές ιστοσελίδες, σε ειδήσεις για μεταγραφές αθλητριών σε βόλεϊ και μπάσκετ και θα δείτε πως τα σχόλια του στυλ «πω πω ένας κορίτσαρος που έρχεται», είναι πια ισχή μειοψηφία σε σχέση με σχόλια που κοιτάζουν το αθλητικό background των αθλητριών και τα επιτεύγματα τους.

Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ακόμα βάσεις για να ανέβει το γυναικείο ποδόσφαιρο, αλλά όταν βλέπεις ένα έθνος, της Βρετανίας, να πανηγυρίζει σαν τρελό στις παμπ την κατάκτηση, αυτό κάτι σημαίνει. Σίγουρα έπαιξε ρόλο και ότι πριν έναν χρόνο οι Βρετανοί έλεγαν It’s Coming Home για το ανδρικό Euro και έμειναν με την αναμονή, οπότε η επιθυμία τους μετατέθηκε στο γυναικείο τμήμα.

Υπάρχει όμως και μια άλλη ερμηνεία που ίσως δώσει ένα αρχικό boost στο γυναικείο ποδόσφαιρο. Ο φίλαθλος κόσμος ψάχνει τον ρομαντισμό. Αναζητά τα πρόσωπα με τα οποία θα ταυτιστεί. Στο σύγχρονο ανδρικό ποδόσφαιρο των τελευταίων 5-6 ετών, δεν υπάρχει κανένας ρομαντισμός.

Όταν βλέπεις έναν Mbappe να παίρνει 50-60 εκατομμύρια και να έχει λόγο στην αγωνιστική τακτική, όταν βλέπεις έναν Sancho που δεν έχει δείξει τίποτα στην καριέρα του να παίρνει 20 εκατομμύρια τον χρόνο, τότε με ποιον ακριβώς να ταυτιστεί ο μέσος φίλαθλος; Οκ, στη Βρετανία, τη Γερμανία και την Ισπανία θα γεμίζουν πάντοτε τα γήπεδα.

Αλλά στον αφρό του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου βρίσκονται ομάδες που αγνοούν τη θεμελιώδη αρχή του αθλήματος όπως ξεκίνησε πριν από 130-140 χρόνια: τα πρόσωπα κάνουν τα κλαμπ και οι φίλαθλοι ταυτίζονται με πρόσωπα που φέρουν ένα έμβλημα.

Όταν τελειώσουν ο Messi, ο Cristiano και ο Zlatan, θα έχουν μείνει ελάχιστοι που να τιμούν το έμβλημα, που να μένουν πιστοί, που να έχουν διανύσει μια πορεία από το 0 ως το 10. Κι αυτοί δε θα βρίσκονται στον αφρό. Ο αφρός θα αποτελείται από τους Embappe και τους Haaland που πήγαν από το 0 στο 10 δίχως να περάσουν τα ενδιάμεσα στάδια.

Αυτή η συνθήκη του ρομαντισμού υπάρχει ζωντανή στο γυναικείο ποδόσφαιρο, όπου τα εμπόδια είναι εξ ορισμού περισσότερα προς τη δόξα, προς την επίτευξη του ονείρου και είναι το πιο ελκυστικό στοιχείο για τον μέσο φίλαθλο που έχει κουραστεί να βλέπει έναν χορό δισεκατομμυρίων. Έναν χορό που έχει κάθε χρόνο όλο και περισσότερα δισ., παρόλο που όλοι οι υπόλοιποι βλέπουμε συνέπειες μιας ενεργειακής κρίσης, μιας πανδημίας, μιας διαρκώς αυξανόμενης ακρίβειας.

Το γυναικείο ποδόσφαιρο θα κληθεί να εκπονήσει ένα οργανωμένο σχέδιο για να εκμεταλλευτεί τις συγκυρίες και να θέσει ισχυρές βάσεις για ένα λαμπρό μέλλον που τώρα θέλει τις αθλήτριες να αμείβονται κατά μέσο όρο με 47.000 λίρες στη Βρετανία, αλλά ως το 2030 εκτιμάται πως ο τζίρος του γυναικείου ποδοσφαίρου θα πάει από τις μερικές δεκάδες εκατομμύρια στο 1 δισ. λίρες!

Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:

Μίλτος Τεντόγλου, ένα παγκόσμιο φαινόμενο έτοιμο να διαλύσει τα κοντέρ

5 ανυπόφορα πράγματα που αντέχονται περισσότερο από Ιωάννου και Χατζηγεωργίου της ΕΡΤ

Εξαναγκάζεται σε goodbye: Γιατί δεν θέλει κανείς τον Cristiano Ronaldo;