Δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να έχει επηρεάσει το μυαλό των παικτών στην Εθνική Ελλάδος όλη αυτή η αποθέωση του Γιάννη Αντετοκούνμπο και σε δεύτερο βαθμό του Θανάση και του Κώστα. Αλλά στο ματς με τη Σερβία φάνηκε – πιθανολογώ ότι δεν ήταν προπονητικό σχέδιο – να τα δίνουν όλα στον Γιάννη γιατί είτε το μέσα τους υποσυνείδητα τους έλεγε «αφού αυτός θα πάρει τα κρέντιτ» είτε γιατί έβλεπαν πως οι ίδιοι είναι ανήμποροι απέναντι σε αυτή τη Σερβία και ήξεραν πως μόνο ο Γιάννης μπορεί.
Πραγματικά, η εικόνα που είδαμε επί 45 λεπτά ήταν ενός Γιάννη να καταθέτει στο παρκέ ότι είναι ένας παίκτης πολύ πιο κυρίαρχος από τον Γιόκιτς, χωρίς να χρειάζεται κατάλληλους συμπαίκτες, αφού παρασέρνει την ομάδα και την ανεβάζει.
Είδαμε έναν Ντόρσεϊ που έχει την παλαβομάρα του, να μη νιώθει και παρά το ότι έκανε πολλές τραβηγμένες προσπάθειες και εκνεύρισε τους συμπαίκτες του, έβαζε τουλάχιστον τη μπάλα στο πλεκτό κι έναν Θανάση που έχει πάντοτε δίψα και άγνοια κινδύνου, να δείχνει πως μπορεί αγωνιστικά να έχει μηδενική βελτίωση στο NBA 3 χρόνια τώρα, αλλά έχει πάρει ένα μάθημα: να μη φοβάται, να μπαίνει με αέρα στο ματς.
Θα πρέπει βέβαια να σταματήσει αυτή την προκλητική του συμπεριφορά ή κάποιος να του το κόψει από τον πάγκο, γιατί εδώ δεν είναι ΝΒΑ, είναι Ευρώπη και οι παίκτες είναι μαθημένοι διαφορετικά. Τον είδαμε για παράδειγμα στο τέλος να φωνάζει στον Γιόκιτς που βαρούσε βολές «μπράβο Νικόλα, miss one more».
Η Εθνική Ελλάδος απέναντι στη Σερβία έδειξε ότι ακόμα και με ελλείψεις, δεδομένου κι ότι δεν είναι μια χώρα σαν τη Σερβία να ξεπετάει παικτάρες σαν τα μανιτάρια και να φέρνει έναν Γιαραμάζ που φέτος ήταν μια ευχάριστη έκπληξη στην Ευρωλίγκα με τη Μπάγερν, μπορεί να διεκδικήσει σημαντικά πράγματα.
Αλλά έδειξε πως όλα αυτά τα τα σημαντικά εξαρτώνται από τις διαθέσεις του Γιάννη. Χθες τον είδαμε να έχει πάρει πάνω του το σκοράρισμα, να κατεβάζει μπάλα στο 4ο δεκάλεπτο, να μαρκάρει τον Γιόκιτς στη ρακέτα και να τρώει ξύλο και να καταπονείται το σώμα του, να κάνει drive απέναντι σε 4 και να πετάει τη μπάλα σε ελεύθερους στο τρίποντο για να τα χάνουν και πολλά ακόμα. Αν χθες ο Γιάννης ήταν στην ομάδα της Σερβίας, το ματς θα είχε λήξει 100-70.
Έβγαινε ο Γιόκιτς, ερχόταν ο Μιλουτίνοφ να κάνει πάρτι. Τραυματίστηκε ο Μίτσιτς; Να ο Γιαραμάζ. Και στα γύρω γύρω οι Λούτσιτς, Κάλινιτς, Μαρίνκοβιτς να δίνουν κι από κάτι. Η Ελλάδα πάλευε με ένα γκαρντ και ένα πασπαρτού, τον Γιάννη. Ο Σλούκας ήταν απελπιστικός και τελικά είχε πόνους και έθεσε εαυτόν εκτός. Ο Καλάθης παρά τις 7 ασίστ, ήταν οικτρός με 2/8 σουτ. Ο Παπανικολάου με εξαίρεση 2 τρίποντα, δεν μπόρεσε να αντεπεξέλθει ούτε αμυντικά.
Ε, δεν έμειναν και πολλοί. Τι να σου κάνουν κι οι Αγραβάνης-Λαρεντζάκης-Λούντζης-Κασελάκης. Μόνη απορία γιατί δεν έβαλε έστω για 4-5 λεπτά ο Ιτούδης τον Μποχωρίδη πάνω στον Γιαραμάζ στο σημείο που είχε σεληνιαστεί, κάπως να μανουριάσει, να κάνει κανένα άτσαλο φάουλ απ΄αυτά που κάνει, μπας και του κόψει τη φόρα.
Η μέχρι στιγμής πορεία που έχει η Εθνική Ελλάδος σε φιλικά και το χθεσινό επίσημο, δείχνει μια ομάδα ταλαιπωρημένη και κουρασμένη στα γκαρντ. Δε γνωρίζω αν ο Καλάθης με τον Σλούκα κουβαλάνε τη σεζόν που τελείωσε που ήταν και για τους δύο μακριά, με τον δεύτερο να έχει και τραυματισμό.
Αλλά είναι βέβαιο πως αν έχουν αυτή την εικόνα στο Ευρωμπάσκετ, δε βλέπω πως η Εθνική Ελλάδος θα πάει ιδιαιτέρως μακριά. Ιδίως από τη στιγμή που ο Παπαγιάννης είτε δε θα υπάρχει είτε αν υπάρχει, δεν θα έχει ανάσες, πατήματα, τίποτα. Θα είναι για σκάρτα 5λεπτα.
Κι ο Παπανικολάου δείχνει αρκετά μαγκωμένος. Όχι ότι τα στάνταρ του είναι για να βάζει 10-12 πόντους ανά ματς, αλλά μοιάζει να έχει επηρεαστεί περισσότερο απ΄όλη την περιρρέουσα ατμόσφαιρα για τον Γιάννη. Είναι ενδεικτικό πως μετά από 5 φιλικά κι ένα επίσημο, έχει κάνει ένα καλό ματς: με την Τουρκία που έλειπε ο Γιάννης.
Το υλικό που έχει η Εθνική Ελλάδος, πάντοτε με το σκεπτικό πως η μόνη απουσία θα είναι του Παπαγιάννη και δε θα βρεθούμε από το πουθενά χωρίς Σλούκα και Παπαπέτρου ή Κώστα Αντετοκούνμπο, είναι για να παίζει ωραίο μπάσκετ, για να βάζει 87 πόντους στην κανονική διάρκεια, αλλά όχι να τους βάζει με τον Γιάννη να έχει 33 και να είναι ξεθεωμένος και να τα βάζει μόνος με 4 και 5…
ΥΓ. Και πάλι, μπορεί να μη μας απασχολούσαν όλα τα παραπάνω αν η διαιτησία ήταν στοιχειωδώς δίκαιη. Δύο εκατέρωθεν φάσεις τα λένε όλα: Μιλουτίνοφ παίρνει το χέρι του Ντόρσεϊ και δεν δίνεται τίποτα και πανηγυρίζουν για τάπα οι Σέρβοι και στην επόμενη επίθεση ο Μιλουτίνοφ κερδίζει εντελώς ανύπαρκτο αντιαθλητικό φάουλ. Το σκορ σε εκείνο το σημείο ήταν 67-62. Μια βολή να έβαζε ο Ντόρσι, μείον τις δύο βολές που έβαλε ο Μιλουτίνοφ και έκανε το 69-62, θα ήταν το σκορ 67-63 και μετά με δύο βολές που έκανε ο Γιάννης θα πήγαινε 67-65.
ΥΓ1. Τρομερά μυαλά εκεί στη FIBA να επιτρέψουν παράθυρα Μουντομπάσκετ μια βδομάδα πριν από το Ευρωμπάσκετ. Τι σαΐνια είστε εσείς μωρέ!
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Εθνική Ελλάδος: Αν δε μπορεί αυτό το υλικό να πάει 4άδα, ας το κλείσουμε το μαγαζί
5 ανυπόφορα πράγματα που αντέχονται περισσότερο από Ιωάννου και Χατζηγεωργίου της ΕΡΤ
