Στον αθλητισμό, δη στον ομαδικό, συμβαίνει να υπάρξει μια φορά που ο λιγότερο έμπειρος θα μπορέσει να φανεί καλύτερος από τον περισσότερο έμπειρο. Συμβαίνει πάνω από μια φορά για την ακρίβεια. Όπως επίσης συμβαίνει ο πολύ έμπειρος να είναι πια outdated και να χρειάζεται μια νέα προσέγγιση. Ο Σβέτισλαβ Πέσιτς είναι μια σερβική αλεπού των πάγκων, αλλά τα τελευταία πολλά χρόνια δεν ανήκει στην 5αδα των κορυφαίων της Ευρώπης. Αντιθέτως, ο νεότερος Δημήτρης Ιτούδης ανήκει. Και αυτό φάνηκε στο Eurobasket.
Παρόλο που ο πρώτος έχει ξαναπροπονήσει Εθνική ομάδα με όλες τις ιδιαιτερότητες που έχει το να μαζεύεις μόνο τα καλοκαίρια 12 παίκτες και να πρέπει να τους μοντάρεις σωστά μέσα σε 1-1.5 μήνα, παρόλο που ο Ιτούδης το κάνει πρώτη φορά, είδαμε μέσα σε λίγες ώρες τη διαφορά προσαρμογής που έχουν και τη διαφορά αντίληψης των καταστάσεων.
Παίζει η Σερβία με την Ιταλία. Υπάρχει ξεκάθαρο φαβορί. Οι Ιταλοί δεν έχουν παίκτη στα σέντερ να μπορεί να μαρκάρει Γιόκιτς και Μιλουτίνοφ. Η λογική λέει ότι λογικά η μπάλα θα πηγαίνει συνεχώς εκεί, ενώ και τα γκαρντ, τα ψηλά γκαρντ όπως ο Μίσιτς και ο Γκούντουριτς, θα κάνουν drive.
Κι ενώ η Σερβία το υπηρέτησε αυτό το πλάνο για ένα ημίχρονο, όταν είδε την Ιταλία να παίζει σκυλίσια άμυνα και να βάζει σωρηδόν τρίποντα, δεν άλλαξε κάτι στην προσέγγιση της. Δε μπόρεσε να αφαιρέσει από το μυαλό των Σέρβων πως εξαρτώνται από τον Γιόκιτς και τον Μίσιτς κι έτσι στο τέλος είδαμε να πηγαίνει η μπάλα πότε στον έναν και πότε στον άλλον. Κι αν ο Γιόκιτς δεν είχε την ικανότητα να κερδίζει φάουλ, ίσως η Ιταλία να είχε κερδίσει πιο άνετα.
Η Σερβία εγκλωβίστηκε στον υπερπαίκτη της και ευνούχισε τους υπόλοιπους. Ο Γιόκιτς όμως δεν είναι ρομπότ. Έφαγε αρκετό ξύλο στη ρακέτα, συγκρούστηκε πολλάκις με 2 και 3 ιταλικά σώματα και… τα έφτυσε. Στο τέλος έκανε 2-3 λάθη ασυνήθιστα για τον ίδιο. Σε συνδυασμό με την αστοχία στο τρίποντο στο δεύτερο ημιχρόνο, η Σερβία είδε τους Ιταλούς να βγάζουν το διπλάσιο πάθος, να έχουν τρομερά αποθέματα αντοχής και να τους πετάνε εκτός Eurobasket.
Περίπου μία ώρα μετά ερχόταν η ώρα για την Ελλάδα να αντιμετωπίσει την Τσεχία. Μια ομάδα που πνευματικά προκαλεί μια κόμπλα. Θα μπορούσε ο Ιτούδης να πάει σε μια λογική να τροφοδοτεί συνεχώς τον Γιάννη. Δεν το έκανε. Δεν έγινε παρά ελάχιστα στο πρώτο ημίχρονο. Και μόλις είδε ότι ο Γιάννης δεν είναι στη στιγμή του, έδωσε τη μπάλα αλλού. Κι ο ίδιος ο Γιάννης άρχισε να την δίνει αλλού. Δεν έκανε ο Αντετοκούνμπο απέναντι στους Τσέχους ένα ματς σαν του Ντόνσιτς ή του Μάρκανεν.
Για να φτάσει να πετύχει double double έχει υπάρξει μια σειρά παικτών που προηγουμένως έχουν κουβαλήσει την Ελλάδα απέναντι σε μια πολύ δύσκολη Τσεχία. Καλάθης, Παπαπέτρου, Λαρεντζάκης και φυσικά η σταθερά όλων αυτών, ο Παπανικολάου που οριακά δεν έχει μαρκάρει μέχρι και τα περιστέρια στο Σύνταγμα.
Ο Ιτούδης άλλαξε τρεις φορές το πλάνο του και στην άμυνα και στην επίθεση για να βρει τρόπο να αλλάξει το τσιπάκι και να περάσει η Ελλάδα μπροστά για τα καλά. Αυτό είναι και το ελπιδοφόρο, η ειδοποιός διαφορά του με τον Πέσιτς και της Ελλάδας σε σχέση με τη Σερβία.
Αυτό που διαφαίνεται ως τώρα είναι πως, με εξαίρεση τον Ντόρσεϊ που δεν μπαίνει σε καλούπια, ο Ιτούδης έχει πείσει κάθε παίκτη να αποδέχεται κι έναν διαφορετικό ρόλο. Διαφορετικό από ματς σε ματς, αλλά και διαφορετικό σε σχέση με αυτόν που έχουν όλον τον χρόνο στις ομάδες τους.
Η Σερβία έχει πολλούς παίκτες που έμαθαν να πρωταγωνιστούν ή που έχουν στο DNA τους το «δώστε μου τη μπάλα να σκοράρω» και της είναι πιο δύσκολο να προσαρμόσει τον κάθε έναν απ΄αυτούς σε έναν ρόλο του στυλ «ο Γιόκιτς είναι που καθορίζει τα πάντα».
Μπορεί η Ελλάδα να χάσει αύριο από τη Γερμανία και να αποκλειστεί από το Eurobasket. Μπορεί να κερδίσει και να πάει ως τον τελικό. Σε κάθε περίπτωση, δείχνει πως ό,τι καταφέρει, θα το πετύχει όχι γιατί γραπώθηκε πάνω στον Γιάννη Αντετοκούνμπο πεισματικά και δίχως να προσαρμόζεται. Αν δει ο Ιτούδης πως ο Γιάννης είναι ασταμάτητος, τότε θα του δίνει συνέχεια τη μπάλα. Αν δει πως εγκλωβίζεται, θα ανακατέψει την τράπουλα.
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Carloz Alcaraz: 1 βήμα πριν το πρώτο του Grand Slam και το Νο.1 της παγκόσμιας κατάταξης ο 19χρονος
Snoop Dogg: Όταν η βασίλισσα Ελισάβετ τον «έσωσε» – Η ιστορία από το 1994
