Το ξεκίνημα της υπέροχης, της λαμπερής, της απαστράπτουσας Super League έγινε, φωταγωγήθηκε η χώρα, τα χαμόγελα επέστρεψαν στα σπίτια με τους χάλια αγωνιστικούς χώρους και τα ταμπούρια που είδαμε από κάτι Ατρόμητους και ΟΦΗ, αλλά δυστυχώς επισκιάστηκε από τα λόγια του John Van’t Schip για την μειωμένη παρουσία Ελλήνων ποδοσφαιριστών. Μόλις 5 χρησιμοποιήθηκαν από τους Big 5 του ελληνικού ποδοσφαίρου στην πρώτη αγωνιστική. Ο δε ΠΑΟΚ, που έχει και αρκετά καλές ακαδημίες, χρησιμοποίησε τον Κανένα, είτε μιλάμε για βασική εντεκάδα είτε για αλλαγές.
Ξεκίνησε λοιπόν μια κουβέντα με βάση την ενόχληση του ομοσπονδιακού προπονητή της Εθνικής, για το αν οι ομάδες πράττουν ή όχι σωστά με το να απορρίπτουν στην ουσία τον Έλληνα ποδοσφαιριστή. Τούτος ο σχολιασμός δεν επικεντρώνεται στις ομάδες εκτός Big 5 που θεωρητικά θα έπρεπε να δίνουν ευκαιρίες σε Έλληνες ποδοσφαιριστές περισσότερο από ξένους, αφού απ΄αυτούς μπορούν να έχουν κέρδος και λιγότερη επένδυση. Αφορά τους 5 μεγάλους, δηλαδή Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Άρη – μην τσακωθούμε τώρα για τη σειρά που γράφτηκαν. Βάλτε τους εσείς σε όποια σειρά θέτε.
Να τους πάρουμε έναν έναν. Ποιους Έλληνες ποδοσφαιριστές έχει ο Ολυμπιακός που είναι αντάξιοι μιας πρωταθλήτριας ομάδας που διεκδικεί είσοδο στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ κάθε χρόνο; Παπασταθόπουλος, Μπουχαλάκης, Μασούρας, Φορτούνης και ίσως να εξελιχθούν σε τέτοιοι οι Βρουσάι και Τζολάκης. Στην πρώτη αγωνιστική απουσίαζε ο Μασούρας, απουσιάζει καιρό τώρα ο Φορτούνης, επομένως δύο ήταν οι επιλογές που μπορούν να στηρίξουν θέση βασικού: ο Παπασταθόπουλος και ο Μπουχαλάκης. Έπαιξαν και οι δύο. Ο δε Μπουχαλάκης ήταν σε κακή βραδιά και με το που βγήκε για να μπει ο Κουντέ, ο Ολυμπιακός έκανε 10 ευκαιρίες για γκολ.
Να πιάσουμε τον ΠΑΟΚ που βγήκε δεύτερος πέρσι. Οι Θεσσαλονικείς έχουν ίσως την πιο ανεξήγητη στάση και δικαιολογούν εν μέρει τον Van’t Schip, μιας και φέτος το καλοκαίρι πούλησαν Τζόλη και Γιαννούλη στη Νόριτς και πήραν 20 εκατομμύρια. Χρησιμοποίησε ο Λουτσέσκου 15 ποδοσφαιριστές, ούτε ένας Έλληνας.
Ήταν όμως τέτοια η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στον ΠΑΟΚ λόγω των μεταγραφών που δεν έγιναν και των αρκετά μεγάλων σε ηλικία ποδοσφαιριστών που είναι βασικοί, ώστε ο προπονητής θέλησε να επενδύσει στα θεωρητικά πιο σίγουρα πρόσωπα, ώστε να εξασφαλίσει χρόνο για το πλάνο του για τη φετινή ομάδα. Στην πορεία της σεζόν ο ΠΑΟΚ θα χρησιμοποιήσει αρκετά 2-3 Έλληνες ποδοσφαιριστές. Ως εκεί όμως. Από τους Έλληνες, ο Πασχαλάκης είναι ο μόνος έμπειρος, αλλά είναι και τέρμα γκαφατζής και δεν εμπνέει καιρό τώρα εμπιστοσύνη.
Στην ΑΕΚ, που προχώρησε σε 12 μεταγραφές και θέλει να χτίσει μια ομάδα διεκδικήτρια τίτλου εν όψει και της Νέας Φιλαδέλφειας, οι Έλληνες που διαθέτει για να αντέξουν θέση βασικού, είναι ο Μάνταλος, ο Τζαβέλλας, ο Γαλανόπουλος άντε και σε ειδικές περιστάσεις οι Μπακάκης-Σβάρνας-Τσιντώτας. Οι τρεις πρώτοι είναι θεωρητικά βασικοί, αλλά μετά απ΄αυτούς δεν υπάρχει τίποτα το σπουδαίο.
Ο Schip και η ολλανδική αντίληψη δεν έχουν εφαρμογή στην Ελλάδα
Ο 4ος Άρης δεν ήταν και ποτέ μια ομάδα που έδινε χώρο στους Έλληνες ποδοσφαιριστές σε πλατιά βάση. Με το ζόρι είχε την τελευταία 12ετία πάνω από 2-3 βασικούς και άλλους 2-3 για αλλαγές. Φέτος δε, προχώρησε σε μεταγραφές μόνο ξένων ποδοσφαιριστών. Άλλωστε, δεν έχει και τις καλύτερες εμπειρίες από Έλληνες εσχάτως. Η υπόθεση Μήτρογλου απεδείχθη φιάσκο, ο Μάνος που παίρνει θέση βασικού ή αλλαγής, έχει τσακωθεί με το γκολ, ο Δεληζήσης είναι ένας τίμιος 4ος αμυντικός.
Τέλος, ο Παναθηναϊκός. Μια ομάδα που οι συνθήκες του 2018-2019 τον ανάγκασαν να επενδύσει σε Έλληνες ποδοσφαιριστές και το έκανε μέχρι και πέρσι. Χατζηγιοβάνης, Μπουζούκης, Δώνης, Καμπετσής, Χατζηθεοδωρίδης, Αλεξανδρόπουλος, Βαγιαννίδης, Εμμανουηλίδης, Ιωαννίδης, Βέργος είναι μερικοί από τους νέους στους οποίους έδωσε χώρο. Πόσοι απ΄αυτούς δικαιολόγησαν θέση βασικού; Σε έναν Παναθηναϊκό με εξαφανισμένο πρόεδρο και μπάτζετ 4 εκατομμύρια, όλοι τους.
Σε έναν Παναθηναϊκό όμως, όπως τον φετινό, με 10 εκατομμύρια μπάτζετ, που δεν αντέχει άλλη χρονιά εκτός Ευρώπης, μόνο ο Χατζηγιοβάνης μπορεί να δώσει πράγματα κι αυτός έρχεται πίσω από Παλάσιος Βιτάλ που θα καλύπτουν τις επιθετικές πλευρές. Ο Παναθηναϊκός βέβαια έχει ως βασικούς τον Διούδη και τον Κώτσιρα, ο Ιωαννίδης θα παίρνει πολύ χρόνο, ενώ η επιστροφή Κουρμπέλη λογικά θα τον καθιερώσει ως βασικό. Βασικός λογικά θα γίνει και φέτος ο Αλεξανδρόπουλος, ενώ και ο Πούγγουρας θα χρησιμοποιηθεί. Παράλληλα, υπάρχει η προοπτική να δοθεί ευκαιρία και στον Βαγιαννίδη.
Είπε λοιπόν ο Van’t Schip ότι δεν παίζουν όσο πρέπει οι Έλληνες στους μεγάλους. Και ρωτάμε εμείς τον Schip, ποιος άλλος εκτός από τους παραπάνω, θεωρεί ότι έχει δείξει ικανότητα να παίζει; Γιατί είναι εύκολο να λες ότι δεν στηρίζονται οι Έλληνες, αλλά πιο δύσκολο να πεις ποιοι Έλληνες αξίζει να στηριχθούν. Ο Τσιμίκας και ο Τζόλης μπήκαν μέσα από την πρώτη στιγμή γιατί το διεκδίκησαν, το ζήτησαν, το κέρδισαν. Ο Παναθηναϊκός για παράδειγμα περιμένει 4 χρόνια τον Χατζηγιοβάνη να μάθει να σουτάρει με δύναμη κι όχι να κάνει σουτ-φάβα.
Ίδια συζήτηση με αυτή που άνοιξε ο Schip, υπάρχει και στο μπάσκετ εδώ και χρόνια. Οι καλοί Έλληνες παίρνουν το χρόνο που τους αναλογεί, στο μέγεθος που τους αναλογεί. Δεν είμαστε η Ολλανδία για παράδειγμα, που έχει μια παραγωγική διαδικασία και αποικίες να εκμεταλλεύεται κύριε Schip. Η Ελλάδα είμαστε που παράγει αμυντικούς και τους μαθαίνει να παίζουν περισσότερο με τα χέρια, παρά με τα πόδια.
Ποια εταιρεία – γιατί εταιρείες είναι οι ομάδες, ΠΑΕ λέγονται – θα διακινδυνεύσει το στρατηγικό της πλάνο για οικονομική ευημερία και απεξάρτηση από τον επενδυτή-πρόεδρο για να βάλει Έλληνες ποδοσφαιριστές που μετά από μισή καλή σεζόν θεωρούν ότι είναι οι καλύτεροι, ζητάνε εγγυημένο χρόνο συμμετοχής και πάνε στην Ίντερ και την Πάρμα και καταλήγου να μην παίζουν σχεδόν καθόλου ή μια στο τόσο; Εδώ κοτζάμ Τσιμίκας πέρασε μια σεζόν στη Λίβερπουλ από τον πάγκο μέχρι να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις.
Όχι λοιπόν κύριε Schip, δεν παίζουν λίγοι Έλληνες ποδοσφαιριστές στις ομάδες. Παίζουν όσοι αξίζουν κι ίσως παραπάνω απ΄αυτό!
