Είναι μεγάλο βάρος αυτό που ανέλαβε ο Δημήτρης Πρίφτης με τον Παναθηναϊκό φέτος. Κυρίως στην Euroleague, αλλά όπως θα φανεί στην πορεία, και στο ελληνικό πρωτάθλημα, εκεί όπου ο Ολυμπιακός μοιάζει να βρίσκεται τουλάχιστον ένα βήμα μπροστά. Το βάρος είναι μεγαλύτερο κι από το περσινό του Βόβορα, καθώς φέτος δεν υπάρχει μια πανδημία σε τέτοιο βαθμό, δεν υπάρχει lockdown και ο κόσμος δίνει το παρών στο γήπεδο.
Άρα η δυσκολία είναι και η έλλειψη της δικαιολογίας, αλλά και η πίεση που μπορεί να ασκήσει ο κόσμος σε σωρεία κακών αποτελεσμάτων. Το χθεσινό ξεκίνημα της ομάδας στην Euroleague ήταν το χειρότερο δυνατό. Ήταν όμως κι αναμενόμενο. Όχι γιατί ο Παναθηναϊκός έχει παίκτες Eurocup και η Μονακό παίκτες Euroleague. Και οι δύο ομάδες έχουν 3-4 παίκτες για το κορυφαίο επίπεδο και 7-8 που δεν κάνουν ούτε για τη 18η της διοργάνωσης. Προς το παρόν. Γιατί μπορεί όντως στην πορεία του χρόνου ο Πέρι ή ο Φλόιντ να εξελιχθούν σε παίκτες Euroleague.
Το ξεκίνημα ήταν τραγικό γιατί ο Παναθηναϊκός για 3η σερί χρονιά πηγαίνει στην έδρα μιας όχι ιδιαίτερα έμπειρης και δυνατής ομάδας και μπαίνει στο πρώτο δεκάλεπτο πετώντας χαρταετό. Κάτι που είναι ευθύνη και του προπονητή, πέραν της αδυναμίας των παικτών να παραμείνουν ψύχραιμοι. Ήταν εμφανές πως ο Πέρι είχε λυγίσει από το άγχος της πρώτης φοράς. Δεν είναι προφανώς κανένας σούπερ παίκτης, αλλά δεν είναι και για να κάνει 2 airball, να τρώει μια τάπα και να έχει 0/10 σουτ με -11 στο ranking.
Έχουμε συνηθίσει σε τόσο χάλια εικόνα τον Παναθηναϊκό, κάτι αναντίστοιχο από τις εξαγγελίες της ομάδας ότι μπορεί να μην πάρει πολλές νίκες, μπορεί να μην διεκδικήσει 8άδα, αλλά θα πουλάει ακριβά το τομάρι του. Να θυμίσουμε κάτι 20άρες πέρσι από Βιλερμπάν, Μπασκόνια, κάτι πρώτα ημίχρονα στη Μαδρίτη που ήταν για 30άρα; Ας το αφήσουμε καλύτερα.
https://www.youtube.com/watch?v=m48WIbSs5k8
Στις επόμενες 4 εβδομάδες ο Παναθηναϊκός μπορεί να βρεθεί στη θέση ενός αρνητικού ρεκόρ. Παίζοντας με Φενέρ-Εφές στο ΟΑΚΑ και Μπασκόνια-Ρεάλ-Μακάμπι εκτός έδρας, δεν είναι απίθανο να γνωρίσει 5 ήττες και δη με διψήφιες διαφορές. Κάτι τέτοιο θα σημάνει τέτοιους τριγμούς που δεν ξέρω αν ο κόουτς μπορεί να τους αντέξει ή αν η πίεση του κόσμου μπορεί να φέρει κάποιες μεταγραφές στην πόρτα της εξόδου. Η ελπίδα είναι να έχει παρθεί επιτέλους ένα γκαρντ με καλή δημιουργία, κι ας μην έχει τίποτε άλλο, για να αλλάξει η λειτουργία της ομάδας.
Ο Παναθηναϊκός, χωρίς να μπορεί κανείς να πει το γιατί, φτιάχτηκε με παίκτες που έχουν ανάγκη έναν καλό δημιουργό, αλλά δεν πήρε καλό δημιουργό. Ο Μέικον, ο Νέντοβιτς, ο Έβανς, ο Παπαγιάννης, ο Οκάρο Γουάιτ, ο Φλόιντ, είναι παίκτες που πρέπει να τους δώσει κάποιος τη μπάλα στη σωστή θέση. Με εξαίρεση κάτι εκλάμψεις του Νέντοβιτς γενικά, κανείς δεν το έχει από την περιφέρεια.
Άρα ο Παναθηναϊκός πρέπει να αποκτήσει άμεσα άλλη νοοτροπία όταν μπαίνει σε ένα ματς και πρέπει να πάρει έναν πολύ καλό δημιουργό. Ο τρίτος σκόπελος που καλείται να περάσει, είναι να μην τελειώνει παίκτες τόσο νωρίς στο ξεκίνημα κάθε σεζόν. Δε γίνεται μια ομάδα να πηγαίνει να παίζει αγώνα Ευρωλίγκας και να έχει αποφασίσει ο προπονητής εξ αρχής ότι οι 2 της δωδεκάδας θα είναι DNP και ο τρίτος θα παίξει ένα 5λεπτο.
Η Euroleague είναι αδυσώπητη και δεν περιμένει τους άπειρους να ωριμάσουν μέσα στα ματς
Μποχωρίδης και Καββαδάς δεν αγωνίστηκαν δευτερόλεπτο χθες. Προφανώς και δεν είναι παίκτες Ευρωλίγκας. Ούτε όμως ο Πέρι, ο Μέικον και ο Νέντοβιτς έδειξαν τέτοια εικόνα χθες. Εδώ ούτε ο Παπαγιάννης δεν είχε τέτοια εικόνα στο πρώτο ημίχρονο. Είναι όμως παίκτες που μπορεί μια ομάδα να τους ταιριάξει κάπως και να προσφέρουν κάποια πράγματα. Ο Καββαδάς ναι, δεν είναι γρήγορος στα πόδια και με τον Τζέιμς μέσα, θα έφευγαν τα pick ‘n’ roll βροχή. Αλλά θα είχες στην επίθεση έναν άνθρωπο να σπρώξει με πλάτη και να σπάσει ενδεχομένως τη μπάλα έξω για σουτ με καλύτερες προϋποθέσεις.
Ο Παναθηναϊκός χθες, πέραν του ότι και με Φλόιντ-Παπαγιάννη πάλι είχε αφύλαχτη διάβαση στη ρακέτα γιατί οι κάκιστες άμυνες των Πέρι-Μέικον τους ανάγκαζαν να βγαίνουν έξω, δεν πήρε πάνω από 3-4 ελεύθερα τρίποτα. Όλα ήταν με αντίπαλο στο μισό μέτρο. Ο Παναθηναϊκός χθες δεν έχασε από την άμυνα του. Έχασε από την τρισάθλια επίθεση του.
Εξίσου παράξενο ήταν που ξεχάστηκε ο Κασελάκης στον πάγκο για 17 λεπτά στο β΄ημίχρονο. Έχει μπει στο δεύτερο δεκάλεπτο, έχει βοηθήσει αμυντικά, έχει φθείρει τον Τζέιμς με δύο ποσταρίσματα και δεν εμφανίζεται ποτέ. Σε ένα ματς που οι 3 από τους 4 της περιφέρειας είναι σε πολύ άσχημο βράδυ, δεν δοκιμάστηκε ένα σχήμα με Ρος στον άσο, Παπαπέτρου στο 2 και Κασελάκη στο 3.
Αντιθέτως, είδαμε στο τελευταίο 5λεπτο να μπαίνουν ξανά οι Πέρι και Μέικον. Γιατί; Για να μάθουν; Για να εκτεθούν περισσότερο; Για να μεγαλώσει η διαφορά κι άλλο; Γιατί κατά κει πήγαινε αν δεν πατούσε φρένο η Μονακό και ο Τζέιμς.
Όλα τα παραπάνω, έχω την αίσθηση, είναι δείγμα άγχους και από την πλευρά του προπονητή. Άγχος γιατί κι αυτός πρώτη φορά κοουτσάρει στην Euroleague; Άγχος γιατί παλεύει να βρει έναν γκαρντ ικανό για τη Euroleague, αλλά βλέπει ότι δεν έχει τα χρήματα; Σίγουρα όλα παίζουν τον ρόλο τους. Όπως και το ότι από τον Ιούνιο μέχρι τον Αύγουστο, οι ρεπόρτερ έλεγαν στον κόσμο ότι ο Παναθηναϊκός θα πάει για καλό γκαρντ, ότι το μπάτζετ θα είναι φέτος μεγαλύτερο και τελικά, στην πράξη, η ομάδα έχασε τον Μήτογλου, έχασε τον Χεζόνια και δεν πήρε γκαρντ. Και γλύτωσε λεφτά από Καλαϊτζάκη και Μπρέι.
Το πρόβλημα στον Παναθηναϊκό τα τελευταία χρόνια δεν είναι τα αποτελέσματα. Ναι, όλοι θα ήθελαν η ομάδα να διεκδικήσει την 8αδα. Όλοι αντιλαμβάνονται πως δεν είναι εφικτό. Το πρόβλημα είναι πως δεν έχει μπει ακόμα μια μπασκετική ταυτότητα. Έπρεπε να είχε γίνει από πέρσι, ανεξαρτήτως προπονητή. Έπρεπε να υπάρχει ένα αναγνωρίσιμο μπάσκετ. Να έχει γίνει ο Παναθηναϊκός μια Ζαλγκίρις, ομάδα που όντως πουλάει ακριβά το τομάρι της.
Κανείς δε θέλει να αποτύχει ακόμα ένας καλός Έλληνας προπονητής όπως ο Πρίφτης. Αλλά αποδέχτηκε μια θέση στην οποία ξέρει πως αν δε βοηθήσει ο ίδιος τον εαυτό του, δύσκολα θα τον βοηθήσει κάποιος άλλος. Ειδικά στην Euroleague.
Από την άλλη, ίσως να είναι και καλό που ο Παναθηναϊκός έχει τέτοιο πρόγραμμα στη συνέχεια. Είναι όλα ματς που η ομάδα δεν έχει τον χαρακτήρα του πρέπει και μπορούν οι άπειροι να πάρουν εμπειρίες, έστω επώδυνες, ώστε να τις χρησιμοποιήσουν στα ματς που θα έρθουν και θα υπάρχει η ανάγκη της νίκης.
