Περιεχόμενα
Δεν έχει ολοκληρωθεί καν ένας μήνας από την έναρξη των επίσημων υποχρεώσεων των ομάδων στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και ο Παναθηναϊκός έχει ήδη καταφέρει να απωθήσει το κοινό του. Ο Δημήτρης Πρίφτης μοιάζει να έχει χαθεί μέσα σε ένα περιστρεφόμενο βάθος και οι παίκτες της ομάδας, τους οποίους διάλεξε ο ίδιος και με κάποιους έχει συνεργαστεί ξανά, δείχνουν να απέχουν από το μυαλό του και από την εμπιστοσύνη προς το πλάνο του. Αν θεωρήσουμε ότι σίγουρα υπάρχει ένα τέτοιο πλάνο…
Μετά από 7 επίσημα παιχνίδια – τα δύο ματς για το Super Cup δε γίνεται να τα λαμβάνουμε σοβαρά υπ΄όψιν – ο Παναθηναϊκός έχει κάπως ικανοποιήσει με το μπάσκετ που παίζει, μόνο σε ένα: με τη Μπασκόνια. Σε όλα τα υπόλοιπα, δηλαδή στις άλλες 4 ήττες και τις 2 νίκες, το μπάσκετ που παίζει, δεν αντέχεται. Και το θέμα είναι ότι παρασέρνει συνήθως και τον αντίπαλο σε αντιμπάσκετ, οπότε συνολικά τα παιχνίδια που περιλαμβάνουν τον Παναθηναϊκό, είναι ψιλομαρτυρικά για τους φιλάθλους του. Εμού συμπεριλαμβανομένου.
Αυτό που είδαμε και χθες στο Τελ Αβίβ, απέναντι στη Μακάμπι, ήταν αποκρουστικό. Όχι μόνο για 35 λεπτά, επειδή στο τελευταίο 5λεπτο η ομάδα σκόραρε κατά ριπάς. Δεν υπήρχε ιδιαίτερο ίχνος μπάσκετ σε αυτό το 5λεπτο. Ατομικές εξάρσεις ήταν όλα. 3-4 δευτερόλεπτα ντρίμπλα από τον χειριστή, συνήθως τον Μέικον και τον Νέντοβιτς, και σουτ ή πάσα για σουτ στα 8-10 δευτερόλεπτα της επίθεσης.
Ας πούμε όμως ότι στο φινάλε ενός ματς που χάνεις με 20 πόντους, αναγκαστικά θα πας σε εκτός πλάνου λειτουργία. Στα υπόλοιπα 35 λεπτά, τι ακριβώς είδαμε; Είδαμε τον Κέντρικ Πέρι να τρέχει για ακόμα ένα ματς πάνω κάτω χωρίς ουσία και να καταστρέφει επιθέσεις επειδή δε μπορεί να τιθασεύσει το μυαλό του. Όση καλή διάθεση και να έχει, όταν φεύγει για ντράιβ σαν κατσίκι με ball handling εφάμιλλο 14χρονου και με τελειώματα που δε γίνονται ούτε σε παμπαίδες, χαλάει την ψυχολογία των συμπαικτών του και το αγωνιστικό τους φρόνημα.
Με ποια εμπιστοσύνη θα του δώσει κάποιος τη μπάλα στην επίθεση; Δε χρειάζεται να είσαι ιδιαίτερα ξύπνιος προπονητής για να καταλάβεις ότι αρκεί να βγάλεις στα πρώτα 3-4 λεπτά εκτός ματς τον Πέρι και μετά να κλείνεις με νταμπλ τιμ όποιον έχει τη μπάλα. Στο μυαλό των συμπαικτών του Πέρι μπαίνουν αμφιβολίες, δεύτερες και τρίτες σκέψεις για το αν πρέπει να του πασάρουν στα 5-6 δευτερόλεπτα, χάνεται χρόνος και θα αναγκαστούν σε τραβηγμένο σουτ ή λάθος. Σε 5 ματς ο Πέρι έχει 20% στο δίποντο, 29% στο τρίποντο και μόλις 2.4 ασίστ.
https://www.youtube.com/watch?v=3nHhoMLrijM
Ο κόουτς Πρίφτης δείχνει να καταβάλλεται από την, όχι και τόσο υψηλή, πίεση του πράσινου πάγκου
Τι άλλο είδαμε; Είδαμε ξανά έναν Παπαγιάννη να είναι απογοητευμένος από την παρουσία του στην ομάδα και να μην τη βοηθάει. Αμυντικά βγαίνει συνεχώς στο σκριν πάνω στον αντίπαλο κοντό κι επειδή ο Πέρι δεν παίρνει χαμπάρι, βρίσκεται ο αντίπαλος ψηλός σε θέση βολής. Έγινε με τον Ρέινολντς, έγινε με τον Σόρκιν, έγινε με τον Νάναλι. Είναι εμφανές από τις τοποθετήσεις του Παπαγιάννη, από τη γλώσσα του σώματος, από το βλέμμα του, ότι τα έχει χαμένα από το αγωνιστικό πλάνο. Δείτε για παράδειγμα την επαναφορά στα 7 δευτερόλεπτα πριν το τέλος, που δεν καταλαβαίνει αν θα κάνει άλλος την επαναφορά ή αυτός και τελικά πασάρει στον Ουίλμπεκιν.
Είδαμε έναν Νάναλι στο πρώτο ημίχρονο να βρίσκεται στην επίθεση με τους Μέικον-Νέντοβιτς απέναντι του και ο Δημήτρης Πρίφτης αυτό που είχε να πει στους παίκτες του, ήταν γιατί δεν του κάνουν φάουλ. Την πιθανότητα μετά από 5 ποσταρίσματα να βάλει έναν Κασελάκη να τον μαρκάρει, δεν την έβαλε στο τραπέζι ο κόουτς Πρίφτης.
Είδαμε τον Τζέρεμι Έβανς να είναι ασύνδετος εντελώς με όλη την ομάδα και να χάνει και δύο εύκολα καλάθια. Αυτό δε συμβαίνει μόνο γιατί ο Έβανς δεν είναι πια ο παίκτης της Χίμκι προ δύο ετών. Συμβαίνει γιατί δεν παίζει στα ματς πρωταθλήματος. 4 χρόνια τώρα, ο Παναθηναϊκός κάνει το ίδιο λάθος. Κρατάει έναν ξένο εκτός Ελλάδας και περιμένει ότι χρησιμοποιώντας τον 10-15 λεπτά, θα ενσωματωθεί. Συνέβη με τον Ντεμέτριους Νίκολς το 2016-2017. Συνέβη με τον Κένι Γκέμπριελ. Δεν υπάρχει λογική πίσω απ΄αυτό.
(Photo by Seffi Magriso/Euroleague Basketball via Getty Images)
Να τελειώσει η εύκολη δικαιολογία για το μπάτζετ
Λένε πολλοί ότι πρέπει να πάψουμε να κρίνουμε τον Παναθηναϊκό έχοντας στο μυαλό την ομαδάρα του Ομπράντοβιτς. Εκτός από 5-10, δεν το κάνει κανείς. Εδώ δεν κρίνουμε τον Παναθηναϊκό με βάση την ομάδα του Πασκουάλ ή του Πιτίνο…
Ο Παναθηναϊκός και ο Δημήτρης Πρίφτης κρίνονται με βάση τις επιλογές τους για τα διαθέσιμα χρήματα τους. Δεν το χωράει δηλαδή ο νους ότι απορρίφθηκε ο Νέιτ Ουόλτερς και προτιμήθηκε ο Κέντρικ Πέρι; Ένας παίκτης 29 ετών, όσο πρωτάρης κι αν είναι στη Euroleague, αν δε μπορεί να σταματήσει να κάνει το ίδιο λάθος και δε μπορεί να τιθασεύσει το άγχος του, τότε δεν πρέπει να λογίζεται ως βασικός άσος.
Έχει γίνει ξεκάθαρα λάθος διαχείριση του μπάτζετ στον Παναθηναϊκό και τα ερωτήματα μετά από κάθε ματς σαν κι αυτόν με την Μακάμπι – θα ακολουθήσουν σίγουρα πολλά τέτοια – θα είναι ίδια. Τι νόημα έχει να υπάρχουν και ο Παπαπέτρου και ο Κασελάκης και ο Σαντ Ρος; Ποιο το νόημα να δίνεις τόσα λεφτά σε 2 τεσσάρια που μαζί δεν κάνουν ένα ολοκληρωμένο τεσσάρι; Ποιο το νόημα να μειώνεις το μπάτζετ για να πάρεις έναν κανονικό άσο κι ένα δεύτερο πεντάρι της προκοπής;
Ο Φλόιντ φαίνεται να μη μπορεί να προσαρμοστεί και να θέλει πολύ χρόνο. Ο Πέρι το ίδιο. Ο Μέικον, παρά το ότι σκοράρει, είναι ατομικότητα κι όχι παίκτης ομάδας. Κι αυτό επηρεάζει και τους θεωρητικά καλούς σου παίκτες. Παπαπέτρου-Νέντοβιτς-Παπαγιάννης είναι σε άσχημο φεγγάρι. Ο Παναθηναϊκός με λίγα λόγια, έχοντας φέτος περισσότερους οικονομικούς πόρους λόγω προσέλευσης φιλάθλων, έχει φτιάξει ένα ρόστερ που δείχνει πολύ χειρότερο του περσινού.
Ο Δημήτρης Πρίφτης δεν θυμίζει σε τίποτα τον προπονητή της Ούνικς, οι όποιες ιδέες έχει, δεν έχουν περάσει ακόμα στην ομάδα, εκτός κι αν αυτό που βλέπουμε είναι οι ιδέες του.
Επιπλέον, μέσα στα ματς είναι πελαγωμένος. Ίσως απελπισμένος που οι επιλογές του σε παίκτες δεν βγαίνουν. Με τον Πέρι σε κάθε ματς βλέπουμε το ίδιο σκηνικό, να είναι πληγή για την ομάδα επιθετικά και αμυντικά για ένα 5λεπτο και παρόλα αυτά να τον στηρίζει. Κατανοητή η προσπάθεια να στηρίξει έναν παίκτη με εύθραυστη ψυχολογία, αλλά ο κόουτς Πρίφτης ήρθε να κοουτσάρει τον Παναθηναϊκό, όχι να γίνει ψυχολόγος του κάθε Πέρι.
Κάτι πρέπει να αλλάξει ο Πρίφτης με τον Πέρι
Σε 7 παιχνίδια ο Πέρι έχει τουλάχιστον 3 επιθετικές ενέργειες που εξοργίζουν γιατί καταστρέφουν τον αιφνιδιασμό. Με τη Φενέρ βγήκε σε αιφνιδιασμό 2 εναντίον 1 και πήγε να σκοράρει μόνος απέναντι σε ψηλότερο αντίπαλο ενώ πίσω του ερχόταν ο Παπαγιάννης. Έχασε το lay up. Το ίδιο και με τη Μακάμπι χθες. Και στις 2 περιπτώσεις το καλάθι μπήκε από επιθετικό ριμπάουντ του Παπαγιάννη και του Παπαπέτρου.
Αυτή τη στιγμή, η πιο ορθολογική πεντάδα και αποτελεσματική είναι η εξής: Νέντοβιτς-Μέικον-Παπαπέτρου-Οκάρο-Παπαγιάννης. Δε γίνεται να ξεκινάς λοιπόν με τον Πέρι μέσα και μετά να αναρωτιέσαι γιατί βρίσκεσαι να κυνηγάς τους αντιπάλους. Σε όλα τα ματς ο Πέρι έχει αρνητικό rating, χώρια τα άθλια ποσοστά στα σουτ. Με τη Μονακό είχε 0/7, με τη Μακάμπι επίσης.
Κανείς δεν ζητάει ο Δημήτρης Πρίφτης να κάνει τον Παναθηναϊκό ομάδα οχτάδας. Δεν είναι. Με το ζόρι είναι ομάδα 10άδας. Αν και φέτος βλέπουμε πως Ζαλγκίρις, Μακάμπι, Μπάγερν, Άλμπα, Ούνικς, Μπασκόνια δεν είναι τόσο ανώτερες όσο φανταζόμασταν. Σε κάθε περίπτωση, ο Παναθηναϊκός πρέπει επιτέλους να δει έναν προπονητή να του βγαίνει και να χτίζεται ένας κορμός. Πρέπει δηλαδή ο Μέικον και ο Οκάρο να του βγουν. Και ο Φλόιντ ίσως. Δε μπορεί για άλλη μια χρονιά να κριθούν ως αποτυχημένες όλες οι μεταγραφές. Δε γίνεται να μην κάνει ούτε ο Πρίφτης. Δεν είναι και πολλές οι επιλογές στην αγορά.
Αυτό όσο συνεχίζεται, προκαλεί κούραση και ενόχληση στους φιλάθλους. Δεν είναι η ήττα το ζήτημα. Είναι το μπάσκετ. Μήπως ο Ερυθρός ή η Άλμπα έχουν κανένα σπουδαίο μπάτζετ; Μήπως έχουν παίκτες που λες ότι θα πάρουν μεταγραφή με εκατομμύριο και πάνω; Όχι. Έχουν παίκτες που ταιριάζουν μεταξύ τους, που δημιουργούν μια ομάδα. Και μια ομάδα, όσο έλλειμμα ταλέντου κι αν έχει, θα έχει πάντοτε την στήριξη του κόσμου της.
Υ.Γ. Το προπονητικό επιτελείο που έχει ο Πρίφτης, δεν είναι με τίποτα για μια ομάδα Ευρωλίγκας, έστω και την 16η. Μόνο ο Κώστας Χαραλαμπίδης αξίζει και έδειξε πως μπορεί να απελευθερώσει την ομάδα στα 3-4 ματς που κοουτσάρισε πέρσι πριν έρθει ο Κάτας.
Υ.Γ.1 Αυτή η διαρκής εξύψωση των Ελλήνων προπονητών έχει κουράσει. Με εξαίρεση τον Ιτούδη και τον Μπαρτζώκα, ο Έλληνας προπονητής δεν ανήκει στην ελίτ. Είναι στο μεσαίο ράφι. Είναι ένας προπονητής της συγκυριακής επιτυχίας. Βλέπουμε τη Μακάμπι τι κάνει φέτος, αλλά τι έκανε και πέρσι. Βλέπουμε τον Προμηθέα Πατρών και τον Ιωνικό που έχουν φέτος Ισπανούς προπονητές πόσο πιο ευχάριστο στο μάτι μπάσκετ παίζουν.
