Περιεχόμενα
Η φετινή Ζαλγκίρις είναι ένα κακέκτυπο ομάδας σε σχέση με την εικόνα της τα προηγούμενα χρόνια. Το θέμα όμως είναι ότι αυτό που της αφαιρέθηκε φέτος δεν είναι η φιλοσοφία. Ο οργανισμός δεν αλλάζει το πλάνο του. Απλώς δεν κόλλησαν οι παίκτες μεταξύ τους τόσο ή δεν υπάρχει τόσο ταλέντο όσο πέρσι ή πρόπερσι. Ο Παναθηναϊκός δεν έχει ούτε αυτό. Πήγε κάπως πέρσι με τον Κάτας να βάλει τις βάσεις για ένα αγωνιστικό στυλ, η επιτυχία ή αποτυχία του οποίου θα καθορίζεται από το μέγεθος του μπάτζετ.
Αν ο φετινός Παναθηναϊκός συνέχιζε στην περσινή πεπατημένη σε αγωνιστικά χαρακτηριστικά, τότε θα είχε μια πολύ καλύτερη αγωνιστική εικόνα. Ίσως και 2 νίκες παραπάνω στην Ευρωλίγκα. Σίγουρα ο κόσμος δε θα γκρίνιαζε και θα έβλεπε πως κάτι υπάρχει, πως ο οργανισμός μπορεί να μη διεκδικήσει στα επόμενα 2-3 χρόνια πρόκριση στην 8αδα, αλλά τουλάχιστον θα σκυλιάζει σε κάθε ματς, θα έχει βάσεις και οι πανωλεθρίες θα είναι πολύ σπάνιες και σίγουρα όχι από αντιπάλους με ισάξιο ταλέντο ή μπάτζετ.
Μέσα σε ενάμιση μήνα Ευρωλίγκας, ο Παναθηναϊκός έχει μαζέψει ήδη αρκετές πανωλεθρίες. Μονακό, Ερυθρός Αστέρας, Βιλερμπάν στο ΟΑΚΑ, Ρεάλ Μαδρίτης. Για πανωλεθρία πήγαινε και με τη Μακάμπι, αλλά επαναπαύτηκαν οι Ισραηλινοί στη μεγάλη διαφορά και πήγαν να ηττηθούν στο τέλος. Και ακόμα δεν έχει παίξει ο Παναθηναϊκός με τη Μπαρτσελόνα, την ΤΣΣΚΑ, όσο κακή και να είναι φέτος, τη Ζενίτ, τον Ολυμπιακό και την Αρμάνι. Με την παρούσα εικόνα, η λογική λέει πως στα εκτός έδρας ματς θα χάσει με πάνω από 20 πόντους απ΄όλους αυτούς και μέσα στο ΟΑΚΑ ίσως μπορέσει να ανταγωνιστεί κάπως και να ηττηθεί με 10 και κάτω. Ίσως…
Απέναντι στη Ζαλγκίρις ο Παναθηναϊκός ήταν οικτρά ίδιος με τα προηγούμενα ματς. Λένε όλοι πως δεν παίζει άμυνα και πως αν δεν παίξει άμυνα, τότε θα χάνει εύκολα συνέχεια. Είναι πολλοί οι 76 πόντοι από τη Ζαλγκίρις; Είναι πολλοί οι 77 από τη Μακάμπι; Ακόμα και οι 81 από τον Ερυθρό δεν είναι πολλοί, δεδομένου ότι στα τελευταία 5 λεπτά ο Παναθηναϊκός είχε παραδώσει πνεύμα.
https://www.youtube.com/watch?v=8hB8-yMi6ko
Ο Παναθηναϊκός μπροστά στο φάσμα της απόλυτης απαξίωσης
Η επίθεση του είναι τραγική. Υπάρχει δεν υπάρχει προπονητής, δεν έχει διαφορά. Βλέπουμε παίκτες κακούς επιθετικά να παρκάρονται, όπως ο Πέρι και ο Οκάρο Γουάιτ και δίνεται η μπαγκέτα στον Μέικον να κάνει ό,τι κατεβάσει η κούτρα του. Γνωρίζει ο Αμερικανός την αποθέωση γιατί βάζει 15 πόντους και άνω, αλλά ο καθένας θα μπορούσε να το κάνει αν έπαιρνε 20-25 επιθέσεις. Ο καθένας θα μπορούσε αν σε 24 δευτερόλεπτα επίθεσης, τα 18 η μπάλα βρισκόταν στα χέρια του.
Σε όλο το δεύτερο ημίχρονο ο Παναθηναϊκός είχε ένα σύστημα σε κάθε του επίθεση: η μπάλα στον Μέικον, ο Παπαγιάννης να σκρινάρει ανελέητα και οι άλλοι 3 απλωμένοι στα φτερά να πίνουν τσάι και να παίζουν μπιρίμπα. Κίνηση μηδέν. Στήνονταν όλοι στο τρίποντο και περίμεναν. Έκλεινε η Ζαλγκίρις προς τα μέσα για να εμποδίσει τα ντράιβ του Μέικον, έβγαινε η μπάλα έξω και δεν υπήρχε ελεύθερο σουτ.
Όταν μια ομάδα δεν έχει κίνηση στην επίθεση, μειώνει τις αποστάσεις που καλείται να καλύψει ο αμυνόμενος. Κι όταν τις μειώνει, ο αντίπαλος γνωρίζει που θα κινηθεί, δεν μπερδεύεται, οπότε βγαίνουν όλα μηχανικά. Αν όμως ο επιτιθέμενος κάνει κίνηση από τη μια μεριά στην άλλη, δημιουργεί αποπροσανατολισμό στον αντίπαλο και στις περιστροφές κάποιο μπέρδεμα θα γίνει, κάποια ανισορροπία θα εμφανιστεί.
Ο Παναθηναϊκός λες και θέλει να διευκολύνει τον αντίπαλο του. Λες και 2 μήνες τώρα η ομάδα δεν έχει δουλέψει απολύτως τίποτα. Και τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα.
Οι πράσινοι είχαν ως τώρα το πρωτάθλημα ως μια ευκαιρία να ξεπεράσουν μια ήττα και να βρουν κάποια αυτοπεποίθηση. Κάτι που αν κρίνουμε από τον Παπαπέτρου που με την ΑΕΚ είχε 4/5 τρίποντα και με Ούνικς-Ζαλγκίρις βαρούσε τούβλα, δεν ισχύει.
Μια τέτοια σεζόν θα αφήσει σημάδια και στην επόμενη
Τώρα όμως, ο Παναθηναϊκός έχει διαβολοβδομάδα με 2 ματς εκτός, έχασε το ένα και πάει ολοταχώς για άνετη ήττα και στο Μόναχο απέναντι στη Μπάγερν. Και τη Δευτέρα φιλοξενείται στο ΣΕΦ από τον Ολυμπιακό για το πρωτάθλημα. Η μέχρι στιγμής εικόνα των δύο λέει πως κάτι λιγότερο από μια διαφορά 15 πόντων, θα είναι έκπληξη και τιμητικό για τον Παναθηναϊκό. Σίγουρα τα ντέρμπι έχουν άλλα δεδομένα, αλλά στην προκειμένη πώς θα γίνει το άναρχο μπουλούκι ομάδα (Παναθηναϊκός) και πώς η ομάδα με αρχές και εμπειρία (Ολυμπιακός) θα χάσει τη συγκέντρωσή της;
Και μετά το ΣΕΦ, έρχεται στο ΟΑΚΑ η Ζενίτ του Τσάβι Πασκουάλ. Με λίγα λόγια, ο Παναθηναϊκός μπαίνει σε ένα διάστημα που λογικά θα κάνει 4 σερί ήττες και τουλάχιστον οι 2 εξ αυτών θα είναι με μεγάλη διαφορά και άνεση. Κι από τη στιγμή που δεν προβλέπεται αλλαγή προπονητικά ή παικτικά, δύσκολα θα αλλάξει κάτι αγωνιστικά.
Κι αν συμβεί το πιθανότερο σενάριο, ο Παναθηναϊκός θα έχει χάσει οριστικά για φέτος την επαφή με τον κόσμο του, θα έχει πιάσει απόπατο ψυχολογικά και θα έχει και λιγότερα έσοδα, την ώρα που δίνει 500-600 χιλιάρικα στον Φέρελ για να πηγαίνει εκδρομές και να μην τον εμπιστεύεται ο άνθρωπος που τον επέλεξε.
Κι αυτή η κατρακύλα δεν είναι αναστρέψιμη. Θα έχει επίδραση και στην επόμενη χρονιά, στη νοοτροπία με την οποία θα έρθει η νέα καραβιά Αμερικάνων. Όταν για δύο σερί σεζόν βγάζεις μια προς τα έξω εικόνα οργανισμού που αγνοεί την οργάνωση, μην περιμένεις οι παίκτες που έρχονται να σε δουν διαφορετικά. Μην περιμένεις πως θα προσελκύσεις τους στόχους σου, ακόμα κι αν τους καλύπτεις το συμβόλαιο.
