Περιεχόμενα
Το πιο σημαντικό στοιχείο στο σύγχρονο μπάσκετ, είναι η στελέχωση. Δεν είναι κάτι εύκολο, ιδίως αν δεν έχεις στη διάθεση σου πολλά λεφτά για να κάνεις τις προφανείς επιλογές. Υπάρχουν όμως στοιχεία που διευκολύνουν τους στόχους σου κι ο Ολυμπιακός έβαλε πέρσι τις βάσεις γι΄αυτά τα στοιχεία, ώστε φέτος το καλοκαίρι να κάνει τις καλύτερες επιλογές. Όχι καλύτερες βάσει του μπάτζετ του, αλλά καλύτερες γενικά.
Ναι, προφανώς όλοι θα ήθελαν να πάρουν τον Λάρκιν ή τον Μίσιτς ή τον Ταβάρες. Αλλά αυτοί είναι προφανείς και εύκολες επιλογές. Και πολύ πάνω από τα λεφτά που διαθέτει ο Ολυμπιακός. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έκανε κάτι που μπορεί να μην επικοινωνήθηκε προς τα έξω, αλλά φαίνεται πως συνέβη.
Όταν ανέλαβε τον Ολυμπιακό στα μισά της σεζόν 2019-2020, αντιλήφθηκε πως θα χρειαστεί χρόνος και 1-2 μεταγραφικές περίοδοι για να θέσει τις βάσεις της ομάδας όπως την οραματίζεται κι όπως πιστεύει ότι θα προσαρμοστεί στο σύγχρονο μπάσκετ. Ο Ολυμπιακός της περσινής χρονιάς μπορεί να απογοήτευσε τους φιλάθλους του, αλλά έχτιζε. Κι ας μην το κατάλαβαν τότε οι φίλαθλοι.
Απλώς, δε θα μπορούσε να πει ανοιχτά ότι «ξέρετε ο Σπανούλης μας άλλαξε την ιστορία, είναι τεράστιος, είναι θρύλος, αλλά ο Ολυμπιακός πρέπει να πάει μπροστά και άργησε αρκετά», ούτε θα μπορούσε να πει «ναι δεν έχουμε να διεκδικήσουμε φέτος τρόπαιο, αλλά μην έχετε πολλές ελπίδες και για την οχτάδα».
Τα περσινά ρίσκα, καρποφορούν φέτος
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας το είχε επικοινωνήσει στον οργανισμό. Κι αυτό δεν είναι γνώση, αλλά βάσιμη εικασία, δεδομένου ότι η περσινή χρονιά ήταν τόσο κακή που θα μπορούσε να φέρει τριγμούς. Δεν έφερε. Γιατί η διοίκηση είχε ακούσει το πλάνο, το είχε δεχτεί και όφειλε να το ακολουθήσει.
Τι έκανε λοιπόν το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα; Έκλεισε πολύ γρήγορα την εμπειρία στην Ευρωλίγκα. Ακόμα και 1-2 χρονιές ήταν αρκετές. Ο Ντόρσεϊ και ο Φαλ δεν είχαν πάνω από 2 σεζόν. Ο Ουόκαπ είχε 4. Το ένα χαρακτηριστικό το είχαν. Μετά έπρεπε να καταλάβει ο προπονητής αν έχουν τα στοιχεία που θεωρεί ότι λείπουν από την ομάδα και θα συμπληρώσουν αυτά που ήδη είχε.
Ο Ντόρσεϊ έπρεπε να προσφέρει αυτό που δεν έχει ο Λαρεντζάκης και ο ΜακΚίσικ. Ο Ουόκαπ αυτό που δεν έχει ο Σλούκας. Ο Φαλ αυτό που δεν έχει ο Μάρτιν. Εφόσον εξασφάλιζε και αυτά, θα έπρεπε να σιγουρευτεί ότι ως χαρακτήρες είναι αυτό που θα βοηθήσει την ομάδα. Θα μπορούσαν και οι 3 να είχαν διπλάσιο ταλέντο, αλλά να έρχονταν με τουπέ ή με ατομικές φιλοδοξίες που να μη σχετίζονται με την ομάδα ή να θεωρούν πως τους αξίζει εγγυημένος χρόνος 30 λεπτών. Δε θα είχαν βοηθήσει καθόλου αν συνέβαινε αυτό.
Στην εκκίνηση της σεζόν επομένως, ο Ολυμπιακός είχε μια βάση από πέρσι που περιελάμβανε έναν Βεζένκοβ που είχε εξελιχθεί σε ένα από τα 3-4 καλύτερα τεσσάρια της Ευρωλίγκας, τον Σλούκα, έναν καλό ρολίστα 10 λεπτών, τον Λαρεντζάκη, ένα κτήνος στο 2-3, τον ΜακΚίσικ, έναν Μάρτιν με τρομερή αποτελεσματικότητα στα τελειώματα στην επίθεση, έναν Ζαν-Σαρλ να κουμπώνει παντού, την ελπίδα ο Παπανικολάου να επανέλθει σε μια καλή κατάσταση και τον Πρίντεζη που μπορεί να δώσει 8-10 τίμια λεπτά.
https://www.youtube.com/watch?v=THZ1leJNqN0&t=107s
Ολυμπιακός: Ουόκαπ-Ντόρσεϊ τα αναμενόμενα, ο Φαλ την υπέρβαση
Προσθέτοντας τους 3 που ήρθαν, θωράκισε την ομάδα. Επίσης, δεν έκανε το λάθος να πάει να πάρει και 6ο και 7ο ξένο, έχοντας έναν που θα παίζει μόνο Ευρώπη και θα δυσκολευτεί να προσαρμοστεί. Βλέπουμε τι τραβάει ο Παναθηναϊκός με 8 ξένους, που έχει ήδη κάψει Φλόιντ, Φέρελ, Έβανς…
Ο Ολυμπιακός πήρε το ρίσκο του τι θα συμβεί σε περίπτωση κάποιου τραυματισμού, αλλά προς το παρόν, και μακάρι ως το τέλος, δεν του έχει βγει πρόβλημα.
Έκανε το ιδανικό recruiting. Ο Ουόκαπ έφερε σκληρή άμυνα από το 1-4, ταχύτητα, πίεση, αντοχή, καθαρή σκέψη. Ο Ντόρσεϊ έφερε την εκτελεστική δεινότητα και το απρόβλεπτο. Κι ο Φαλ έφερε τη δημιουργία από τη ρακέτα και ένα μεγαλύτερο ύψος. Σούπερ οι δύο πρώτοι, αλλά θα πρέπει να σταθούμε περισσότερο στον Μουσταφά Φαλ.
Ένα παιδί 2.18 που ήρθε στον Ολυμπιακό για να παίζει 15 λεπτά ως backup του Μάρτιν, έχει γίνει σέντερ 22-25 λεπτών σε αυτά τα 11 ματς και κάνει πράγματα που ούτε ο πιο επαΐοντας στο μπάσκετ δε θα περίμενε. Ποιος περίμενε δηλαδή ότι θα βγαίνει στις αλλαγές να μαρκάρει Ουίλμπεκιν, Λάρκιν, Μίσιτς και θα τους δυσκολεύει και δε θα τον περνάνε με ευκολία στα ντράιβ; Ποιος περίμενε ότι μπορεί τόσο άνετα να χαμηλώσει το σώμα του, ενώ κουβαλάει αυτό το βάρος; Ποιος περίμενε να παίρνει αμυντικό ριμπάουντ ή να κάνει αλλοιώσεις και να βγαίνει πρώτος στον αιφνιδιασμό;
Αυτός λοιπόν είναι η πλατίνα και ο glue guy του Ολυμπιακού. Δεν έχει κάνει ματς κακό. Στο χειρότερο του ματς ήταν απλά οκ. Με τέτοια βάση, ο Ολυμπιακός έχει το κεφάλι του ήσυχο στο 5 και την άνεση να περιμένει τον Μάρτιν να επανέλθει ή τον Έισι να βρει φυσική κατάσταση.
Ο Φαλ είναι άψογος στα δίποντα με ποσοστό 65.5%, πολύ καλός στις βολές με 73.3%, αλλά εκεί που παίρνει άριστα, είναι στη δημιουργία. Στο ματς με τη Μακάμπι είχε 3 ασίστ στο πρώτο δεκάλεπτο και τελείωσε με 5. Τόσες ασίστ δεν έχει βγάλει ο Πέρι σε κανένα ματς του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα.
Ο Μπαρτζώκας ξέρει να εκμεταλλεύεται αυτά του τα στοιχεία και τον έχει σε πεντάδα με Βεζένκοβ-Ντόρσεϊ-ΜακΚίσικ και Σλούκα ή Ουόκαπ. Αν και ο Φαλ δείχνει να ταιριάζει με οποιονδήποτε σχηματισμό πεντάδας. Μέσα σε όλα αυτά, έχει και ηγετικά στοιχεία, φαίνεται να θέλει να πάρει πάνω του τις μεγάλες ευθύνες.
Βλέποντας την απόδοση των περισσότερων σέντερ στη φετινή Ευρωλίγκα, ο Φαλ είναι πίσω μόνο από τον Ταβάρες σε απόδοση και impact και έχει κάνει τον Ολυμπιακό να ξεχάσει τον Μιλουτίνοφ. Και σε αντίθεση με το επώνυμο του (Fall), ο Μουσταφά δεν έχει πέσει ποτέ!
