Μετά από περίπου ένα μήνα στον οποίο αιωρείτο το ενδεχόμενο του αν θα βρίσκεται με την Εθνική ομάδα στο Μουντομπάσκετ της Άπω Ανατολής, ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ύστερα κι από μια τελευταία εξέταση που έκανε στις ΗΠΑ, κατέληξε πως δεν μπορεί λόγω του τραυματισμού του να γίνει μέρος ακόμα μιας προσπάθειας για μετάλλιο και ανακοίνωσε πως δεν θα ακολουθήσει την Ελλάδα.
Είναι μια πραγματικότητα πως η Ελλάδα με τις τόσες ελλείψεις, βάσιζε πολλά στο να μπορέσει τελικά ο Γιάννης Αντετοκούνμπο να βρίσκεται στην 12αδα και να ηγηθεί μιας προσπάθειας. Είναι όμως κι ένα μεγάλο ερώτημα αν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο με αυτό το ρόστερ θα μπορούσε να κάνει έστω όσα έκανε πριν έναν χρόνο στο Ευρωμπάσκετ.
Το ψυχολογικό κέρδος από την απουσία Αντετοκούνμπο
Η φετινή Εθνική δεν έχει απλά απουσίες. Έχει και παίκτες που ήταν παρόντες πέρσι, να βρίσκονται σε χειρότερη κατάσταση. Παπαγιάννης, Παπαπέτρου, Θανάσης Αντετοκούνμπο είχαν μια πολύ κακή χρονιά αγωνιστικά και στα φιλικά βλέπουμε να συνεχίζεται αυτή η πτώση. Ο Παπαγιάννης κατάφερε το ακατόρθωτο, να είναι χειρότερος φέτος που είναι παρών, απ’ ό,τι πέρσι που είχε τραυματισμό και έπαιξε στο 3ο ματς του ομίλου της Ιταλίας.
Επιπλέον, δεν υπάρχουν στα γκαρντ Καλάθης, Σλούκας και Ντόρσεϊ, αλλά υπάρχει ουσιαστικά ο Γουόκαπ και ουδείς άλλος. Είναι δηλαδή 50-50 αν ο Λούντζης καταφέρει να κάνει step up, ο Μωραΐτης έχει ένα πολύ χαμηλό ταβάνι, ο Μποχωρίδης είναι για να κάνει 2-3 σκληρά φάουλ και τέλος, ενώ μεγάλο ερωτηματικό παραμένει ο Λαρεντζάκης. Ο παίκτης του Ολυμπιακού είχε μια καταπληκτική σεζόν μέχρι το τέλος Γενάρη. Από κει και μετά ήταν σε πολύ μεγάλη πτώση, σε βαθμό που σε ματς Ευρωλίγκας είχε μονοψήφια συμμετοχή. Και σε αυτά τα 4 φιλικά δεν δείχνει να είναι παίκτης ουσίας. Το δε σουτ του είναι σε πολύ κακή περίοδο.
Όλα τα παραπάνω λοιπόν, παρά το ότι υπάρχει ο Μήτογλου φέτος και ένας πολύ ανεβασμένος Ρογκαβόπουλος, συνηγορούν στο ότι ακόμα κι αν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ήταν παρών, η Εθνική θα είχε περισσότερα προβλήματα παρά λύσεις και ελπίδες.
Το βασικότερο που κερδίζει η ομάδα είναι ηρεμία και μηδέν πίεση. Κανείς δεν περιμένει τίποτα από αυτή τη 12αδα που θα πάει στο Μουντομπάσκετ. Είναι μια ομάδα με χαμηλότατο επιθετικό ταλέντο, με σκληράδα, που παλεύει, αλλά οι μάχες δε σε πάνε πολύ μακριά.
Φανταστείτε σε όλα αυτά να έπρεπε να διαχειριστούν και το ότι όλα τα μικρόφωνα θα ήταν πάνω στον Γιάννη, όλοι θα μιλούσαν για την ομάδα του Γιάννη, όλοι θα ρωτούσαν τους άλλους 11 για τον Γιάννη και θα τους έβαζαν και πίεση πρόκρισης τουλάχιστον στην 8αδα, επειδή υπάρχει ο Γιάννης. Το καταλάβαμε πολύ καλά και πέρσι πως αυτή η υπερπροβολή του Γιάννη, δεν έκατσε και πολύ καλά στον αθλητικό εγωισμό των άλλων παικτών που δεν είναι και τυχάρπαστοι.
Αυτό σε επίπεδο ψυχολογίας. Σε επίπεδο παικτικό, από τη στιγμή που δεν υπάρχει αξιόπιστος σουτέρ, αν είχαμε τον Γιάννη, θα βλέπαμε ό,τι και τα περασμένα χρόνια. Να κλείνουν όλοι τη ρακέτα, ο Γιάννης να κουτουλάει και να τη βγάζει έξω για ελεύθερο σουτ. Και να το βάλει ποιος; Ο φούφουτος; Τώρα, έστω σε αυτό το χαμηλό επίπεδο, υπάρχει κάτι το απρόβλεπτο για την Εθνική. Η ελπίδα είναι να ξεπετάγεται ένας σε κάθε ματς. Γιατί δεν υπάρχει κανείς σε αυτή την ομάδα που να ξέρεις ότι σε κάθε ματς θα έχει 10 πόντους για παράδειγμα.
Είναι επομένως για αυτό το σύνολο ένα όφελος που ο Γιάννης Αντετοκούνμπο ανακοίνωσε τη μη συμμετοχή του. Ιδίως από τη στιγμή που 3 βδομάδες τώρα προπονούνται και αγωνίζονται δίχως αυτόν. Θα ήταν επομένως άδικο να εμφανιστεί μια ωραία πρωΐα ο Γιάννης για να πει «αυτή είναι η ομάδα μου». Που δεν θα το έλεγε, αλλά οι διάφοροι παροικούντες στα πέριξ της Εθνικής aka σαλιάρηδες δημοσιογράφοι – ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δε θίγουμε, αλλά ξέρουν όλοι ποιοι είναι αυτοί οι 5 – θα την έβαζαν αυτή την ταμπέλα.
ΥΓ. Είναι τουλάχιστον αστείοι αυτοί που βρήκαν ευκαιρία να μιλήσουν για το πόσο θέλει να παίζει στην Εθνική ο Γιάννης Αντετοκούνμπο και να υποστηρίζουν ότι πάντα την παρατάει και δεν είναι παρών ή να συγκρίνουν με τον Νοβίτσκι και λοιπούς. Ο Νοβίτσκι, απ’ όσο θυμάμαι, δεν έπαιξε ποτέ με τραυματισμό και έντονο πόνο ούτε εμφανιζόταν σε μεταγενέστερο στάδιο της προετοιμασίας της χώρας του. Οι αθλητές έχουν κάθε δικαίωμα να προστατεύουν όπως κρίνουν το σώμα που τους θρέφει και θρέφει και την οικογένεια τους. Και αυτή η τροφή δεν προέρχεται από καμία Εθνική. Προέρχεται από τους συλλόγους που τους πληρώνουν αδρά.
Αυτός είναι ο επαγγελματικός αθλητισμός, δεν χρωστάει κανείς τίποτα στις Εθνικές, πολλώ δε ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, ο Σλούκας, ο Καλάθης κλπ. Το ότι υπάρχουν τύποι όπως ο Παπανικολάου ή ο Παπαπέτρου που είναι παρόντες και φέτος, δεν μειώνει την πίστη των άλλων ή την αφοσίωσή τους. Απλώς αναδεικνύει τον κάθε Παπανικολάου. Όχι συγκριτικά, αλλά αυτόνομα.
