Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός βρέθηκαν στο φινάλε του 2ου τελικού του ΟΑΚΑ με αυτό που περίμεναν όλοι: με την ήττα ο μεν, με τη νίκη και το 2-0 στους τελικούς ο δε. Η εξέλιξη του ματς όμως είναι που δημιούργησε μια διαφορετική ψυχολογία και προκάλεσε ακόμα μεγαλύτερο ψυχολογικό τραύμα στους πράσινους που πίστεψαν ότι μπορούν να κάνουν το απίθανο, να κερδίσουν μια ομάδα 3 φορές καλύτερη τους, το κρατούσαν αυτό στα χέρια τους για 20 λεπτά και τελικά τους το πήραν με εμφατικό τρόπο.
Για κάποιους είναι ανεξήγητο αυτό που συνέβη. Και το να προηγηθεί ο Παναθηναϊκός με 14 πόντους και το να κάνει ο Ολυμπιακός αυτό το 23-2 στα πρώτα 5.5 λεπτά της 3ης περιόδου και το 29-10 στο δεκάλεπτο αυτό. Είναι όμως ανεξήγητα ή συγκυριακά εν πάση περιπτώσει; Όχι. Έχουν μια πολύ μπασκετική-ψυχολογική εξήγηση.
Κι αυτή από μόνη της δε λέει το 100%, αλλά το 60-70%. Το υπόλοιπο ποσοστό πρέπει να αναζητηθεί στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα, στις προηγούμενες αναμετρήσεις των ομάδων, σε όλα όσα συμβαίνουν στους δύο οργανισμούς.
Πάμε να δούμε τα γενικά και ισχύονται σε όλα τα ματς. Ο Παναθηναϊκός είναι ένας άρρωστος οργανισμός σε όλα τα επίπεδα. Έχει πατήσει πάνω στην ευκολία του μπάτζετ και αυτό δημιουργεί μια ανιωθίλα στους παίκτες, ένα «αν χάσουμε, δεν πειράζει γιατί έχουμε χαμηλό μπάτζετ».
Η ηττοπάθεια είναι το πρώτο βήμα για την ήττα. Δεν είναι δικό μου, κάπου το διάβασα. Συμφωνώ. Δείτε και τώρα, μετά το χθεσινό ματς, τι λένε όλοι οι φίλαθλοι και δείχνουν να αποδέχονται παίκτες και προπονητές. «Πάμε στο ΣΕΦ να χάσουμε αξιοπρεπώς». Στο πάρτι πρωταθλήματος του Ολυμπιακού ο Παναθηναϊκός θα είναι εκείνος ο τύπος που στα πάρτι κάθεται στο τραπέζι με τα σνακ και τρώει ακατάσχετα τις μπομπίτσες, δεν συναναστρέφεται κανέναν και όταν φεύγει, κανείς δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι ήταν στο πάρτι.
Αν πας για να χάσεις αξιοπρεπώς, τότε θα χάσεις με 25 πόντους. Κι ο Παναθηναϊκός είναι ποτισμένος με λουζεριά που στηρίζεται στο χαμηλό μπάτζετ. Δεν έχω διαβάσει κανέναν της Ζαλγκίρις, της Άλμπα ή του Ερυθρού να χρησιμοποιεί κάθε τρεις και λίγο αυτή τη δικαιολογία.
Επόμενο γενικό χαρακτηριστικό: ξενέρα. Όταν είσαι εργαζόμενος σε μια επιχείρηση, θες να δεις προοπτική. Στον Παναθηναϊκό αυτό δεν υπάρχει. Ναι, οι παίκτες παίρνουν εκατομμύρια. Ε, και; Δε μπορούν να τα βρουν αλλού; Μπορούν. Άρα, πρέπει η ομάδα που είναι να τους δίνει το κίνητρο, το όραμα. Τέτοιο δεν υπάρχει στους πράσινους εδώ και δύο χρόνια. Και δεν είναι θέμα χρημάτων το όραμα. Είναι θέμα γνώσης και εμπιστοσύνης.
Ποιον να εμπιστεύτει κανείς στον Παναθηναϊκό; Από τους παίκτες, ρωτάω. Τον Βόβορα που πέρσι είδαν να φεύγει γιατί η ομάδα δε βλεπόταν; Ή τον Πεδουλάκη που κάποιοι τον είδαν και στις προηγούμενες φορές στον πράσινο πάγκο και δεν έδειξαν να τον εμπιστεύονται ιδιαίτερα; Οι ίδιοι οι παίκτες μεταξύ τους δεν παίζει να εμπιστεύονται ο ένας τον άλλον. Θα είμαι εγώ ο Νέντοβιτς και θα κάτσω να σκοτωθώ για να βλέπω τον Μέικον να σπαταλά επιθέσεις ή τον Σαντ Ρος να πηγαίνει για λέι απ μόνος και να κάνει airball. Δε σφάξανε…
Πάμε και στα ειδικά. Το πρώτο ημίχρονο εξελίχθηκε έτσι γιατί έλειπε ο Φαλ. Τα 2 φάουλ τον έστειλαν στον πάγκο για 14 λεπτά και ο Παναθηναϊκός βρήκε χώρο στη ρακέτα του Ολυμπιακού, αφού ο Μάρτιν δεν είναι φόβητρο. Έτσι έχτισε εμπιστοσύνη σε ένα ημίχρονο που είχε 1/7 τρίποντα ως το 16ο λεπτό, κι αυτό το 1 ήταν το τυχερό του Νέντοβιτς από το κέντρο. Μετά βρήκε άλλα 3 από Ουάιτ, Παπαπέτρου και Μέικον.
Ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο είχε πετύχει 3 δίποντα όλα κι όλα. Με τον Φαλ να απουσιάζει, ήξεραν οι πράσινοι πως ο Ολυμπιακός θα χάσει το παιχνίδι της ρακέτας και αποφάσισαν να θυσιάσουν το τρίποντο. Ο Ολυμπιακός τα έβαζε μέχρι το 15ο λεπτό και ήταν κοντά στο σκορ, εκεί σταμάτησε να τα βάζει.
Έρχεται λοιπόν το δεύτερο ημίχρονο. Πολλοί θα σταθούν στο ξέσπασμα του Ντόρσεϊ ή του Βεζένκοφ. Ναι, αυτοί οι δύο δε θα κατάφερναν τίποτα αν δεν ήταν ο Φαλ να κάνει τον μπαμπούλα απλά και μόνο με την ανάσα σου. Ο Φαλ έκανε τρομακτική εμφάνιση που δεν φαίνεται στη στατιστική. Όλες οι λάθος πάσες του Παναθηναϊκού – 5 σε αυτό το δεκάλεπτο – έγιναν επειδή είχε βγει στο τρίποντο και έκοβε την παράλληλη πάσα, άρα ανάγκαζε διαφορετική γωνία και αύξανε τη δυσκολία.
Η παρουσία του οδήγησε και τον Παπαγιάννη πιο έξω. Στο πρώτο ημίχρονο πήρε 4-5 φάσεις στα 2 μέτρα από το καλάθι. Στο δεύτερο πήρε μόνο μία μετά το 35ο λεπτό. Ο Φαλ τον τρομάζει και φαίνεται. Πολλές φορές το pick ‘n’ roll με τον άσο του Παναθηναϊκού γινόταν στη δεξιά μεριά της επίθεσης, έμπαινε προς τα μέσα ο κοντός και ο Παπαγιάννης περίμενε στη βολή ή και πιο πίσω. Ο Φαλ τον έκλεινε άμεσα και ο Παπαγιάννης αναγκαζόταν να ψάξει κάποιον να χτίσει ξανά την επίθεση από την αρχή. Περνούσαν έτσι τα δευτερόλεπτα.
Φυσικά σε αυτή τη μέγγενη έπαιξε ρόλο και ο Γουόκαπ. Αλλά ο Φαλ ήταν ο κεντρικός μοχλός στο αμυντικό πλάνο του Ολυμπιακού. Όσο ο Παναθηναϊκός έχανε πίστη στο πλάνο του στην επίθεση – που δεν ήταν και κανένα ιδιαίτερο πλάνο πέρα από κατάχρηση ντρίμπλας και μπούκες – τόσο ο Ολυμπιακός σούταρε μπροστά σαν να ρίχνει βότσαλα στη θάλασσα.
Είναι χαρακτηριστικές δύο φάσεις, η μία μετά την άλλη. Ο Βεζένκοφ είναι μαρκαρισμένος κάπου στα 8-9 μέτρα, μένουν 5 δευτερόλεπτα, σουτάρει και το χλατσώνει. Ο Παναθηναϊκός τρέχει την επίθεση, κάπως βγαίνει ολομόναχος ο Οκάρο Ουάιτ στο πλάι, έχει 1-2 δευτερόλεπτα να το ζυγίσει και να σουτάρει, το κάνει και ρίχνει τούβλο που χτυπάει στεφάνη στο μπροστά της μέρος. Αυτή η αλληλουχία σκοτώνει την όποια ψυχολογία έχουν παίκτες που δεν είναι και τέρατα αυτοσυγκράτησης, ούτε έχουν κανένα ταλέντο.
Ο Φαλ, όσο κι αν δε φάνηκε σε πρώτη ανάγνωση, ήταν ο άνθρωπος που έκρινε το ματς και επέτρεψε σε Βεζένκοφ και Ντόρσεϊ να πιάσουν σχεδόν 20άρα σε πόντους, ενώ στο πρώτο ημίχρονο ο Σάσα είχε 6 πόντους και ο Τάιλερ μόλις 2.
Γι΄αυτό ο Ολυμπιακός καλείται να πάρει μια πολύ δύσκολη απόφαση σε σχέση με τον Μιλουτίνοφ που έχει αυτοπροταθεί. Αγωνιστικά θα έχει δύο σούπερ 7footers. Αλλά θα θέλουν και οι δύο να παίζουν πάνω από 20 λεπτά. Και ο Μίλου δεν ξέρει πως θα ταιριάξει με αυτό το σύνολο. Ο Φαλ αντιθέτως, είναι ένα από τα 3 σημαντικότερα γρανάζια μετά τον Σλούκα και τον Βεζένκοφ.
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Ολυμπιακός: Πληγώθηκε από το μικρό rotation, το έφτασε εκεί που δεν πήγαινε άλλο
Ολυμπιακός: Ο παίκτης που τον κουβάλησε όταν όλα έμοιαζαν να χάνονται
Ολυμπιακός: Το στοιχείο της φετινής πορείας που δεν έχει πετύχει καμία ομάδα στην Ευρωλίγκα
