Περιπλανήσεις στο παρελθόν, δοκιμάζοντας το σημείο αναφοράς· το τελευταίας γενιάς Mazda ΜΧ-5 και -απίστευτο αλλά αληθινό- ακόμα και οδηγώντας είναι λεπτομέρεια τα μηχανικά του μέρη. Κατ’ αρχάς είναι όμορφο, σε χρώματα που σου φτιάχνουν τη διάθεση, χωρίς οπαδικό προσανατολισμό. Το λευκό συναντάει το κόκκινο και ο συνδυασμός κρατάει κάμποσα δεύτερα το μάτι ακόμα και του «βάζελου», όντας προσηλωμένο στην αισθητική ισορροπία. Η συνέχεια -θα πείτε- αναμενόμενη, αλλά είναι το απρόβλεπτο που προκύπτει με ανοιχτή οροφή τον Ιανουάριο.
Βρέχει
Και λοιπόν; Μέχρι κάποιο σημείο το αντέχεις, αφού εδώ η ήρεμη απόλαυση έχει την τιμητική της. Επιλέγεις μεγάλες ταχύτητες στο κιβώτιο, ώστε ο ήχος του κινητήρα να μη βρεθεί σε αντιπαράθεση με αυτούς του αμαξώματος. Είναι το χαλίκι, είναι και το σπρέι νερού από τον βρεγμένο πλέον δρόμο που φορτίζουν το ηχοσύστημά σου, και αυτή η ελληνική εικόνα με τη θάλασσα στη δεξιά πλευρά σου με κατεύθυνση στο Σούνιο, ψάξε και δε θα τη βρεις πουθενά στον κόσμο. Σε συνδυασμό βέβαια με το ότι οδηγώντας εσύ είσαι ο κυρίαρχος του παιχνιδιού, ορίζοντας τους δικούς σου κανόνες. Ένα ελεγχόμενο drift στη διασταύρωση για το Σούνιο δεν αιφνιδιάζει τα παλικάρια της ΔΙΑΣ, και η συνάντηση μαζί τους είχε ενδιαφέρον εφ’ όλης της ύλης. Κακά τα ψέματα, η αναγνώριση ακόμη κολακεύει.
Περί ΜΧ-5, λοιπόν, και αυτό, το 2λιτρο, στοιχίζει 41 χιλ. ευρώ, οπότε, αφού δε φύλαξες το πρώτο, ενώ ποτέ δεν άρεσε το δεύτερο, ψάχνεις το τρίτο. Σε μπλε ή κόκκινο, με τα κομψά φουσκωμένα φτεράκια να προσθέτουν στο χαρακτήρα του, και είπαμε: λεπτομέρεια τα μηχανικά μέρη. Χωρίς σκούφο, η απόλαυση παίρνει μια διαφορετική διάσταση, οπότε ακόμα και ο σκληροπυρηνικός δοκιμαστής διαφοροποιεί τις προτεραιότητες. Να ζεις…
Διαβάστε το υπέροχο αφιέρωμα του Στράτη Χατζηπαναγιώτου στο 4troxoi.gr
