Το αυτοκίνητο αποτελεί ένα προϊόν που οι περισσότεροι έχουμε συνδέσει με επιδόσεις, αδρεναλίνη και στο απώτερο παρελθόν με κάποιες γνώσεις μηχανολογίας, αντικείμενα για τα οποία οι περισσότερες γυναίκες δεν δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Εντούτοις είναι κοινό μυστικό πως η αυτοκινητοβιομηχανία δίνει ιδιαίτερο βάρος στο γυναικείο κοινό, το οποίο στις περισσότερες αγορές πλειοψηφεί μεταξύ των αγοραστών καινούργιων αυτοκινήτων και επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό το υπόλοιπο ποσοστό, εκείνο δηλαδή των αντρών.

Με ποιο τρόπο λοιπόν προσεγγίζουν οι εταιρείες αυτοκινήτου τις γυναίκες; Μπορεί κάποια συγκεκριμένα μοντέλα να έχουν την ταμπέλα του “γυναικείου” αυτοκινήτου, όμως ακόμα κι αν μια εταιρεία θέλει να στοχεύσει ένα μοντέλο της κατά κύριο λόγο στο γυναικείο κοινό δεν θα το κάνει με τέτοιο τρόπο που να υποτιμά το “ασθενές φύλο”, με την έννοια ότι έχει προαποφασιστεί με ποιον τρόπο σκέφτεται μια γυναίκα και ποιες είναι οι ανάγκες της.

Ακόμα περισσότερο ένα αυτοκίνητο δεν χαρακτηρίζεται ως γυναικείο από την ίδια την εταιρεία, καθώς έτσι θα αποθαρρυνθεί τυχόν ανδρικό κοινό που θα ενδιαφερόταν για το συγκεκριμένο μοντέλο.

Έτσι σε κατά καιρούς συζητήσεις μας με τους σχεδιαστές ή τους υπεύθυνους προϊόντος κάποιου νέου μοντέλου, ποτέ κανείς δεν αναφέρθηκε στο φύλο στο οποίο ίσως υπήρχε μεγαλύτερη στόχευση.

Στέλεχος ελληνικής αντιπροσωπείας ανέφερε σχετικά πως σε όσες προϊοντικές παρουσιάσεις είχε παραβρεθεί δεν υπήρχε ποτέ ο επιμερισμός του αγοραστικού κοινού με βάση το φύλο του και αυτός κυρίως αφορούσε τα ηλικιακά target group, για παράδειγμα νέους, οικογενειάρχες και τους αποκαλούμενους empty nesters, γονείς, δηλαδή των οποίων τα παιδιά έχουν ενηλικιωθεί και έχουν φύγει από το σπίτι τους.

Φυσικά στην επικοινωνία ενός νέου μοντέλου, είτε πρόκειται για μια τηλεοπτική καμπάνια είτε για έντυπη διαφήμιση, γίνεται αντιληπτό ως ένα βαθμό το προφίλ των υποψήφιων αγοραστών από το ύφος και τους χαρακτήρες που υιοθετούνται στην καμπάνια. Σε κάθε περίπτωση διανύουμε μια περίοδο που το “diversity” έχει γίνει σημαία από τις περισσότερες εταιρείες και επ’ ουδενί δεν θα ήθελαν μέσα από την επικοινωνία να θιγούν ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.

Διαβάστε όλο το άρθρο στο 4troxoi.gr