Περιεχόμενα
Τι μας αφήνει το πρώτο μισό της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος ποδοσφαίρου; Μια γλυκόπικρη γεύση και μερικά ανάμικτα συναισθήματα: είχαμε μερικά πολύ ωραία παιχνίδια, είχαμε θέαμα, είχαμε πρωταγωνιστές, είχαμε μπόλικο «σκάκι» από τους προπονητές του BIG 4 της Super League.
Τα φαβορί του BIG 4 οδηγούν την κούρσα, κάποιες ομάδες που ξεκίνησαν καλά, στην πορεία άρχισαν να «χάνουν λάδια», ομάδες που ξεκίνησαν χάλια σαν να αρχίζουν να συνέρχονται και όλα θα έμοιαζαν μια χαρά, αν δεν είχαμε τα γνωστά παρατράγουδα: αγώνες που διακόπηκαν και δεν συνεχίστηκαν, αγώνας που διακόπηκαν και με κάποιον τρόπο ολοκληρώθηκαν, φασαρίες, δακρυγόνα, πετροπόλεμος, ανακοινώσεις, πόλωση. Διότι τελικά αυτοί είμαστε και η λέξη «κανονικότητα» ή «άμιλλα» ή η φράση «υγιής ανταγωνισμός» μας είναι άγνωστες.
Αλλά ας μην μείνουμε στη γκρίνια. Το φετινό πρωτάθλημα έχει ένα σωρό ωραίους τύπους, Έλληνες και ξένους, οι οποίοι το κάνουν λίγο πιο νόστιμο. Ας εστιάσουμε λοιπόν σε αυτούς, τους πρωταγωνιστές του BIG 4 επιλέγοντας να βλέπουμε την καλή πλευρά των πραγμάτων.
BIG 4 Πρωταγωνιστές: Φωτάρα εσύ σούπερ – σταρ
Ζούμε αναμφίβολα στον αστερισμό του Φώτη Ιωαννίδη. Ο καλύτερος επιθετικός του ελληνικού πρωταθλήματος έχει σκοράρει 11 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, μοιράζει ασίστ, έχει ηγετική παρουσία στην ομάδα μόλις στα 23 του, φτιάχνει το κέφι της εξέδρας και δεν φοβάται ποτέ να αναλάβει ευθύνες. Όλο αυτό, είναι ένας συνδυασμός ταλέντου και δουλειάς – το ένα χωρίς το άλλο, μπορεί να σε πάει μέχρι ενός σημείου. Το θέμα είναι, πού μπορεί να φτάσει ο Φώτης; Στο χέρι του είναι να συνεχίσει να δουλεύει, με την ευχή να είναι γερός και υγιής – όπως και όλοι φυσικά οι αθλητές.
Διότι «η χάρη του» δεν περιορίζεται μόνο στους αγώνες της Σούπερ Λίγκας ή στα ευρωπαϊκά παιχνίδια της ομάδας του, αλλά και στην Εθνική ομάδα: με Ολλανδία και – κυρίως – με Γαλλία, έκανε φοβερά και τρομερά πράγματα, μπήκε σε μπλοκάκια πολλών σκάουτς και παρότι ο Παναθηναϊκός δεν θέλει να τον πουλήσει και εκείνος δεν θέλει να φύγει, αναρωτιέμαι τι θα γίνει το καλοκαίρι, αν συνεχίσει σε αυτό το τέμπο και πώς θα συνεχίσει να ακούγεται το «δεν πουλάμε» ή «δεν φεύγω», αν τα λεφτά είναι πραγματικά πολλά και η πρόταση έρθει από μια μεγάλη ομάδα κορυφαίου πρωταθλήματος.
Στον Παναθηναϊκό ξεχώρισαν κι άλλοι. Ο Τζούρισιτς του πρώτου διαστήματος ή ο Μπερνάρ κάποιων παιχνιδιών θα μπορούσαν να είναι οι συνοδοιπόροι του Φώτη, αλλά αυτός που τελικά έχει κάνει το κάτι παραπάνω είναι ο Παλάσιος, που μοιράζει ένα σωρό ασίστ και εσχάτως σκοράρει κιόλας και ο Βαγιαννίδης που ξεκίνησε σούπερ, ο τραυματισμός τον πήγε λίγο πίσω, αλλά έχει «γκαζώσει» στα τελευταία ματς παίρνοντας ξανά τη φανέλα του βασικού.
BIG 4 Πρωταγωνιστές: Το θαύμα του Λουτσέσκου
Λίγοι «μέτραγαν» και «υπολόγιζαν» τον ΠΑΟΚ το καλοκαίρι. «Η άμυνα θα μπάζει τώρα που έφυγε ο Ίνγκασον». «Σιγά μην κρατήσουν τον Ζίφκοβιτς». «Ο Τάισον είναι γέρος και ο Βιεϊρίνια υπέργηρος». «Δεν υπάρχει παίκτης μπροστά να τελειώνει τις φάσεις». Μέσα σε όλη τη μουρμούρα και όλη την – εκ των προτέρων – αμφισβήτηση, ο Λουτσέσκου δεν μίλησε. Διότι ο Λουτσέσκου ξέρει – κυρίως ξέρει πώς να φτιάχνει και να ξαναφτιάχνει ομάδες σχεδόν από την αρχή, παρουσιάζοντας νέες εκδοχές του εαυτού του και της ομάδας του.
Ο Ζίφκοβιτς τελικά όχι απλά δεν έφυγε, αλλά αναδείχθηκε στο πολύ «βαρύ χαρτί» του ΠΑΟΚ. Σκοράρει, πλαγιοκοπεί, εμπνέει τους συμπαίκτες του, τους «παρασέρνει» να βγουν μπροστά, δίνει το καλό παράδειγμα γυρίζοντας πρώτος να μαρκάρει. Και η ίδια απορία, είναι στα χείλη πολλών ανθρώπων – φίλων του ΠΑΟΚ και μη: πώς κατάφεραν να κρατήσουν αυτόν τον παιχταρά; Τα κατάφεραν μια χαρά και δίπλα του ο Μπράντον Τόμας βάζει τα γκολάκια του, ο Μουργκ είναι μεστός και ουσιαστικός, τα κύτταρα του Τάισον «ξανάνιωσαν», Κουλιεράκης και Κετζιόρα συνθέτουν ένα αξιόπιστο κεντρικό αμυντικό δίδυμο.
Καλοί όλοι αυτοί, αλλά αν είναι κάποιος που έχει κλέψει την προσοχή και το χειροκρότημα των φιλάθλων όλης της χώρας και όλων των ομάδων, είναι το wonder-kid που λέγεται Κωνσταντέλιας και οι απίθανες εμπνεύσεις του, που ώρες – ώρες μοιάζουν να βγήκαν από τις σελίδες του Ερίκ Καστέλ.
BIG 4 Πρωταγωνιστές: Ο αναγεννημένος Φορτούνης τον έχει πάρει από το χέρι
Η σχέση του Κώστα Φορτούνη με την ομάδα και τον κόσμο του Ολυμπιακού, έχει περάσει από 40 κύματα τα τελευταία χρόνια. Από την αποθέωση μέχρι την απαξίωση. Τραυματίστηκε, γύρισε, ξαφνικά έμοιαζε με ξένο σώμα, έκριναν ότι έπαιρνε πολλά, ότι «δεν έκανε», ότι θα έπρεπε να πάει κάπου αλλού.
Ο Φορτούνης δεν πήγε πουθενά, έσκυψε το κεφάλι, δούλεψε, άφησε πίσω του τους τραυματισμούς τόσο σωματικά όσο και πνευματικά και τελικά όσα «δεκάρια» και όσοι wannabe κουμανταδόροι και να έχουν εμφανιστεί τα τελευταία δυο χρόνια στην ομάδα, αυτός κρατάει τη μπαγκέτα και αυτός κινεί τα νήματα. Ο Φορτούνης σκοράρει, εκτελεί μαεστρικά τις στατικές φάσεις, δίνει ασίστ και από τα πόδια ξεκινάει συνήθως κάτι καλό για τον Ολυμπιακό.
Ποιον θα βάζαμε δίπλα του, σε επίπεδο απόδοσης; Ίσως τον Ελ-Κααμπί, που ξεκίνησε φουριόζος και σκόραρε με ρυθμούς Ελ-Αραμπί, αλλά δεν συνέχισε στο ίδιο τέμπο. Ο Έσε άφησε υποσχέσεις, ο Ροντινέϊ είναι ένα εξαιρετικό επιθετικό μπακ αλλά όχι το ίδιο αξιόπιστος αμυντικά.
Τελικά, αυτός που ξεχώρισε μαζί με το Φορτούνη, είναι ο Ποντένσε: επέστρεψε με τυμπανοκρουσίες μέσα σε αποθέωση, μπήκε κι έπαιξε σαν να μην έφυγε ποτέ, έβαλε γκολ, έδωσε ασίστ και ξεσήκωσε τον κόσμο. Το τελευταίο διάστημα παρουσίασε μια ελαφριά κάμψη, ίσως λόγω των συνεχόμενων και απαιτητικών παιχνιδιών, αλλά έχει τόσο μεγάλη ποιότητα που είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα φορτίσει λιγάκι τις μπαταρίες του και θα επανέλθει δριμύτερος.
BIG 4 Πρωταγωνιστές: Η ΑΕΚ που έχει λύσεις για κάθε πρόβλημα
Όταν το καλοκαίρι η ΑΕΚ κατάφερε να αποκτήσει με κανονική μεταγραφή από τη Θέλτα τον (δανεικό πέρυσι) Πινέδα, επικράτησε ενθουσιασμός στις τάξεις των οπαδών της. Κάποιοι ταυτόχρονα αναρωτήθηκαν αν η απόδοσή του θα κυμανθεί φέτος στα ίδια υψηλά επίπεδα με πέρυσι: μερικές φορές οι δανεικοί είναι η αλήθεια ότι τα δίνουν όλα προκειμένου να εξασφαλίσουν μια μεταγραφή και ένα καλό συμβόλαιο και μόλις τα καταφέρουν, κάπως αράζουν…
Ο Πινέδα έδωσε γρήγορα τις απαντήσεις του μέσα στο γήπεδο, θυμίζοντας τον περσινό, ποιοτικό και πολυθεσίτη παίκτη, που έκανε φοβερά και τρομερά πράγματα βοηθώντας την ΑΕΚ να κατακτήσει το νταμπλ, συνεχίζοντας φέτος από εκεί που σταμάτησε πέρυσι.
Δίπλα του, θα μπορούσε να είναι ο Λιβάι Γκαρσία. Δεν είναι όμως, διότι δεν το έχουν επιτρέψει οι τραυματισμοί. Ούτε τον Σέρχιο Αραούχο – αυτοί οι δυο είναι οι βασικοί λόγοι που η παραγωγικότητα της ΑΕΚ είναι ελαφρώς πεσμένη σε σχέση με πέρυσι. Ο Τσούμπερ πάντως εξακολουθεί να δίνει λύσεις, Γκατσίνοβιτς, Άμραμπατ και Ελίασον μπορεί να είναι ένα «τσικ» κάτω σε σχέση με την περασμένη σεζόν αλλά ο Σιμάνσκι τρέχει για δυο στο κέντρο.
Τελικά αν έπρεπε να ξεχωρίσουμε κάποιον για την προσπάθεια που καταβάλει και το 200% που δίνει όποτε πατάει χορτάρι, αυτός είναι ο Πέτρος Μάνταλος. Διότι δεν είναι ούτε απλό, ούτε εύκολο πράγμα να έχεις ακούσει τόσα πολλά από τόσους πολλούς για τόσα πολλά χρόνια, αλλά να βρίσκεις πάντα τη δύναμη να κλείνεις τα αυτιά σουτ και να δίνεις ό,τι έχεις και δεν έχεις, όποτε σε χρειάζεται ο προπονητής σου.
Φωτογραφίες: EUROKINISSI
