Η Haven Shepherd ετοιμάζεται να αγωνιστεί για τις ΗΠΑ στα 200 μέτρα μικτή κολύμβηση, στους Παραολυμπιακούς Αγώνες, όμως τίποτα δεν της ήταν εύκολο για να φτάσει ως εδώ. Από 14 μηνών μωρό, η ζωή της πήρε μια τροπή που την έκανε πιο δυνατή μεγαλώνοντας, προκειμένου να ξεπεράσει τα όποια εμπόδια συναντούσε.

«Όταν έχεις πίστη στον εαυτό σου μπορείς να ξεπεράσεις δυσκολίες», λέει η 18χρονη Σέπερντ.

https://www.intronews.gr/3969-2-ibrahim-hamadtou-paizei-pingk-pongk-me-stoma

Η ιστορία της ξεκίνησε όταν ήταν 14 μηνών μωρό, στο Βιετνάμ. Οι γονείς της είχαν σχέση και πίστευαν ότι αν δεν μπορούσαν να ήταν μαζί, έπρεπε όλοι να πεθάνουν, γι’αυτό και αποφάσισαν να κρατήσουν μια βόμβα για να αυτοκτονήσουν. Στην αγκαλιά τους ήταν και η Haven Shepherd.

Οι δύο γονείς σκοτώθηκαν, η έκρηξη τίναξε την μικρή στον αέρα, αλλά ευτυχώς έζησε. Οι γιατροί στο Βιετνάμ αναγκάστηκαν να της ακρωτηριάσουν και τα δύο της πόδια. Για το αν κρατάει κακία για τους γονείς της, η ίδια είπε στο People: «Αυτή είναι μία ζωή που δεν έζησα. Δεν έχω αναμνήσεις».

Έξι μήνες αργότερα, την μικρή Haven Shepherd υιοθέτησαν ο Ρομπ και η Σέλι Σέπερντ. Της πρόσφεραν τα πάντα για να έχει κάθε λόγο να ζήσει.

«Οι γονείς μου μού προσέφεραν τον κόσμο», λέει για το ζευγάρι που την υιοθέτησε. «Με έγραψαν σε όλα τα αθλήματα». Μεγαλώνοντας με έξι μεγαλύτερα και αθλητικά αδέρφια, αγόρια και κορίτσια, η Haven Shepherd έλαβε προσθετικά μέλη από μία μη κερδοσκοπική οργάνωση και ξεκίνησε να τρέχει. Στα εννιά βαρέθηκε το τρέξιμο και το παράτησε, αλλά οι γονείς την προέτρεψαν να ασχοληθεί με κάποιο άλλο άθλημα.

Στην ηλικία των 13, η Haven υποσχέθηκε στον εαυτό της ότι μια μέρα θα αγωνιστεί στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση. Τα μαθήματα συνεχίστηκαν σε μία ομάδα και το ταξίδι της για τον πρωταθλητισμό είχε μόλις ξεκινήσει. Σήμερα είναι μέλος της παραολυμπιακής ομάδας των ΗΠΑ.

Όπως οι περισσότεροι έφηβοι, η Shepherd αφιερώνει πολύ χρόνο στους φίλους της και το κινητό τους χτυπά συνεχώς από μηνύματα. Στην προπόνηση όμως ο θόρυβος χάνεται κάτω από το νερό. Η πισίνα είναι ο χώρος που νιώθει ελεύθερη «μέσα στο τίποτα» όπως λέει. Δεν ακούγεται κανένας ήχος. «Είμαι ζεν».

«Αν φύγω από το Τόκιο με το κεφάλι μου ψηλά, αυτό θα αξίζει για εμένα περισσότερο από ένα χρυσό μετάλλιο».