Περιεχόμενα
Αυτό το κείμενο δεν είναι αυτό που φαντάζεσαι. Μπορεί να έχεις διαβάσει πολλά τέτοια, με παρεμφερείς τίτλους, που μπαίνεις μέσα να διαβάσεις και βλέπεις να αποθεώνουν τη Δώρα Παντέλη για τα κάλλη της και να έχουν και μια σειρά από φωτογραφίες της από το Instagram. Δεν είναι ένα τέτοιο κείμενο.
Αυτό το κείμενο αφορά την δουλειά της, την ικανότητα που έχει η Δώρα Παντέλη και είναι μοναδική σε όλη την Ευρωλίγκα. Κι αυτό δεν το γράφω καθ’ υπερβολή.
Παρατηρώ συχνά τα περισσότερα παιχνίδια στην Ευρωλίγκα, αλλά βλέπω μόνο τα των ελληνικών ομάδων. Τα άλλα ματς τα βάζω συνήθως όταν έχουν ημίχρονο οι αγώνες των ελληνικών ή ως πρόγευμα μέχρι να αρχίσουν τα ματς των ελληνικών.
Τυχαίνει να πέφτω συχνά στη λήξη των πρώτων ημιχρόνων και στην επιστροφή από το 15λεπτο διάλειμμα, όπου είθισται οι ρεπόρτερ γηπέδου για κάθε κανάλι που έχει εξασφαλίσει τα δικαιώματα στην κάθε χώρα ή περιοχή (σε χώρες με εκπροσώπους από διαφορετικές πόλεις υπάρχει και διαφορετικός ρεπόρτερ) να παίρνουν μια δήλωση από έναν παίκτη και τον προπονητή από κάθε ομάδα. Και μετά, στο φινάλε του αγώνα, μιλάνε στο post game σίγουρα ένας άλλος παίκτης, συνήθως ο MVP του ματς, ένας από τους ηττημένους και οι δύο προπονητές.
Επειδή μου αρέσει το μπάσκετ και προσπαθώ αρκετά να το αναλύω, μου αρέσει να ακούω και όσα λένε οι σχολιαστές των αγώνων και όσα ρωτάνε οι ρεπόρτερ, για να κατανοώ αν όσα εγώ βλέπω, είναι σωστά ή όχι, ή αν υπάρχει κάτι που δεν το αντιλήφθηκα. Πάντα θα υπάρχει.
Η Δώρα Παντέλη τιμά τη δουλειά της
Από όσους ρεπόρτερ γηπέδου έχω ακούσει, η Δώρα Παντέλη δείχνει να είναι, αν όχι η μόνη, η κορυφαία σίγουρα ως προς την αντίληψη του αθλήματος και ως προς την προσοχή που δίνει στα παιχνίδια και στον τρόπο που εξελίσσονται.
Αρκεί να παρατηρήσει κάποιος τι ρωτάνε οι άλλοι ρεπόρτερ και τι ρωτάει η Δώρα Παντέλη. Φαίνεται πως έχει στο μυαλό της ότι θέλει η ερώτηση που θα κάνει, να προσφέρει κι ένα τεχνικό στοιχείο στον τηλεθεατή, να του δώσει να καταλάβει το ματς από μια διάσταση προπονητική, από πλευράς τακτικής. Διαβάζει τα ματς, κρατάει σημειώσεις και σπάνια θα καταφύγει σε κλισεδιές.
Συνήθως, οι παίκτες και οι προπονητές δεν θέλουν να πουν πολλά, ειδικά στα ημίχρονα, και αρκούνται σε κλισεδιές. Βλέποντας το όμως από την οπτική της Παντέλη, είναι εμφανές πως η ίδια θέλει να τιμήσει όσο περισσότερο μπορεί τη δουλειά της και τον θεατή, τον ακροατή.
Έχω ακούσει για παράδειγμα έναν της Βαλένθια κι έναν της Μπαρτσελόνα, δύο κυριούληδες, μπορεί να είναι καλοί σε άλλου είδους ρεπορτάζ, από μπάσκετ πάντως δεν έδειξαν να σκαμπάζουν και πολλά. Τα ίδια και στις δύο ιταλικές ομάδες, τα ίδια και στις δύο γαλλικές. Μόνο ο ρεπόρτερ Ζαλγκίρις στέκεται σε ένα καλό επίπεδο και έπεται η ρεπόρτερ για τα εντός έδρας ματς της Εφές και της Φενέρ.
Βλέπεις ΕΡΤ και γελάς, ακούς Δώρα Παντέλη και στανιάρεις
Βλέπεις για παράδειγμα τα ματς της Basket League στην ΕΡΤ και ακούς κάτι ερωτήσεις από τους ρεπόρτερ που είναι ενδεικτικές της ασχετοσύνης τους με το άθλημα, συνδυασμένες με αυτά τα βλαχοαγγλικά που αποτυπώνουν και την έλλειψη αισθητικής και κουλτούρας που διακρίνει την ΕΡΤ στην επιλογή των ρεπόρτερ της, ειδικά στο αθλητικό τμήμα της, όπου ελάχιστοι διακρίνονται και ξεφεύγουν από τον πάτο.
Τόσο συγκριτικά με το τι υπάρχει, όσο και αυτόνομα, η Δώρα Παντέλη είναι μια όαση στο ρεπορτάζ μπάσκετ και αυτή της η ανωτερότητα φαίνεται και στις εκπομπές που γίνονται στα κανάλια της Nova, σε σχέση με αυτά που ακούμε συνήθως από τους υπόλοιπους της δημοσιογραφικής ομάδας. Αναμφίβολα, το μπασκετικό της παρελθόν έχει παίξει ρόλο, αλλά είναι και αυτό που λένε work ethic που την καθιστά μια πολύ καλή ρεπόρτερ στο μπάσκετ.
Μέχρι εδώ δεν διαβάσατε καθόλου καμία αναφορά στο ότι είναι γυναίκα σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο και όλα αυτά τα πράγματα που συνήθως λέγονται. Και έτσι πρέπει να κρατηθεί. Γιατί δεν γράφω όσα γράφω για τη Δώρα Παντέλη επειδή είναι γυναίκα. Δεν την αναγνωρίζω ως τόσο καλή σε συνάφεια με το ότι είναι γυναίκα, λες και επειδή είναι γυναίκα κάνει κάποια υπέρβαση που καταλαβαίνει το μπάσκετ και το αθλητικό ρεπορτάζ. Είναι απίστευτη βλακεία που γράφουν συχνά «μπράβο της για γυναίκα που είναι τόσο καλή». Δεν είναι κομπλιμέντο αυτό παιδιά. Υποτίμηση είναι.
Την κρίνω για την επαγγελματική της ιδιότητα και για τα χαρακτηριστικά που καταθέτει ως άνθρωπος. Και τα οποία δεν τα συναντώ συχνά στον κλάδο της, ανεξαρτήτως φύλου. Σε σχέση δηλαδή με τους συναδέλφους της, άντρες και γυναίκες, στα δικά μου μάτια κάνει την διαφορά.
Οπότε, παρακαλώ όποιον διαβάζει αυτό το κείμενο, να κατανοήσει πως αν επιλέγουμε να εξηγήσουμε μια κρίση μας με βάση το φύλο, αυτομάτως υποτιμάμε, ταμπελιάζουμε, διαχωρίζουμε.
Η Δώρα Παντέλη είναι πολύ καλή σε αυτό που κάνει, πάντοτε με την υποκειμενική μου άποψη και με τα δικά μου κριτήρια που, θαρρώ, είναι ως και αρκετά αυστηρά και με κάνουν να θεωρώ ανεπαρκείς τους περισσότερους συναδέλφους της.
