Ναι, αγαπάμε τον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Ναι, η ιστορία του είναι αξιοθαύμαστη, γεμάτη υπερβάσεις και με εμπόδια που τα υπερέβη δείχνοντας τον σπάνιο χαρακτήρα του.

Ναι, ο Λεμπρόν Τζέιμς είναι ο Βασιλιάς, έχει οδηγήσει στον τίτλο δύο διαφορετικές ομάδες και έχει πάρει πρωτάθλημα με ακόμα μία, έχοντας δίπλα του Ουέιντ-Μπος-Άλεν. Ναι, αυτά που κάνει στα 36 του σε αθλητικό επίπεδο, είναι εξωπραγματικά και αποδεικνύουν το πόσο δουλεύει.

Ναι, ο Λούκα Ντόνσιτς είναι ένα σπάνιο φαινόμενο, που στα 22 του έχει κατακτήσει πράγματα που άλλοι δεν κατακτούν σε όλη τους την καριέρα. Είναι η επιτομή του μπάσκετ, πρεσβεύει αυτό που θέλει να βλέπει ο μέσος φίλαθλος και όχι αυτά που ζητάνε οι προπονητές της τακτικής.

Ναι, ο Κέβιν Ντουράντ έχει ένα τρομερό επιθετικό ταλέντο και, παρόλο που έγινε κηλίδα στην καριέρα του ότι παράτησε την Οκλαχόμα για να πάει στην superteam των Ουόριορς, όλοι τον αναγνωρίζουν ως έναν από τους 3 καλύτερους αυτή τη στιγμή στο NBA και ως τον παίκτη που η δική του απόδοση θα ορίσει όλη την πορεία των Νετς.

Όμως αυτά που είδαμε από τον Στεφ Κάρι τη σεζόν που ολοκληρώθηκε, δεν υπάρχουν λέξεις για να τα περιγράψει κανείς. Μόνο και μόνο το τρίμηνο Μαρτίου-Απριλίου-Μαΐου να απομονώσει κάποιος, θα μείνει με το στόμα ανοιχτό. Όντας ο μόνος franchise player σε μια ομάδα που είχε έναν Ντρέιμοντ Γκριν και τους Ούμπρε-Ουίγκινς ως ανερχόμενους, έσυρε το κάρο από τη λάσπη και έφερε τους Ουόριορς μια ανάσα από τα play-offs με ένα ντεμαράζ στους τελευταίους 20 αγώνες

Μπορεί τελικά να μην τα κατάφερε, αλλά ποιος μπορεί να ψέξει έναν τύπο που είχε σεζόν με 32 πόντους μέσο όρο, δηλαδή την καλύτερη παραγωγικά χρονιά της καριέρας του, μετά από δύο σερί σεζόν που ταλαιπωρήθηκε πολύ από τραυματισμούς; Μάλιστα, Απρίλιο και Μάιο ο Κάρι είχε 37.3 και 36.8 πόντους μέσο όρο, ενώ έβαλε πάνω 40 πόντους σε 11 ματς μέσα στο 2021, με αποκορύφωμα τους 62 πόντους με τους Πόρτλαντ τον Ιανουάριο, όπου παραδόξως έβαλε μόνο 8 τρίποντα.

Το «μόνο» οφείλεται στο ότι υπήρξαν τρία παιχνίδια που έβαλε τουλάχιστον 10 τρίποντα και σε αυτά είχε 57 (Μάβερικς), 42 (Οκλαχόμα) και 53 (Νάγκετς) πόντους.

Ποιος να συγκριθεί μαζί του

Τα προηγούμενα χρόνια, τα χρόνια που οι Ουόριορς ήταν αδιαφιλονίκητο φαβορί για τελικό πρωταθλήματος και κατάκτηση, ο Κάρι προκαλούσε τον θαυμασμό, αλλά είχε δίπλα του Κλέι Τόμπσον, Ντουράντ, Γκριν και μερικούς τίμιους ρολίστες όπως ο Λίβινγκστον, ο Λούνι, ο Γερέμπκο και ο Μπόγκατ.

Σε μια σεζόν μετά από πανδημία που το NBA ξεκίνησε Δεκέμβριο, ο Στεφ Κάρι πέτυχε αριθμούς που αν υπάρχει ένας να μπορεί να τους ισοφαρίσει κάποια στιγμή, είναι μόνο ο Λούκα Ντόνσιτς.

Δεν είναι όμως μόνο οι αριθμοί. Είναι ότι αυτοί οι αριθμοί ήρθαν ως αποτέλεσμα μιας μπασκετικής αλεγρίας και μιας τρομακτικής τεχνικής. Το ball handling, αυτή η χαρακτηριστική ντρίμπλα πίσω από την πλάτη και η απότομη αλλαγή κατεύθυνσης ανάμεσα από 2 και 3 αντιπάλους πάνω στο pick ‘n’ roll, δεν τα έχουμε δει από πολλούς. Από μια πρόχειρη βουτιά στη μνήμη, μόνο ο White Chocolate είχε αυτή την ικανότητα, ο Άλεν Άιβερσον και ο Στιβ Νας.

Σε αυτό όμως το επίπεδο, με τον συνδυασμό τόσων πραγμάτων (σκορ, ικανότητα στο τρίποντο από μεγάλες αποστάσεις, με παίκτες κρεμασμένους πάνω του, με διαύγεια στις ασίστ και με ευφυέστατες κινήσεις στη διείσδυση), μόνο ο Στεφ Κάρι υπάρχει.

Για όλα τα παραπάνω, εμείς παίρνουμε σαφή θέση: ο Στεφ Κάρι είναι ό,τι πιο μπασκετικά όμορφο είδαμε τα τελευταία 10 χρόνια.