Πριν το ματς απέναντι στην Αυστραλία, η Ελλάδα ήθελε νίκη με 10 πόντους για να ξέρει πως θα βγει 2η αν η Ισπανία χάσει και 3η με καλή διαφορά πόντων, αν κερδίσει η Ισπανία. Η διαφορά αυτή δεν ήρθε, αλλά η Ελλάδα πήρε μια πιο άνετη νίκη από αυτή που δείχνει το τελικό σκορ απέναντι στην Αυστραλία, με τον Αντετοκούνμπο να κάνει ακόμα ένα τρομερό ματς, κυρίως στο πρώτο ημίχρονο, αλλά να μην έχει πολλούς συμπαραστάτες σε αυτό το διάστημα για να καλύψουν την κούρασή του, με αποτέλεσμα να χαθεί η διαφορά των 19 πόντων.

Όταν είδα το ματς Αυστραλία-Ισπανία στην πρώτη αγωνιστική των ομίλων στους Ολυμπιακούς Αγώνες, αυτό που μου άφησε ως αίσθηση και το κατέθεσα σε συζητήσεις με φίλους, είναι πως έχουμε υπερεκτιμήσει γενικά τη φετινή Αυστραλία. Δεν έπαιξε σε κανένα από τα 3 ματς μπάσκετ που να δικαιολογεί να την θεωρούμε πιο δύσκολη ομάδα, ακόμα κι από τον Καναδά.

Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στο 3ο δεκάλεπτο του ματς με την Ελλάδα, όπου εμείς δεν είχαμε κίνηση και ευστοχία επιθετικά, βάλαμε μόλις 9 πόντους, 6 στα 8 λεπτά του δεκαλέπτου, και σε αυτό το διάστημα οι Αυστραλοί είχαν 11, μέχρι που έβαλαν στο τελευταίο λεπτό ένα τρίποντο για να πάνε στους 14. Σε αυτό το διάστημα έχασαν 4 lay up, τα 3 ο Λαντέιλ, ο Μιλς πήρε πολλές βιαστικές επιλογές και ο Γκίντι απέδειξε γιατί έχει ακόμα πολλά ψωμιά να φάει για να θεωρηθεί ένας πολύ καλός παίκτης, παίκτης αντάξιος για μια καλή ομάδα του ΝΒΑ, όχι όμως από τις καλύτερες.

Απέναντι στην Αυστραλία φάνηκε και το πόσο «εγκλημάτισε» η Ελλάδα απέναντι στην Ισπανία, πόσο αδίκησε τον εαυτό της με τον τρόπο που επιτέθηκε και με τον τρόπο που αμύνθηκε και πόσο δεν στήριξε η υπόλοιπη ομάδα τον Αντετοκούνμπο που είναι παρών και στα τρία ματς, μπροστάρης, να πάρει τις κρίσιμες μπάλες και να μην κάνει κατάχρηση.

Με την Αυστραλία, ο Αντετοκούνμπο είχε μόλις 5 πόντους στο 2ο ημίχρονο, αλλά τους έβαλε όταν οι Αυστραλοί έφτασαν στους 7 (57-64) και στο τέλος διάβαζε όλα τα double team και μοίραζε σωστά τις μπάλες, δίνοντας τις ασίστ για τα τρίποντα Τολιόπουλου, με ένα να μπαίνει κι ένα άστοχο.

Αυτοί οι 2, με τον Καλάθη στο πρώτο ημίχρονο και τον Μήτογλου, ήταν οι συμπαραστάτες του Αντετοκούνμπο, αλλά ήταν φανερό για όλους πως δεν υπήρχαν δυνάμεις και καθαρό μυαλό στο δεύτερο ημίχρονο για να είναι έστω επαρκείς, με πολλά λάθη στην άμυνα στις τοποθετήσεις στις αλλαγές, με τον Τολιόπουλο να προκαλεί πολλές ανισορροπίες και να βγαίνουν οι Αυστραλοί ελεύθεροι για τρίποντο και με τον Γουόκαπ να προσπαθεί να κρατήσει δυνάμεις και να μην παίρνει κάποια σουτ που επιβαλλόταν να πάρει καθαρά και μόνο λόγω ημέρας. Στο 2ο ημίχρονο μπήκε πάλι στο μυαλό των παικτών το «να βρω τον Αντετοκούνμπο».

Ο Σπανούλης πρέπει να διαχειριστεί καλύτερα το ρόστερ του

Φαίνεται πως υπάρχει ένα ζήτημα αντοχής, διαχείρισης δυνάμεων, κατά κύριο λόγο, στην Εθνική, κι αυτό ο Σπανούλης πρέπει να το λύσει, αντιμετωπίζοντας δικαιότερα κάποιους παίκτες. Το έγραψα και μετά το ματς με την Ισπανία. Ο Χουγκάζ χρειάζεται μια ευκαιρία σε στιγμές που ο Μήτογλου φαίνεται να έχει χάσει το μυαλό του.

Σήμερα εξαφανίστηκε ο Χαραλαμπόπουλος τη στιγμή που έβαλε ένα μεγάλο τρίποντο. Η δε διαχείριση του Μωραΐτη επίσης θαρρώ θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Επέλεξε στο β΄ημίχρονο να τον βάλει μέσα ως 3άρι και να μαρκάρει τον Γκίντι. Και περίμενε να του λειτουργήσει αυτό; Τον έβγαλε μέσα σε 2-3 λεπτά, μετά από ένα τρίποντο που δεν πήρε. Οι παίκτες βλέπουν την εμπιστοσύνη που τους δείχνει ο προπονητής. Και νιώθουν και τη μη εμπιστοσύνη.

Για μένα δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Σπανούλης είναι και θα γίνει ακόμα περισσότερο ένας από τους πολύ καλούς κόουτς στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Αλλά σε τουρνουά εθνικών ομάδων, δεν κερδίζει ο κόουτς με τα καλύτερα συστήματα και τις καλύτερες ιδέες. Συνήθως κερδίζει αυτός που διαχειρίζεται άρτια την ψυχολογία των παικτών και τις σωματικές τους δυνάμεις. Αν βρει αυτό, τότε η Εθνική θα παίξει το καλύτερο μπάσκετ που μπορεί, πάντοτε τηρουμένων των αναλογιών και του ρόστερ της.

Ώρες ώρες μου δίνει την αίσθηση πως επηρεάζεται από αυτά που έκαναν οι παίκτες του στα προηγούμενα ματς. Όχι. Σε τέτοια τουρνουά πρέπει να δοκιμάζει αν όχι και τους 12, έστω τους 11, για κάμποσα λεπτά, και να δει τι θα του δώσει ο καθένας μέσα στο ματς.

Για το τέλος, θέλω να πω πως ο Αντετοκούνμπο κάνει το καλύτερο τουρνουά που έχουμε δει από παίκτη της Εθνικής ever. Ναι, το ξέρω πως έχουν υπάρξει Γκάλης, Γιαννάκης και λοιποί, αλλά δείτε με τι συμπαίκτες ο Αντετοκούνμπο σκοράρει μίνιμουμ 20άρες στο πιο δύσκολο τουρνουά που υπάρχει, αφού μιλάμε για 12 ομάδες, με τις 7 να είναι στις κορυφαίες 10 του παγκόσμιου μπάσκετ (Λετονία, Αργεντινή, Λιθουανία οι άλλες 3).

Αν η Εθνική περάσει στους 8 (λογικά θα περάσει ως 2η καλύτερη τρίτη) και κάνει ένα ακόμα ανάλογο ματς ο Αντετοκούνμπο, τότε θα μιλάμε για μια απόδειξη προς όλους τους αμφισβητίες του (στο παρελθόν έχω υπάρξει κι εγώ τέτοιος), πως είναι παιχταράς και στο μπάσκετ εκτός ΝΒΑ και πως μπορεί να κουβαλήσει την Εθνική. Απλά, πρέπει να φροντίσουμε να του δίνουμε κι εμείς έμπνευση στα επόμενα χρόνια. Πρέπει να δίνουμε στον Αντετοκούνμπο συμπαίκτες που να τον κάνουν να πείθει τους Μπακς πως αξίζει να παίξει σε Ευρωμπάσκετ και Μουντομπάσκετ.

Γιατί προφανώς λατρεύει την Εθνική ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, αλλά έχει κι ένα σώμα που πρέπει να το σεβαστεί. Κι έχει και μια υποχρέωση απέναντι στους Μπακς που του δίνουν 50 και 60 εκατομμύρια τον χρόνο. Αν δεν του προσφέρει κίνητρο το σύνολο, δεν γίνεται να καθόμαστε να τον σταυρώνουμε αν δεν έρχεται και να περιμένουμε την παραμικρή αφορμή. Με τον Σπανούλη προπονητή και την ομάδα αυτή, δείχνει την τρελή του δίψα για την υπέρβαση.

Του χρόνου ίσως να μην υπάρχουν Καλάθης-Παπανικολάου-Γουόκαπ. Πρέπει η Εθνική να φροντίσει να δώσει στον Αντετοκούνμπο ομάδα που να του βγάζει δίψα. Όσο συγκεντρωτικό κι αν ακούγεται αυτό, όσο κι αν αντι-ομαδικό φαίνεται. Η Σλοβενία που το κάνει στον Ντόνσιτς είναι χαζή;

ΥΓ. Όχι, ο Γουόκαπ δεν έγινε ξαφνικά παιχταράς. Ούτε πριν ήταν άχρηστος. Ο Γουόκαπ είναι ένας πολύ καλός παίκτης που πρέπει να ξέρεις πώς να εκμεταλλευτείς τα δυνατά του στοιχεία. Η κριτική στα προηγούμενα δύο ματς αναφερόταν στο όνομά του, αλλά δεν αφορούσε τον ίδιο. Ο ίδιος είναι τίμιος, τα δίνει όλα και μπράβο του που δείχνει να το νιώθει.

Ούτε θα μπω σε διαδικασία να πω τώρα γιατί δεν πήρε τον Ντόρσεϊ. Έκανε την επιλογή του ο Σπανούλης. Άλλωστε, στο Προολυμπιακό δεν αναρωτήθηκε ιδιαίτερα κανείς για ποιον λόγο δεν πήρε Ντόρσεϊ. Εγώ αυτό που θα λέω πάντα είναι πως οι παίκτες είναι άνθρωποι. Και ειδικά παίκτες Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού και αυτού του επιπέδου, σε αυτό το σημείο, σε ένα καλοκαίρι που δεν ξεκουράστηκαν παρά 3-4 μέρες, με 80 ματς στις ομάδες τους και άλλα 12 με την Εθνική (φιλικά και επίσημα), θα έχουν καλές μέρες και κακές μέρες. Ε, στις κακές μέρες να μην επιμένει σε αυτούς, να απλώνει το rotation και να τους δίνει την ευκαιρία από τον πάγκο να διαβάσουν το ματς.

Ο Παπαλουκάς στον Ολυμπιακό κάθε φορά που ξεκινούσε, ήταν από τους χειρότερους. Έβγαινε, καθόταν πάγκο, διάβαζε το ματς και ήταν από τους κορυφαίους παίκτες όταν ερχόταν από τον πάγκο.

* Photo credits: Instagram/Fiba