Ο ρεαλισμός είναι για μένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία για να πορεύεσαι. Σίγουρα χρειάζεται αισιοδοξία, σίγουρα θες αυτοπεποίθηση, αλλά πρέπει να πορεύεσαι με γνώση των δεδομένων. Γι’ αυτό και θα ήταν παράλογο να κράξει κάποιος την Εθνική Ελλάδος, τους παίκτες και τον Σπανούλη που δεν κέρδισαν τη Γερμανία. Μιλάμε για την πρωταθλήτρια κόσμου, για μια ομάδα με πολύ καλό ρόστερ, με μια 7άδα πάρα πολύ καλών παικτών ως αστέρων και με άλλους δύο πολύ καλούς ρολίστες. Σκεφτείτε, απέναντι μας δεν έπαιξε καθόλου ο Ομπστ, παίκτης που πέρσι έβαλε 26 πόντους απέναντι στις ΗΠΑ. Αν η Ελλάδα είχε έναν Ομπστ, θα είχε προκριθεί αυτή.
Επιπλέον, δεν γίνεται να αγνοήσει κανείς τις απουσίες που είχε η Εθνική Ελλάδος στους Ολυμπιακούς. Μπορεί ο Κώστας Αντετοκούνμπο να είναι παίκτης του 5, αλλά μόνο και μόνο η ενέργειά του θα προσέφερε κάτι, μια ξεκούραση έστω στον Γιάννη, ειδικά όταν ο Παπαγιάννης είναι τραγικός σε όλο το τουρνουά, για ακόμα μια φορά απέναντι σε αντιπάλους υψηλού επιπέδου. Ούτε οι απουσίες του Σλούκα και του Παπαπέτρου είναι αμελητέες. Βάλτε τον Παπαπέτρου αντί του Χαραλαμπόπουλου και τον Σλούκα αντί του Λαρεντζάκη ή του Μωραΐτη και θα δείτε την διαφορά.
Αυτά όμως δεν μπορούν να αποτελούν δικαιολογία για να έχουμε χαμηλά τις απαιτήσεις μας και να βρίσκουμε διαρκώς ελαφρυντικά ή να δίνουμε πατ πατ στην πλάτη. Γι’ αυτό και προσωπικά δεν μου άρεσε η τοποθέτηση του Παπανικολάου στο φινάλε, παρόλο που ήταν απόλυτα ρεαλιστική. Εξίσου εύκολη δικαιολογία είχε βρει στο χαμηλό μπάτζετ του Ολυμπιακού μετά την ήττα από τη Ρεάλ στο final-4. Με το βλέμμα χαμηλά δε θα πάμε πουθενά και σίγουρα δεν θα ταιριάξουμε ποτέ με την πείνα του Αντετοκούνμπο για διάκριση με την Εθνική.
Ο Γιάννης το έδειξε με κάθε τρόπο ότι θέλει να ηγηθεί και να σπρώξει όλη την ομάδα προς τις διακρίσεις μετά από 16 χρόνια. Έχουν χαθεί ήδη αρκετές χρονιές από το prime του επειδή δεν είχε καλή πλαισίωση. Τόσο ο Σπανούλης όσο και η ΕΟΚ θα πρέπει από τώρα να δουλέψουν για το σχήμα που του χρόνου θα πάει στο Ευρωμπάσκετ και θα δώσει κίνητρο στον Γιάννη Αντετοκούνμπο να μην επιλέξει την ξεκούραση.
Θέλω να ελπίζω πως και οι άπειροι σε τέτοιες διοργανώσεις παίκτες αυτού του τουρνουά, θα έχουν πάρει μαθήματα, θα γίνουν καλύτεροι στην χρονιά που έρχεται και του χρόνου θα παρουσιαστούν ακόμα καλύτεροι δίπλα στον Αντετοκούνμπο που για πρώτη φορά έδειξε τόσο έτοιμος να σύρει το κάρο. Όσο παικταράς κι αν είναι όμως, δεν είναι Ντόνσιτς, δεν ζει με το σουτ. Είναι μια χτυπητή του αδυναμία που στους Ολυμπιακούς την απέφυγε αρκετά. Έψαχνε διαρκώς την ασφαλή λύση του lay up. Χρειάζεται έναν σταθερό 2ο πόλο και μετά να εμφανίζεται σε κάθε ματς κι ένας 3ος, όποιος να ‘ναι.
Προφανώς και δεν θα μπούμε σε διαδικασία να καταδικάσουμε, να σταυρώσουμε τους παίκτες, δεν είναι πως αποκλειστήκαμε από το Πουέρτο Ρίκο. Κι ούτε μπορείς να πεις κάτι για το ματς με την Ισπανία, γιατί αν είχαμε κερδίσει και ήμασταν 2οι, τώρα θα παίζαμε με τη Σερβία. Δεν θα είχαμε καλύτερο ματσάρισμα στην 8άδα.
Μόνο ένα θα άλλαζα στην διαχείριση του Σπανούλη
Αν μπορώ να πω ότι κάτι θα έπρεπε να είχε γίνει διαφορετικά, πάντοτε όμως κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, χωρίς να βάζω το χέρι μου στη φωτιά πως τα πράγματα με τη Γερμανία θα είχαν εξελιχθεί διαφορετικά, είναι πως βρήκα συνολικά στο τουρνουά πολύ λανθασμένη την επιμονή του Σπανούλη στον Τολιόπουλο, που το παιδί, όσο κι αν βοηθάει με εξάρσεις πού και πού επιθετικά, αμυντικά είναι πασιφανές πως δε μπορεί σε τέτοιο επίπεδο. Όσο έπαιξε, όσες φορές κατέβαζε τη μπάλα, δυσκολευόταν τρομερά με τα μακριά χέρια του Βάγκνερ που συνήθως τον μάρκερε, ή του Μπόνγκα, και δεν γινόταν καλή επίθεση. Και στην άμυνα τον χτυπούσαν διαρκώς και με άνεση.
Ειδικά στο 2ο ημίχρονο, δεν βρήκε ούτε σκορ ο Τολιόπουλος, οπότε θεωρώ πως ο Σπανούλης εκεί θα έπρεπε να έχει δώσει, επιτέλους, μια καλή ευκαιρία στον Μωραΐτη, να είχε δοκιμάσει τον Λαρεντζάκη, κι ας είναι κακός σε όλα τα ματς, ίσως του έβγαινε σήμερα, να είχε δώσει παραπάνω χρόνο στον Καλαϊτζάκη. Κάποια στιγμή παίζαμε με 3άρι τον Τολιόπουλο, για τουλάχιστον 5-6 λεπτά, και έβγαινε να μαρκάρει στην περιφέρεια τον Μπόνγκα. Δεν υπήρχε κανένας τρόπος να δικαιολογηθεί η παρουσία του Τολιόπουλου στο ματς όταν δείχνει πως δεν μπορεί να προσφέρει έστω στο σκορ. Τα ψηλά κορμιά των Γερμανών του έκρυβαν το καλάθι και πήρε μόνο σουτ απελπισίας. Ένα μπήκε, δύο δε μπήκαν.
Μακάρι, όπως λένε οι παίκτες, το φετινό καλοκαίρι να ήταν η αρχή ενός νέου κύκλου για την Εθνική που θα την οδηγήσει από του χρόνου σε διακρίσεις, με τον Αντετοκούνμπο παρόντα, διότι χωρίς αυτόν, διάκριση δύσκολα θα έρθει. Και του χρόνου, δεν ξέρουμε αν θα υπάρχουν Καλάθης, Παπανικολάου, Σλούκας και Γουόκαπ, δεδομένου πως έρχεται δύσκολη χρονιά στην Ευρωλίγκα και ειδικά οι 3 από τους 4 θα έχουν πάει σερί έναν χρόνο, χωρίς ουσιαστική ξεκούραση.
* Photo credits: Instagram/Bucks
