Το βράδυ της Πέμπτης 10/10, η Εθνική Ελλάδος δεν πήρε μόνο μια τεράστια νίκη. Δεν κέρδισε μόνο για να φωνάξει για τον Τζορτζ Μπάλντοκ. Πήρε και μια νίκη μέσα από την οποία έμαθε ότι διαθέτει μια πλειάδα ποδοσφαιριστών που βρίσκονται, αν όχι στο πρώτο, στο δεύτερο ράφι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου και έχουν τα φόντα να μπουν στο πρώτο.
Λέμε πάντοτε πως η Εθνική Ελλάδος είναι ομάδα σκληρή αμυντικά, είναι μια σχολή που παράγει αμυντικούς υψηλού επιπέδο. Μόνο που, με εξαίρεση τον Δέλλα, τον Καψή και τον Γκούμα, τις τελευταίες δεκαετίες οι αμυντικοί που έχουμε δει, είναι αμυντικοί που παίζουν με τα χέρια άμυνα, που αμολάνε καρατιές, που, στο τέλος της ημέρας, δεν κάνουν καν σωστά τη δουλειά τους, να εμποδίσουν τον αντίπαλο να σκοράρει.
Όμως, τα τελευταία χρόνια, από την εποχή Φαντ Σιπ και μετά, βλέπουμε πώς πρέπει να είναι τελικά οι αμυντικοί στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Το καταλάβαμε πρώτα με τον Χατζηδιάκο, μετά με τον Μαυροπάνο, το βλέπουμε πλέον στην απόλυτη συνθήκη του με τον Μαυροπάνο και τον Κουλιεράκη στο πλάι του που έχουν γίνει βασικοί στην Εθνική Ελλάδος.
Ο Κουλιεράκης, ένα προϊόν του ΠΑΟΚ, ένας παίκτης που εξελίχθηκε στα χέρια του Ραζβάν Λουτσέσκου, δείχνει σε κάθε ματς την εξέλιξη του ποδοσφαίρου στο σήμερα και γίνεται ένας παίκτης που στο ποδοσφαιρικό περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται, με το ταλέντο που έχει και την αντίληψη, δε θα μας κάνει καμία εντύπωση αν σε 2 χρόνια τον πάρει η Μπάγερν ή κάποια ομάδα του υψηλότερου επιπέδου στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Και Ρεάλ να τον ζητήσει δηλαδή, δεν θα είναι έκπληξη, δεδομένου πως σε 1-2 χρόνια η Ρεάλ θα είναι σε διαδικασία αναζήτησης κεντρικού αμυντικού.
Μπορεί να φαίνεται υπερβολή αυτό που γράφουμε, αλλά αρκεί να δει κανείς τι έκανε χθες στο Γουέμπλεϊ ο Κουλιεράκης, ειδικά στο πρώτο γκολ. Δεν έκανε κάτι βγαλμένο από σχέδιο, δεν ήταν στο πλαίσιο της ανάπτυξης. Ήταν το ένστικτο της στιγμής, ένα ένστικτο που έχει καλλιεργήσει αρκετά ο ίδιος, έχοντας ένα από τα πιο ανεπτυγμένα επιθετικά ένστικτα σε αμυντικό στην Ευρώπη.
Πέρασε 2 παίκτες με υπέροχη κίνηση, έδωσε στον Παυλίδη μες στην περιοχή έχοντας πλήρη εικόνα του τι μπορεί να γίνει, έκανε μετά κίνηση μήπως ο Παυλίδης παίξει το 1-2, ανοίχτηκε πλάγια, πήρε πάνω του έναν παίκτη και την προσοχή ενός 2ου και άνοιξε τον χώρο στον Παυλίδη τόσο όσο χρειαζόταν για να βρει καθαρό σουτ.
Και δεν έκανε μόνο αυτό. Αυτό ήταν το κορυφαίο. Έβγαλε και μακρινές μπαλιές με τρομερή ακρίβεια, με τη μία να οδηγεί στο γκολ του Μασούρα που είχε ξεκινήσει από οφσάιντ του Παυλίδη. Ο Κουλιεράκης είχε δείξει από πρόπερσι την τρομερή του ικανότητα στο παιχνίδι από πίσω, στην ανάπτυξη. Αρκεί να δει κανείς το 0-3 του ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο τον Ιανουάριο του 2023.
Αυτό που είδαμε χθες με την Εθνική Ελλάδος, είναι η εξελικτική πορεία ενός παίκτη με ταβάνι το top class επίπεδο. Και αυτόν τον παίκτη, η Εθνική Ελλάδος μπορεί να τον απολαμβάνει και να παίρνει τα θετικά του για τουλάχιστον 12-13 χρόνια. Υγεία να έχει, να μην αντιμετωπίσει κανέναν σοβαρό τραυματισμό, και ο Κουλιεράκης θα φέρνει σε λίγα χρόνια το αρχοντικό, την εμπειρία του ως αμυντικός σε κάποιο top κλαμπ της Ευρώπης. Και σε συνδυασμό με τον Μαυροπάνο, μπορούμε να πούμε πως η Εθνική Ελλάδος διαθέτει το πιο μπαλάτο αμυντικό δίδυμο που είχε από το 2004. Ίσως και γενικά.
* Photo credits: Julian Finney/Getty Images
