Μετά την οδυνηρή απώλεια του Τζορτζ Μπάλντοκ, δεν έχει και νόημα να μιλάμε για αθλητισμό, να μιλάμε για μπάλα. Όμως, αυτή η Εθνική Ελλάδος φρόντισε, με την καθοδήγηση του Γιοβάνοβιτς και με την αύρα της ψυχής του Μπάλντοκ (ναι, ας φαινόμαστε γραφικοί, έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε ότι στο φευγιό του ο Τζορτζ έφυγε με αυτή τη χαρά) να πετύχει την μεγαλύτερη νίκη της 20ετίας και να επιβεβαιώσει πως πρόκειται για την κορυφαία Εθνική που έχουμε δει. Ναι, μεγαλύτερη κι από αυτή του 2004.
Δεν μιλάμε για τα επιτεύγματα προφανώς. Όταν κερδίσει Euro αυτη η Εθνική Ελλάδος, θα έχει απαντήσει. Αλλά, όπως και να το κάνουμε, όταν διαθέτεις στο ρόστερ σου 7-8 ποδοσφαιριστές που αν διατεθούν στην ποδοσφαιρική αγορά, κοστίζουν ο καθένας τους από 15 μέχρι 35 εκατομμύρια ευρώ, τότε δε γίνεται να κάνεις τα στραβά μάτια.
Φώτης Ιωαννίδης, Γιώργος Παυλίδης, Γιάννης Κωνσταντέλιας, Γιώργος Κουλιεράκης, Χρήστος Τζόλης, Κώστας Τσιμίκας, Δημήτρης Μαυροπάνος, Ζαφείρης είναι τα πιο αστραφτερά διαμάντια και από πίσω τους υπάρχει ο Βαγιαννίδης. Όλοι αυτοί έχουν μια συνολική αξία στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο που φτάνει τα 150 εκατομμύρια ευρώ. Κάτι τέτοιο δεν το έχουμε ξαναζήσει.
Ε, πώς να μην το παραδεχτούμε πως πρόκειται για την κορυφαία Εθνική Ελλάδος, όταν δίπλα σε αυτούς υπάρχουν οι Μάνταλος-Πέλκας-Βλαχοδήμος-Μασούρας-Μπακασέτας-Σιώπης-Κουρμπέλης-Γιαννούλης, που φέρνουν μια εμπειρία στη διαχείριση καταστάσεων και στην κατανόηση αξιοποίησης του τρομερού ταλέντου αυτών των 8…
Η νίκη με 2-1 απέναντι στην Αγγλία, μέσα στο Γουέμπλει, ενώ υπάρχει αυτό το σοκ της απώλειας του Μπάλντοκ, είναι μια νίκη που μόνο με τον τελικό και τον ημιτελικό του Euro 2004 μπορεί να συγκριθεί.
Και όλο αυτό στα χέρια του Ιβάν Γιοβάνοβιτς που, όντως, στο περιβάλλον του Παναθηναϊκού δεν είχε άλλο να δώσει, συμβαίνει αυτό, ακόμα και οι πολύ καλοί δεν κολλάνε κάποια στιγμή κάπου. Όμως, είναι ένας ευφυής προπονητής που έχει όλο το μομέντουμ και τη στήριξη για να αναδείξει αυτό το μεγάλο ταλέντο που διαθέτει η Εθνική Ελλάδος.
Εθνική Ελλάδος, γεια σου!
Το είχαμε καταγράψει και πριν το ματς με τη Γεωργία εδώ, πως είναι η κορυφαία φουρνιά. Το ότι δεν πήγε στο Euro τελικά, είναι στιγμιαίο, συγκυριακό. Δε γίνεται να κρίνεται η πραγματικότητα από μια διαδικασία τύχης, όπως τα πέναλτι στην Τιφλίδα. Εκείνη η διαδικασία και η απώλεια της πρόκρισης, έδωσε εμπειρία, μάθημα και οτιδήποτε επιτευχθεί από δω και πέρα, θα είναι παιδί και εκείνου του αποκλεισμού.
Να μάθουμε, γενικά στη ζωή όχι μόνο στον αθλητισμό, να εκτιμάμε τα όσα «αποτυχημένα» μας σκάνε, γιατί με αυτά προχωράμε. Οι επιτυχίες μας κρατάνε καθηλωμένους. Γι’ αυτό και είναι καλό που στη ζωή οι στιγμές αυξημένης ντοπαμίνης και σεροτονίνης είναι μικρότερες από τις στιγμές θλίψης, πόνου, οργής, απογοήτευσης. Η σεροτονίνη είναι πετρέλαιο, η απογοήτευση είναι diesel.
Η Εθνική Ελλάδος είναι σε ένα καταπληκτικό φεγγάρι, συνολικά ο ελληνικός αθλητισμός, η τύχη μας χαμογελάει αρκετά, αλλά μας χαμογελάει γιατί έχουμε ταλέντο και ικανότητα, πια.
Και, προσωπικά, δεν βλέπω πώς αυτή η Εθνική Ελλάδος δε θα είναι στο Μουντιάλ του 2026. Βιαστική κρίση, ναι. Αλλά τέτοιες στιγμές υπάρχει κι η ανάγκη να ονειροπολήσουμε για ευχάριστα πράγματα, γιατί για όλους όσους ασχολούμαστε με τον αθλητισμό, ο θάνατος του Μπάλντοκ είναι βάναυσος για την ψυχή.
ΥΓ. Για σένα Τζορτζ Μπάλντοκ, για σένα όλα αυτή τη στιγμή και στο μέλλον! Και η Εθνική Ελλάδος, και η νίκη του Παναθηναϊκού στο μπάσκετ, και τα πάντα όλα.
* Κεντρική φωτογραφία: Marc Atkins/Getty Images
