Περιεχόμενα
Μετά τη (ντροπιαστική) ήττα του Παναθηναϊκού από τον Ολυμπιακό στη Ρόδο, για το Σούπερ – Καπ, ο Αταμάν παρέμεινε ψύχραιμος. Μετά τη ματσάρα για την Ευρωλίγκα και την ήττα τελικά στην παράταση της ομάδας του από τον Ολυμπιακό, ξανα-παρέμεινε ψύχραιμος. Αλλά μετά το παιχνίδι με το Μαρούσι, είχε ένα ηφαιστειακού τύπου ξέσπασμα, λόγω των πραγμάτων που είδε ή αυτών που δεν είδε, στο τελευταίο πεντάλεπτο του παιχνιδιού. Μιλάμε για «ξέχεσμα» κανονικό, με φωνές που ακούστηκαν μέχρι τη «Σπύρου Λούη». Και το ερώτημα είναι τι ακριβώς έκανε τον Αταμάν να βγει από τα ρούχα του, στο συγκεκριμένο παιχνίδι και ειδικά στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο – δηλαδή την πολύ αρχή της σεζόν.
Τι περιμένει να δει ο Αταμάν σε αυτή τη φάση
Η ομάδα που φτιάχτηκε φέτος, είναι αυτό που οι Αμερικανοί λένε «brand-new». Μια εντελώς καινούργια ομάδα, με παίκτες ποιοτικούς αλλά άγνωστους μεταξύ τους, που ψάχνουν ο καθένας το ρόλο το δικό του και όλοι μαζί τις συνεργασίες και τους αυτοματισμούς, που θα τους βοηθήσουν να μην είναι απλά ένα γκρουπ καλών παικτών, αλλά μια καλή Ομάδα. Το ήξερε ο Αταμάν όταν έβαζε κάτω ένα – ένα τα κομμάτια του παζλ, το ήξερε η διοίκηση και το ήξερε και ο κόσμος ότι αυτή η διαδικασία θέλει χρόνο και υπομονή. Κι αυτός ήταν ο λόγος που δεν άνοιξε ρουθούνι μετά την ήττα στο Σούπερ – Καπ, με εκείνο το εφιαλτικό ημίχρονο που η ομάδα σημείωσε 11 πόντους.
Γι’ αυτό επίσης η ομάδα χειροκροτήθηκε από τον κόσμο στο ΟΑΚΑ, παρά την ήττα στην παράταση πριν λίγες μέρες. Με το Μαρούσι, η εμφάνιση ήταν «διαδικαστική» – ο Παναθηναϊκός έπαιξε «τόσο – όσο», για να κερδίσει. Μόνο που στα τελευταία λεπτά του αγώνα, οι παίκτες του τα φόρτωσαν στον κόκορα: από την μανούρα με τον Κώστα Αντετοκούνμπο και μέχρι το τέλος, ο Αταμάν είδε μια εικόνα που δεν του άρεσε – όπως φαντάζομαι πως δεν άρεσε σε κανένα που την είδε – η οποία τον έκανε έξαλλο. Γιατί άραγε; Διότι προφανώς είδε ένα θεματάκι νοοτροπίας…
Από το πλούσιο ρόστερ, έχεις «πλούσιες απαιτήσεις»
Τους φετινούς παίκτες, τους διάλεξε ο Αταμάν και τις επιθυμίες του έκαναν πράξη ο Μπετσίροβιτς, ο Δημήτρης Κοντός και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, που τους «έδωσε την κάρτα του» για να ψωνίσουν ό,τι έκριναν καλύτερο για το καλό της ομάδας. Με αυτή τη λογική, αποκτήθηκαν παίκτες για όλα τα γούστα, με διαφορετικά χαρακτηριστικά μεταξύ τους, που μπορούν να υπηρετήσουν διαφορετικά πλάνα και συστήματα. Παίκτες για γρήγορο παιχνίδι και πολύ τρέξιμο στον αιφνιδιασμό, παίκτες που (σχεδόν όλοι) μπορούν να απειλήσουν από μακριά, κλασικοί σουτέρ, ψηλοί όπου ο καθένας έχει το δικό του στυλ και τα δικά του όπλα.
Στο ρόστερ, υπάρχουν φέτος πολλοί παίκτες, κάτι που σημαίνει ότι κανείς ή σχεδόν κανείς δεν έχει εγγυημένο χρόνο συμμετοχής. Άρα πολλοί από τους παίκτες, θα πρέπει να «ματώσουν» για να κερδίσουν έξτρα λεπτά στο παρκέ, με βάση την εικόνα και την προσπάθειά τους στις προπονήσεις και τους αγώνες.
Μόνο που ακόμα και οι «εύκολοι αγώνες», πρέπει να αντιμετωπίζονται με σοβαρότητα: πώς θα «δέσει» η ομάδα, ώστε να είναι έτοιμη στα απαιτητικά ματς της Ευρωλίγκας, αν κάποιοι κάνουν χαβαλέ ή βαριούνται ή κοιτάνε το ρολόι για να πάνε σπίτι τους, στα παιχνίδια της Basket League; Και – για να έχουμε καλό ρώτημα – πότε απέκτησε ο Παναθηναϊκός χημεία και αυτοματισμούς τέτοιους, ώστε κάποιοι να νομίζουν ότι μπορούν να παίζουν στο ρελαντί απέναντι στο – κάθε – Μαρούσι;
Η αινιγματική δήλωση του κόουτς
Στις δηλώσεις του, μετά το τέλος του αγώνα με το Μαρούσι, ο Αταμάν όχι απλά δεν «υπερασπίστηκε» τους παίκτες του, αλλά άφησε ανοιχτό παράθυρο για αλλαγές. Όχι για «αλλαγή παίκτη», αλλά για «αλλαγές». Θα περιμένει, είπε, τον Μήτογλου και τον Παπαπέτρου να επιστρέψουν και στη συνέχεια θα δει τι πρέπει να γίνει.
Ήταν αυτή μια κουβέντα για να «σφίξουν οι πισινοί» και να τους κρατήσει όλους στην τσίτα ή είναι ένα σενάριο ρεαλιστικό, το να δούμε δηλαδή στο προσεχές μέλλον μια ή δυο αλλαγές στο ρόστερ; Ο χρόνος θα δείξει, αλλά η αλήθεια είναι πως το σενάριο προσθαφαιρέσεων, μοιάζει πολύ πρόωρο. Ναι, για παράδειγμα ο Βιλντόζα ή ο Γκάι ή δεν ξέρω κι εγώ ποιος άλλος δεν έπαιξαν καλά με τον Ολυμπιακό. Αλλά είναι αυτός λόγος «συναγερμού»;
Μπορεί ένα, δυο ή τρία παιχνίδια να γεννούν σκέψεις μεταγραφών, από τις αρχές Οκτώβρη; Ή θεωρεί κανείς ότι ο Παναθηναϊκός, αν πάρει έναν παίκτη, θα αλλάξει αυτόματα προς το καλύτερο την εικόνα του; Το έκανε πέρυσι αυτό το «τρικ» με τον Μπέικον και όλοι είδαμε τα αποτελέσματα. Άρα η πρόοδος, προκύπτει μέσα από τη δουλειά. Όποιος προσπαθεί να ερμηνεύσει τους «χρησμούς της Πυθίας», μπορεί να προσπαθήσει να ανακαλύψει προβλήματα στα αποδυτήρια της ομάδας.
Παίκτες πλακωμένους μεταξύ τους, παίκτες που δεν μιλιούνται με τον προπονητή, «ξενύχτηδες» ή «μπουζουκόβιους» ή ό,τι άλλο παρόμοιο. Δεν προκύπτει κάτι τέτοιο από κανένα ρεπορτάζ και όσοι κυκλοφορούν τέτοια σενάρια, πιθανότατα θέλουν να δημιουργήσουν προβλήματα σε μια ομάδα, που πρέπει να κλείσει τα αυτιά της σε όσα λέγονται παραέξω και να τα έχει ορθάνοιχτα σε όσα λέει ο προπονητής και μόνο αυτός.
Και κλείνοντας, δυο λόγια για τον κόουτς Αταμάν: έχει κάθε δικαίωμα να είναι δυσαρεστημένος με πράγματα, να τα εκφράζει – ακόμα και έντονα, να προσπαθεί να «ξυπνήσει» τους παίκτες του τώρα που είναι νωρίς, να τους έχει «στην πρίζα», να τους δώσει να καταλάβουν πως δεν θα κερδίζουν παιχνίδια επειδή είναι παιχταράδες, «ακριβοί», όμορφοι ή ψηλοί.
Αλλά επίσης, ο Αταμάν έχει την «υποχρέωση» να τους δείξει πως όλοι μαζί κερδίζουν και όλοι μαζί χάνουν: δεν έχασαν μόνο εκείνοι δυο ματς από τον Ολυμπιακό. Δεν έμπαιναν και έβγαιναν μόνοι τους στο παρκέ – εκείνος έκανε τις αλλαγές. Δεν πήραν «ιδιωτικές πρωτοβουλίες» στα τάιμ – άουτ, αλλά άκουγαν αυτά που ο Αταμάν τους έλεγε. Αν τα εφάρμοσαν ή όχι, είναι άλλο θέμα αλλά ακόμα κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να δουλευτεί, ώστε να φτάσουν σε επίπεδο τέτοιο, που να «αφομοιώνουν» αυτόματα τις οδηγίες του και να τις εφαρμόζουν στο παρκέ, σε μια επίθεση ή μια άμυνα που μπορεί να καθορίσει μια νίκη ή μια ήττα.
Φωτογραφίες Eurokinissi
