Για περίπου 14-15 χρόνια, είχαμε κάπως ηρεμήσει με τη Χρυσή Μπάλα στο ποδόσφαιρο. Όσο υπήρχαν Μέσι-Κριστιάνο Ρονάλντο, ακόμα και στα χαμηλά τους, ξέραμε πως είναι τα μεγάλα φαβορί. Πού και πού θα ξεφύτρωνε ένας Μόντριτς που θα το έπαιρνε ή ένας Λεβαντόφσκι, ένας Σνάιντερ, ένας Ινιέστα που δεν θα το έπαιρναν, αλλά εφόσον μιλάμε για ατομικό βραβείο, μπορούμε να συμφωνήσουμε πως ακόμα και τις χρονιές που οι δύο κορυφαίοι ήταν στα πεσμένα τους, παρέμεναν ψηλότερα από όλους.
Μέσι και Κριστιάνο δεν υπάρχουν πλέον στο διεθνές ποδοσφαιρικό στερέωμα, ζουν ήρεμα τα συντάξιμα χρόνια τους στο ποδόσφαιρο και φέτος ήταν η πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια στην οποία δεν ξέραμε πραγματικά ποιον να υποστηρίξουμε, ποιος είναι αυτός που την αξίζει ξεκάθαρα.
Αναμφίβολα, δε θα γινόταν να μην είναι Ισπανός ή να μην παίζει στη Ρεάλ. Κι ήταν ψιλοξεκάθαρο πως το Τσάμπιονς Λιγκ δεν θα έπαιζε τον καθοριστικό ρόλο, διότι δεν υπήρξε παίκτης που να έκανε τόσο εμφατική χρονιά. Ο Μπέλιγχαμ κι ο Βινίσιους δεν ήταν εξωπραγματικοί ή τόσο σπουδαίοι στο Τσάμπιονς Λιγκ για να πεις με βεβαιότητα πως αξίζουν τη Χρυσή Μπάλα περισσότερο από κάθε άλλον. Ήταν σαφές, λοιπόν, πως το Euro θα καθόριζε πολλά στην ψηφοφορία.
Δεν γνωρίζω τι ακριβώς συνέβη με αυτό και από εκεί που ο Βινίσιους έλεγε σε όλους, με εμφανή αλαζονεία, πως θα την κατακτήσει αυτός, τελικά φαίνεται να καταλήγει στον Ρόδρι, αλλά έχει ενδιαφέρον η συζήτηση από τον κόσμο που τοποθετεί τις υποθέσεις του στην υπόθεση για το κεντρικό κριτήριο κατάκτησης στη Χρυσή Μπάλα.
Η Χρυσή Μπάλα δεν έχει φέτος κανέναν πανθομολογούμενα άξιο νικητή
Η Χρυσή Μπάλα είναι ένα ατομικό βραβείο, στο οποίο συμψηφίζονται, σαφώς, και τα συλλογικά επιτεύγματα. Τι να τα κάνεις τα 50 γκολ για παράδειγμα, αν η ομάδα σου δεν πάρει κανέναν τίτλο… Άρα, είναι μια μίξη των δύο, με την ατομική ικανότητα να έχει μεγαλύτερο μερίδιο. Ειδάλλως, ο Χάρι Κέιν και ο Εμπαπέ έχουν να επιδείξουν ανώτερα ατομικά στατιστικά από όλους, έχοντας σκοράρει 52 γκολ τη χρονιά που πέρασε σε όλες τις διοργανώσεις.
Η ατομική ικανότητα όμως, δεν αντικατοπτρίζεται μόνο στα γκολ και τις ασίστ. Κι ο Βινίσιους δεν έχει νούμερα που να τον καθιστούν τόσο φαβορί για τη Χρυσή Μπάλα. 24 γκολ και 11 ασίστ, είναι μεν άψογα νούμερα, όχι όμως και καταλυτικά.
Ο Μπέλιγχαμ για παράδειγμα, συμπαίκτης του στη Ρεάλ, είχε πέρσι συνολικά με τους Μαδριλένους 23 γκολ και 11 ασίστ. Δεν σκόραρε σε κανέναν τελικό, αλλά μέχρι τον Ιανουάριο, αυτός κρατούσε τη Ρεάλ και της έδωσε νίκες στη La Liga στην κόψη του ξυραφιού. Επιπλέον, ο Μπέλιγχαμ πήγε και με την Αγγλία στον τελικό του Euro, σκοράροντας το γκολ της ισοφάρισης με τη Σλοβενία που πήγε το ματς στην παράταση.
Η Ρεάλ γενικά δεν ήταν πέρσι μια ομάδα που βασιζόταν τόσο πολύ στον Βινίσιους, ώστε αν αυτός έλειπε, έχανε ένα τεράστιο κομμάτι της δυναμικής της. Φέτος, παρά το ότι προστέθηκε ο Εμπαπέ στο ρόστερ, φαίνεται να είναι πολύ πιο απαραίτητος για το σύστημα της ομάδας.
Ο Ρόδρι, από την άλλη, ήταν πέρσι απείρως πιο επιδραστικός για το παιχνίδι της Μάντσεστερ Σίτι και της Εθνικής Ισπανίας που κατέκτησε το Euro 2024 παίζοντας το καλύτερο ποδόσφαιρο. Και είχε, ως 6άρι, 10 γκολ και 14 ασίστ την περασμένη σεζόν. Δεν τα λες αμελητέα νούμερα, ούτε τόσο μακρινά από του Βινίσιους για να πεις με σιγουριά πως δεν του αξίζει η Χρυσή Μπάλα. Ας μην ξεχνάμε πως ο Βινίσιους είναι επιθετικός, άρα πιο εύκολα βρίσκεται κοντά στο γκολ, ενώ ο Ρόδρι παίζει περί τα 20-30 μέτρα πιο πίσω.
Μεταξύ των τριών, τελικά, (βάζω και τον Μπέλιγχαμ), δεν υπάρχει κάποιος που να πεις ότι αξίζει αναφανδόν τη Χρυσή Μπάλα. Υπάρχει όμως ένας 4ος, ένας που δεν θα τον έλεγαν παρά ελάχιστοι, ο οποίος σε επιτεύγματα πέρσι υπερβαίνει όσα έκαναν οι 3.
Ο Ντάνι Καρβαχάλ κατέκτησε La Liga, Τσάμπιονς Λιγκ και Euro 2024 όντας βασικότατος, σκοράροντας ως δεξί μπακ 6 γκολ και έχοντας και 5 ασίστ. Στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, μάλιστα, είναι αυτός που σκοράρει το πρώτο γκολ, το γκολ που φέρνει τη νίκη στη Ρεάλ, σε ένα σημείο μάλιστα που η Ντόρντμουντ είχε περισσότερες ευκαιρίες για γκολ. Αυτός ξεκλειδώνει την επικράτηση. Είχε κι ένα buzzer beater γκολ απέναντι στην Αλμερία, πέρσι, που έδωσε τη νίκη στη Ρεάλ.
Βάσει δηλαδή ατομικών επιδόσεων και κατακτήσεων, ο Καρβαχάλ, που είναι το μοναδικό δεξί μπακ της Ρεάλ και έπαιξε βασικός σχεδόν όλα τα ματς, με αλλαγή του τον Λούκας Βάσκεθ, αξίζει τη Χρυσή Μπάλα περισσότερο από τον υποτιθέμενο νικητή και από αυτόν που τελικά θα την κατακτήσει.
Αντί επιλόγου, θα επαναλάβω αυτό που είπα στην αρχή. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει ένας ποδοσφαιριστής να κάνει εξωπραγματική σεζόν και να τη συνδυάσει με κατάκτηση πρωταθλήματος και Τσάμπιονς Λιγκ ή εθνικής διοργάνωσης, οι ισορροπίες στη Χρυσή Μπάλα θα είναι λεπτές.
Σκεφτείτε για παράδειγμα τον Χάαλαντ, που φέτος έχει σκοράρει σε όλες τις διοργανώσεις για τη Σίτι κοντά 20 γκολ, σε μόλις 2.5 μήνες αγώνων, ότι μπορεί να πάρει και Premier και Τσάμπιονς Λιγκ του παραχρόνου, το 2026, με συμμετοχή σε 40 γκολ, αλλά να πάρει το Μουντιάλ η Βραζιλία, άρα η Χρυσή Μπάλα να πάει αυτομάτως σε κάποιον Βραζιλιάνο που μπορεί να έχει κατακτήσει μόνο το πρωτάθλημα στην ομάδα του, όχι τη Σίτι.
Είναι πάντως κάτι θετικό, διότι θα βλέπουμε συχνότερα να ανταμείβονται και άλλες θέσεις στο ποδόσφαιρο, που παίρνουν το βλέμμα από το γκολ, παρόλο που το ποδόσφαιρο είναι τα γκολ πάνω από όλα.
