Οι Αμερικάνοι είναι μανούλες στο να λένε ιστορίες. Είναι ακόμα πιο μανούλες στο να τις σκηνοθετούν, να τις πλαισιώνουν για να αυξήσουν την εμπειρία της αφήγησης. Η επιστροφή του Klay Thompson στα γήπεδα μετά από 31 μήνες, ήταν μια καλή ευκαιρία για το NBA ώστε να προετοιμάσει μια ιστορία. Ο εις εκ των Διόσκουρων, ο εις εκ των δύο Splash Brothers, έκανε το ντεμπούτο του για τις τελευταίες 950 περίπου ημέρες, το ξημέρωμα της Δευτέρας απέναντι στους Cleveland Cavaliers.

Όλος ο κόσμος είχε πάει στο γήπεδο για να δει την επάνοδο του. Αυτό ήταν το γεγονός του αγώνα πριν καν τελεστεί. Κανείς δε θα νοιαζόταν για τη νίκη ή την ήττα. Στο κοινό αρκούσε να ξαναδούν το αγαπημένο τους ντουέτο να στήνει τη δική του χορωδία στο Chase Center. Στο στάδιο που υπάρχει μόνο κυνηγητό. Οι αντίπαλοι κυνηγούν σε όλη την περίμετρο τους Curry και Thompson καθώς ξεμαρκάρονται για να βρουν το τρίποντο. Ή και χωρίς να ξεμαρκαριστούν. Δώσε τους μισό δέκατο του δευτερολέπτου και δες τη μπάλα να προσγειώνεται ασάλιωτη στο διχτάκι.

5 τέτοια σουτ είχε χθες το βράδυ ο Klay Thompson. Και 17 πόντους. Κι ένα poster dunk μπροστά σε δύο αντιπάλους, σε μια φάση που πάει καρφί για Νο1 στο top-10, μόνο και μόνο επειδή την έκανε αυτός ο τύπος με τα τόσο βαριά τραυματισμένα πόδια. Μέσα από τον Klay φαίνεται η διαφορά νοοτροπίας του NBA με τον υπόλοιπο μπασκετικό πλανήτη. Στην Ευρώπη για παράδειγμα, ο Klay θα είχε παίξει πριν κάτι εβδομάδες το πρώτο ματς κι ας μην ένιωθε απόλυτα έτοιμος.

Ο Klay Thompson είναι το κερασάκι στη φετινή τούρτα των Ουόριορς

Οι Warriors δεν ακολούθησαν αυτή τη λογική. Είχαν σημαδέψει το ματς με τους Cavaliers, με μια ομάδα που την κερδίζουν παίζοντας στο 60-70%  και έδωσαν την ευκαιρία με συγκεκριμένα plays στον Klay Thompson να νιώσει άνετα, να ξαναβρεί το άλμα του εν ώρα αγώνα. Η επιβεβαίωση της κατάστασης του δε φαίνεται στα τρίποντα που έβαλε ή στο κάρφωμα. Αλλά σε ένα άλλο στοιχείο του, τα jump shots με άλμα προς τα πίσω. Είχε ένα τέτοιο στο δεύτερο ημίχρονο που το ένιωσαν όλοι οι θεατές ότι θα μπει από την ώρα που έγινε το άλμα.

Είναι μια εμπειρία αθλητισμού διαφορετική το NBA. Σιγά το νέο…Απλώς κάθε φορά που το συνειδητοποιούμε, μας εκπλήσσει. Δεν ξέρουμε αν είναι καλύτερη ή χειρότερη, γιατί το καθετί έχει τη γλύκα του. Είναι σίγουρα διαφορετικό. Λιγότερο αγχωτικό σαφώς. Και με ωραίες ιστορίες. Όσοι ήταν χθες στο γήπεδο θα έχουν να λένε αυτή την εμπειρία στα παιδιά τους. Το στόρι και το legacy που φέρει το ντουέτο Curry-Thompson, γεννά αναμφίβολα τις «ήμουν κι εγώ εκεί» ιστορίες.

Άλλωστε, αν ο Klay Thompson δεν είχε λείψει τόσο(ν), μπορεί να κόντραρε τον Steph για την πρώτη θέση των τριπόντων στο NBA. Αυτό το πλοίο έχει πια σαλπάρει, αλλά δεν έχει σαλπάρει αυτό της επιστροφής των Warriors στους τελικούς της περιφέρειας ή/και της λίγκας. Ή και του πρωταθλήματος. Αν είναι η πρώτη ομάδα στο ΝΒΑ σε επίπεδο ρεκόρ (μαζί με τους Suns) χωρίς τον Thompson, τότε με τον Thompson μέσα δείχνει ξανά ανίκητη.

Και το μπασκετικό jogo bonito είναι ξανά ανθισμένο στο Σαν Φρανσίσκο…