Λεμπρόν Τζέιμς εναντίον Στεφ Κάρι. Λέικερς vs Γουόριορς. Στην πρώτη πράξη του έργου, ο «Λιμνάνθρωποι» κέρδισαν τους «Πολεμιστές» με 117 – 112. Κι εμείς, στεκόμαστε με σεβασμό για να παρακολουθήσουμε μια σειρά αγώνων, μια μονομαχία ανάμεσα σε δυο από τους κορυφαίους που πάτησαν ποτέ μπασκετικό παρκέ, γνωρίζοντας ότι αν δεν είναι η τελευταία φορά που συναντιούνται σε αγώνες play-offs, είναι από τις τελευταίες. 38 ο Λεμπρόν, 35 ο Κάρι βλέπετε… Κι ο ρημάδης ο χρόνος δεν κάνει διακρίσεις ούτε για τους Σπουδαιότερους των Σπουδαίων.
Οι ανόητοι ή οι βιαστικοί ξέγραψαν και τους μεν και τους δε. Τους Λέικερς από την κανονική περίοδο. «Δεν προλαβαίνουν καν τα play-off, play-in και πολύ τους είναι», «ο Λεμπρόν παίζει φέτος μόνο για το ρεκόρ του και για να γίνει ο πρώτος σκόρερ του ΝΒΑ», «συνεχίζει υπηρετώντας μόνο την υστεροφημία του και όχι την ομάδα του». Ως συνήθως, ο Λεμπρόν τους ρούμπωσε πάλι… Για τους Γουόριορς, το «πόρισμα» βγήκε στα play-off, όταν βρέθηκαν πίσω από τους Κινγκς με 2-0. Ο Κάρι όπλισε το δεξί του χέρι και πυροβόλησε στο έβδομο ματς μια περιποιημένη πενηντάρα. Και κάπως έτσι τα δυο τους, αντάμωσαν σε μια σειρά που μπορεί να μείνει στην ιστορία. Ο βιονικός «Βασιλιάς» από τη μία. Ο μεγαλύτερος «χλατσέας» από την άλλη. Η μπρουτάλ, αφύσικη δύναμη και αντοχή ενός 38χρονου έφηβου που αρνείται να μεγαλώσει. Ένας σουτέρ από άλλο πλανήτη, που μπορεί να σουτάρει με την ίδια ευχέρεια από τα 7,5 μέτρα, τα 9 ή τα 12, με μια φυσικότητα που σχεδόν σου παγώνει το αίμα.
Από ποιον πλανήτη ήρθαν αυτοί οι δυο τύποι; Από τον πλανήτη «Σκληρή Δουλειά» που έχει έναν δορυφόρο που λέγεται «Ατέλειωτη Προπόνηση». Δεν είναι ούτε κάτι μεταφυσικό, ούτε κάποιο θεϊκό άγγιγμα, ούτε «δώρο της Φύσης» ή κάτι παρόμοιο. Είναι δυο άνθρωποι που παίρνουν μπόλικα εκατομμύρια και τα «επιστρέφουν» μέχρι τελευταίου σεντ, διότι ποτέ τους δεν σκέφτηκαν να αράξουν, να κοροϊδέψουν, να επαναπαυτούν στις δάφνες τους, να κεφαλοποιήσουν τη δημοφιλία τους με ραχάτι και τεμπελιά. Ναι, είχαν και οι δυο ταλέντο – όπως χιλιάδες άλλοι Αμερικανοί. Αλλά όποιος έχει δει τα βίντεο από τον τρόπο που χτίζει το κορμί του κάθε καλοκαίρι ο Λεμπρόν, για να αντέχει το «ξύλο» και την καταπόνηση της σεζόν που ακολουθεί, καταλαβαίνει. Κι όποιος έχει δει πόσες χιλιάδες σουτ κι από ποια σημεία του γηπέδου επιχειρεί ο Κάρι σε κάθε του προπόνηση, μπορεί να αντιληφθεί για ποιο λόγο μοιάζει σαν να πετάει βότσαλα σε λίμνη και όχι τρίποντα. Η δουλειά που έχουν ρίξει και ρίχνουν αυτοί οι δυο (χωρίς φυσικά να είναι οι μοναδικοί) είναι κάτι που ξεπερνά τα ανθρώπινα όρια.
Έγινε μια τεράστια απρέπεια στην ψηφοφορία για τον φετινό MVP της κανονικής περιόδου. Όχι φυσικά ότι το πήρε ο Εμπίντ – το άξιζε απόλυτα με βάση όλα αυτά που έκανε μέσα στη χρονιά. Ούτε ότι δεν το πήρε ο Γιόκιτς ή ο Γιάννης – το έχουν πάρει αμφότεροι από δυο φορές και θα το ξαναπάρουν σίγουρα στην καριέρα τους. Ούτε ότι ψηφίστηκαν ο Τέιτουμ, ο Ντόνοβαν Μίτσελ, ο Σαμπόνις, ο Ντόντσιτς ή ο Κάρι. Αλλά ότι ο Λεμπρόν, για πρώτη φορά στην τεράστια καριέρα του, που μετράει 21 σεζόν, δεν πήρε ούτε μια ψήφο. Δεν λέμε ότι έπρεπε να πάρει το βραβείο, προφανώς υπήρξαν καλύτεροί του μέσα στη σεζόν. Αλλά στη χρονιά που έγινε ο πρώτος σκόρερ όλων των εποχών, που πάτησε το γκάζι στα 38 του και πήρε σβάρνα τους αντιπάλους του όταν όλοι είχαν ξεγραμμένη την ομάδα του, που έδειξε σε όλο τον πλανήτη ότι στα 38 του μπορεί να κυριαρχήσει έναντι των 25ρηδων και των 30ρηδων, δεν βρέθηκε έστω ΕΝΑΣ να τον ψηφίσει; Κανένας δεν εμπνεύστηκε από την προσπάθειά του; Κανείς δεν κατάλαβε ότι ένας παίκτης που έχει κερδίσει τα πάντα και δεν έχει να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν, που έχει πάρει δυο πρωταθλήματα με τους Μαϊάμι Χιτ κι από ένα με τους Καβαλίερς και με τους Λέικερς, βρίσκει ακόμα κίνητρο να προσπαθεί περισσότερο, να «τεντώνει» σαν λάστιχο και να ξεπερνάει τα όριά του;
Θα έχει ενδιαφέρον – και πλάκα – η συνέχεια των play-off. Οι Λέικερς κέρδισαν τους Γουόριορς, εκτός έδρας, στο Game 1, με κορυφαίο τον Άντονι Ντέιβις που έβαλε 30 πόντους και κατέβασε 23 ριμπάουντ. Ο Λεμπρόν έβαλε «μόλις» 22 πόντους και πήρε «μόλις» 11 ριμπάουντ. Έπαιξε με άλλα λόγια όσο «έπρεπε», ώστε και η ομάδα του να κερδίσει και ο ίδιος να μην καταπονηθεί υπερβολικά, ενόψει του Game 2 της Παρασκευής.
Οι Λέικερς μπορεί να το πάρουν κι αυτό ή μπορεί να το χάσουν, μπορεί να προκριθούν ή να αποκλειστούν, πιθανότατα πρωτάθλημα φέτος δεν θα πάρουν διότι υπάρχουν ομάδες πιο αθλητικές, με περισσότερους σούπερ – σταρς, με μεγαλύτερο βάθος στον πάγκο, με πιο πολλά νιάτα. Αλλά ό,τι και να γίνει στο τέλος της ημέρας, αν ο Λεμπρόν παραμένει υγιείς (και οι συμπαίκτες του επίσης), θα παλέψει σαν λυσσασμένο σκυλί. Θα βάλει το σώμα του στη φωτιά, θα βουτήξει στο παρκέ για μια κατοχή, θα μπουκάρει στην αντίπαλη ρακέτα βάζοντάς τα με όποιον βρει στο διάβα του, θα πάρει τα κρίσιμα σουτ, θα παίξει άμυνα σαν να εξαρτάται η ζωή του απ’ αυτήν, θα σπρώξει για να πάρει ριμπάουντ, θα καρφώσει σαν ξαναμμένος έφηβος που τον παρακολουθεί το κορίτσι του από τη γωνία. Διότι αυτός είναι. Διότι δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Διότι στη ζωή του δεν τα έχει παρατήσει ποτέ. Κι όποιος νομίζει ότι το χρήμα ή η δόξα είναι αυτά που τον παρακινούν, προφανώς δεν έχει καταλάβει ποτέ πώς σκέφτεται ένας άνθρωπος που έχει φτάσει στην κορυφή του Έβερεστ και ψάχνει πώς μπορεί να ανέβει ακόμα πιο ψηλά. Στα σύννεφα ή στα αστέρια.
Λέικερς και Γουόριορς εκκίνησαν στα φετινά play-off με μειονέκτημα έδρας. Ε, και; Λεμπρόν και Κάρι φοράνε από τέσσερα δαχτυλίδια στα χέρια τους. Δεν ξέρω αν προλαβαίνουν να βάλουν και πέμπτο και να γεμίσουν το ένα τους χέρι με διαμάντια, αλλά τι σημασία έχει; Για εκείνους, όσο υπάρχει χρόνος στο ρολόι, όσο η διαφορά στο σκορ δεν είναι απαγορευτική, όλα γίνονται. Και με κάποιον, ακατανόητο τρόπο, αυτοί οι δυο τύποι όντως μπορούν να κάνουν τα πάντα.
