Περιεχόμενα
Ο Lionel Messi είπε «όχι» στα αμέτρητα εκατομμύρια της Σαουδικής Αραβίας. Αλλά είπε «ναι» στα λιγότερα αλλά διόλου ευκαταφρόνητα εκατομμύρια του MLS. Αρνήθηκε να γίνει ένα ακόμα «παραδείσιο πτηνό» στον ζωολογικό κήπο των λεφτάδων από την Αραβία, αλλά δέχτηκε να πάει στις ΗΠΑ, που δεν τη λες και «ποδοσφαιρομάνα» και να ζήσει το American Dream.
Ο Messi δεν γύρισε να κλείσει την καριέρα του στην πατρίδα του, για πολλούς και διάφορους λόγους που δεν είναι μόνο ποδοσφαιρικοί (φοβάται για παράδειγμα πολύ την υψηλή εγκληματικότητα και τις απειλές για απαγωγή μελών της οικογένειάς του), αλλά ούτε και στην αγαπημένη του Μπαρσελόνα, επίσης για πολλούς και διαφορετικούς λόγους.
Δεν έφυγε ακριβώς σαν «φίλος» από τη Βαρκελώνη
Το μεγαλύτερο ποσοστό του ποδοσφαιρικού πλανήτη, στοιχημάτιζε το σπίτι του ότι ο «Leo» θα επιστρέψει στη Βαρκελώνη. Ελπίζω ότι δεν το έκαναν τελικά, διότι θα έχουν μείνει άστεγοι. Ο Messi, δεν «έφυγε καλά» από τη Μπαρσελόνα πριν δυο χρόνια – για την ακρίβεια ήθελε μετ’ επιτάσεως να φύγει πριν τρία χρόνια και δεν τον άφησαν.
Έφυγε με πικρία, ζητώντας και παίρνοντας όλα τα οφειλούμενα, παρά το γεγονός πως γνώριζε ότι η ομάδα ήταν σε δεινή οικονομική κατάσταση τότε, εν μέρει κι από το μυθικό συμβόλαιό του και διάφορες ρήτρες που προέβλεπαν πολλά εκατομμύρια. Ο Messi δεν έμεινε να παίξει «τζάμπα», δεν «έβαλε πλάτη», δεν είπε «δώστε ό,τι μπορείτε τώρα και τα βρίσκουμε στο μέλλον».
Έφυγε για να ζήσει μια νέα εμπειρία, στην πραγματικότητα για να υπογράψει ένα μυθικό συμβόλαιο στην Παρί. Δεν έχει καμία σημασία αν «του βγήκε» η πρόκληση εκείνη ή όχι – είναι ξεκάθαρο ότι τα πράγματα δεν πήγαν καλά ούτε για εκείνον, ούτε για την Παρί. Και είναι άσχημη γεύση στο στόμα, να σε αποδοκιμάζουν οι οπαδοί της ίδιας σου της ομάδας, ακριβώς τη χρονιά εκείνη που έφτασες στο ποδοσφαιρικό Έβερεστ, κατακτώντας το Μουντιάλ.
Μια… σίγουρη επιστροφή
Όταν άνοιξε η κουβέντα περί επιστροφής Messi στη Μπαρσελόνα, στο μυαλό των περισσότερων κυριάρχησε το συναίσθημα και όχι η λογική. Το συναίσθημα έλεγε ότι δεν υπήρχε πουθενά καλύτερο μέρος για να πάει, από τη Βαρκελώνη.
Η λογική όμως έλεγε άλλα: πόσα λεφτά θα μπορούσε να του δώσει η – ακόμα υπερχρεωμένη – Μπαρσελόνα; Πόσους θα έπρεπε να πουλήσει για να εξοικονομήσει τα χρήματα που απαιτούνταν για να καλύψει τις απαιτήσεις του; Αλλά και κάτι άλλο, ακόμα σημαντικό: ο προπονητής Xavi, δημοσίως τον ήθελε πίσω. Αλλά στην πραγματικότητα ήθελε τον Messi πίσω;
Ο Xavi έφτασε φέτος στο πρώτο του πρωτάθλημα. Έφτιαξε μια ομάδα όπως την είχε στο μυαλό του, έκανε εκείνος τις μεταγραφές, ξεφορτώθηκε «βαρίδια», έπαιξε μια μπάλα που μπορεί να μην ήταν τόσο φαντασμαγορική να τη βλέπεις, αλλά ήταν άκρως αποτελεσματική στη συλλογή βαθμών.
Αυτή η ομάδα, γεμάτη νιάτα και τρεξίματα, που απαλλάχθηκε από τα γερασμένα πόδια του Πικέ, που αποχαιρέτισε πριν μερικές μέρες Μπουσκέτς και Ζόρντι Άλμπα, που στηρίζεται πλέον κατά βάση σε νέους, φιλόδοξους και «διψασμένους» ποδοσφαιριστές, είχε χώρο για τον Lionel Messi;
Όχι εκείνον τον Messi που μεγαλούργησε στην ομάδα, αλλά τον 36χρονο Messi; Όχι τον παίκτη που είχε κίνητρο να κατακτήσει τα πάντα, αλλά τον πρωταθλητή κόσμου που απλά θα ήθελε να κλείσει την καριέρα του στη Μπάρσα; Θα μπορούσε να τον αφήσει στον πάγκο ή να του πει να περάσει αλλαγή στο τελευταίο τέταρτο, χωρίς να «ξεσπάσει πόλεμος»;
Τελευταία και σημαντική παράμετρος: την περίοδο που είχε φουντώσει η περίπτωση επιστροφής του στη Μπαρσελόνα, δεν υπήρχε ακόμα ξεκάθαρη εικόνα για το αν η ομάδα θα αγωνιστεί κανονικά στην Ευρώπη του χρόνου ή όχι, λόγω του σκανδάλου Νεγκρέιρα και του φημολογούμενου χρηματισμού διαιτητών. Ούτε τώρα υπάρχει κάτι επίσημο, αλλά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα λέει πως δεν θα υπάρχει πρόβλημα.
Πριν μερικές εβδομάδες όμως, όταν ο Messi ήταν στα τηλέφωνα με Laporta και Xavi κανείς δεν μπορούσε να βάλει το χέρι του στη φωτιά γι’ αυτό. Πόσα λοιπόν να του δώσεις αν δεν ξέρεις αν θα έχεις έσοδα από το Τσάμπιονς Λιγκ ή όχι; Θα έχεις τα λεφτά μέσα στη χρονιά ή θα «στεγνώσεις» γύρω στα Χριστούγεννα; Και ο Messi από την πλευρά του, τι να σκεφτόταν; Να γυρίσει στη Βαρκελώνη, κάνοντας «ψαλίδι» στα χρήματα που έπαιρνε παλιότερα ή σε αυτά που έπαιρνε στην Παρί και να μην έχει την ευκαιρία, ενδεχομένως, να αγωνιστεί στο Τσάμπιονς Λιγκ;
«Δεν με σεβάστηκαν, κάποιοι δεν με ήθελαν»…
Αυτά είπε – μεταξύ άλλων, για την μη – επιστροφή του στη Μπάρσα, που τον οδήγησε στην απόφαση να πάει στην ομάδα του David Laporta, την Ίντερ Μαϊάμι. Δεν μας εξήγησε με σαφήνεια ούτε ποιοι δεν τον ήθελαν, ούτε πώς δεν τον σεβάστηκαν, αλλά φαντάζομαι ότι αν ζήτησε 10 και του είπαν «μπορούμε αυτή τη στιγμή να σου δώσουμε 2», μπορεί να το εξέλαβε ως έλλειψη σεβασμού και «δεν με θέλουν».
Καλό το συναίσθημα, αλλά ακόμα καλύτερο το εφάπαξ. Καλή η νοσταλγία, αλλά καλά και τα 100+ εκατομμύρια. Καλή η υστεροφημία, αλλά δεν ξέρω κανέναν πλούσιο άνθρωπο που να μην θέλει να γίνει πλουσιότερος. Άλλωστε, αν δεν τον ένοιαζαν τα λεφτά και η καρδιά του ήταν «μπλαουγκράνα», δεν θα είχε φύγει πρόπερσι, ούτε θα χαλούσε τον κόσμο για να φύγει πριν τρία χρόνια…
Το MLS σαφώς και δεν είναι η «ποδοσφαιρική κατάντια» που είναι η Σαουδική Αραβία, αλλά είναι πρωτάθλημα «β’ διαλογής». Έχει στις εξέδρες κάτι «άμπαλους τύπους» που πάνε να δουν «soccer» τρώγοντας χοτ-ντογκ και πίνοντας μπύρες, έχει στο χορτάρι κάτι «τσέλιγκες» μου μαρκάρουν δυνατά και πηδάνε ψηλά για κεφαλιά, έχει «γερούς» χορηγούς και καλές εγκαταστάσεις, αλλά ποδοσφαιρική ποιότητα δεν έχει.
Αντίθετα, η χώρα ολόκληρη, έχει ευκαιρίες και δυνατότητες για πολλά πράγματα που κινούνται παράλληλα ή παράπλευρα του ποδοσφαίρου: διαφημίσεις, talk-shows, χορηγίες, ακόμα και συμμετοχή σε κινηματογραφικές ή τηλεοπτικές παραγωγές. Άρα ο Messi θα μπορεί να παίξει όση μπάλα του απομένει ακόμα, να βάλει όσα γκολ του αναλογούν, αλλά και να κάνει πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα, που ενδεχομένως δεν είχε το χρόνο να κάνει όλα τα προηγούμενα χρόνια.
Κι αν ήμουν David Beckham και είχα την τύχη και την ευτυχία να φέρω τον Lionel Messi στην ομάδα μου – και μια που η ομάδα δεν έχει προπονητή, θα έκλεινα Ted Lasso και coach Beard για τον πάγκο και θα τίναζα τη μπάνκα στον αέρα. Άλλωστε τι να τον κάνεις τον «κανονικό προπονητή»; Όλα, είναι θέμα μάρκετινγκ και «there is no business, like show – business»…
