Περιεχόμενα
Η κυρίαρχη αίσθηση βλέποντας τη Μάντσεστερ Σίτι να κατακτά, επιτέλους, το Champions League είναι πως εκπληρώθηκε μια προφητεία. Από την πρώτη στιγμή που το αγγλικό κλαμπ πέρασε σε αραβικά χέρια με άπειρες οικονομικές δυνατότητες, το θέμα δεν ήταν το «αν» αλλά το «πότε». Πήρε παραπάνω από όσο περιμέναμε, περίμεναν. Αλλά συνέβη. Θα συνέβαινε. Money talks…
Ουδείς μπορεί να βγει στα σοβαρά να υποστηρίξει πως η Μάντσεστερ Σίτι δεν ήταν φέτος η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη, αισθητικά, «παικτικά», δημιουργικά. Δεν ήταν πάντως η καλύτερη του τελικού της Πόλης. Η Ίντερ πάλεψε λυσσαλέα και έκανε υπέρβαση δυνάμεων σωματικά και ψυχικά και αλίμονο σε όποιον την είχε υποτιμήσει.
Βέβαια, το αποτέλεσμα μετράει. Δικαιούται να το πει μια φορά και ο Πεπ Γκουαρντιόλα, αυτός ο difference maker που εμφανίστηκε στις ζωές όλων μας για να ομορφύνει το σπορ – και άσε τους haters να λένε. Περίμενε τη στιγμή του, αυτός και η Σίτι. Έμαθαν από τις ήττες στο «λίγο πριν» της ευρωπαϊκής δόξας, τις αποδέχτηκαν ως κομμάτι της διαδικασίας μεγαλώματος ως κλαμπ και πήγαν παρακάτω.
Τα σκοτεινά μονοπάτια μιας πρωταθλήτριας Ευρώπης
Είναι ξεκάθαρο πως έχουμε να κάνουμε με μια πανάξια πρωταθλήτρια Ευρώπης. Αγωνιστικά όμως και μόνο. Η συζήτηση μπαίνει σε πιο σκοτεινά μονοπάτια αν το προσεγγίσουμε σε ένα γενικότερο πλαίσιο, ως μέρος μιας κυνικής πραγματικότητας.
Ηθικά ομιλώντας, υπάρχει ένας μεγάλος αστερίσκος για το πώς χτίστηκε αυτή η ομάδα. Αν δηλαδή για να γίνει άτρωτη συνέτεινε τα μέγιστα ένα καθεστώς ατιμωρησίας, το οποίο την ευνόησε σε όλα τα επίπεδα. Μια βεβαιότητα πως ακόμα και αν παραβεί τους κανόνες, κανείς δεν μπορεί να της κάνει το παραμικρό, πως δεν θα υποστεί δηλαδή τις συνέπειες.
Τρία χρόνια πριν, κι ας έχει ξεχαστεί από πολλούς, η Σίτι τιμωρήθηκε με διετή αποκλεισμό από το Champions League από την UEFA. Μια 11άδα δικηγόρων, μια νομική dream team, ανέτρεψε τα δεδομένα στη Λοζάνη, με την έφεσή τους να γίνεται δεκτή και την αρχικά ποινή-κόλαφο να μετατρέπεται σε χάδι.
Στην πραγματικότητα, το Αθλητικό Διαιτητικό Δικαστήριο (CAS), δεν κατέρριψε την ουσία και τα στοιχεία που συνέθεταν το κατηγορητήριο, αλλά το σκεπτικό του ήταν ότι τα περισσότερα αδικήματα είχαν παραγραφεί. Δεν είπαν πως δεν έγιναν. Αλλά ότι δεν μπορούσαν πια να τα τιμωρήσουν – είναι τεράστια η διαφορά, στη θεωρία.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Τη στιγμή που μιλάμε, εκκρεμούν ακόμα εις βάρος της Σίτι κατηγορίες από πλευράς Premier League για περισσότερες από 100 (115 για την ακρίβεια) παραβάσεις, διαφόρων τύπων, από το 2009 μέχρι το 2018. Ήδη οι Πολίτες έχουν ανταπαντήσει νομικά, αμφισβητώντας την εγκυρότητα των κατηγοριών σε μια μάχη που μόλις έχει αρχίσει – λογικά θα πάρει καιρό να καταλήξει κάπου.
Οι δικηγόροι της Σίτι έχουν συνεπώς το δικό τους νταμπλ (καλύτερο κι από το τρέχον τρεμπλ ίσως) να φέρουν εις πέρας, μετά το ευρωπαϊκό κυβερνών όργανο να «γκρεμίσουν» και το αγγλικό. Μπορεί να μην τους δούμε ποτέ σε πρωτοσέλιδα, αλλά πιθανότατα αξίζουν κι αυτοί ένα μετάλλιο για τη συνεισφορά τους στο να κατακτήσει η ομάδα την κορυφή της Ευρώπης.
Ο αστερίσκος γύρω από την επιτυχία των «γαλάζιων» του Μάντσεστερ δεν εξαντλείται εκεί. Έχει να κάνει και με το ότι για πρώτη φορά κερδίζει τη Νο1 διασυλλογική διοργάνωση ένα κλαμπ που ανήκει στην ουσία σε ένα κράτος. Είναι το «παιχνίδι», εξουσίας και προβολής, του σεΐχη Μανσούρ Μπιν Ζαγέντ και περιουσιακό στοιχείο της City Football Group (CFG) με έδρα το Άμπου Ντάμπι.
Η Μάντσεστερ Σίτι είναι μια έκφανση της σαρωτικής αλλαγής στο σύχρονο ποδόσφαιρο
Μην υποφέρουμε από μια λανθασμένη ρομαντική εικόνα αλλοτινών εποχών. Αυτοί που βλέπουν ποδόσφαιρο ξέρουν πως αυτό δεν είναι καινοφανές. Η επιτυχία στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν δομήθηκε με ροδοπέταλα. Καθενός μεγάλου κλαμπ η ιστορία χτίστηκε δίχως περιττές ευαισθησίες, με τη δύναμη του χρήματος να ορίζει και κατά κανόνα εγωκεντρικούς ιδιοκτήτες να κάνουν το καπρίτσιο τους.
Αλλά σε περιπτώσεις όπως της Σίτι, ή της Παρί Σεν Ζερμέν (Κατάρ) και πιθανότατα μελλοντικά της Νιούκαστλ (Σαουδική Αραβία), είναι τόσο μεγάλη η οικονομική ισχύς και τόσο γκράντε το status των ιδιοκτητών, που η κουβέντα μπαίνει σε άλλη διάσταση σε σχέση με όσα ξέραμε παλαιότερα. Οι κανόνες (μοιάζουν να) καταστρατηγούνται, το χρήμα σαρώνει τα πάντα, μοιάζουν δυστυχώς γραφικοί όσοι μιλούν για τα ανθρώπινα δικαιώματα που καταπατούνται σε αυτές τις χώρες.
Σε τελική ανάλυση, όπως και σε άλλα πράγματα στη ζωή, πιο σημαντικά από το ποδόσφαιρο, είναι το πόσο διάθεση έχουμε να δικαιολογήσουμε πράγματα, να τα αποδεχτούμε ως «έτσι είναι ρε φίλε, τι τα ψάχνεις;». Δεν υπάρχει επίσης μόνο άσπρο και μαύρο, υπάρχει και γκρι. Και σε αυτή τη ζώνη κινούνται φαινόμενα όπως η επιτυχία αυτής της βερσιόν της Μάντσεστερ Σίτι.
