Περιεχόμενα
Και θα θέλαμε και δεν θα θέλαμε να υπήρχε ένας μαγικός τρόπος να μπούμε για 5 λεπτά στο μυαλό του Μαρσέλο Μπιέλσα. Θα ήταν σπουδαίο να μάθουμε πώς σκέφτεται ένας ποδοσφαιρικός νους που δεν μοιάζει με κανέναν άλλο, αυτό που λέμε ιδιοφυία. Από την άλλη, (νομίζουμε πως) θα ήταν και μια εφιαλτική μεταφυσική εμπειρία. Πώς να βρεις τάξη στο απόλυτο χάος; Πώς να εξηγήσεις με τη λογική την τρέλα;
Καθότι ο Αργεντινός τεχνικός αυτό είναι: Ένας Loco. Ένας τρελός. Το παραδέχεται και ο ίδιος πως το παρατσούκλι του ουδόλως τον αδικεί. Πως δεν είναι όπως οι άλλοι, πως αυτά που ψάχνει και θέλει είναι πάνω από τα όρια, γίνονται εμμονή. Ζει και αναπνέει για το ποδόσφαιρο, αυτό σκέφτεται ακόμα κι όταν κοιμάται.
Έχει συνείδηση πως αυτό ίσως να αποτελεί μια από τις βασικές αιτίες που δεν έχει πάρει τα τρόπαια που θα άξιζε στην προπονητική του καριέρα, αυτό που τον ανάγκασε να αφήσει πολλά πράγματα στη μέση. Αλλά πολύ απλά, αυτός είναι. Δεν μπορεί να αλλάξει, δεν θέλει να αλλάξει.
Στην Ουρουγουάη ξέρουν ακριβώς τι πήραν – Και τους αρέσει πολύ
Για το σύγχρονο φουτμπόλ είναι ένας «εισβολέας». Μια εξαίρεση. Μια φωτεινή όμως εξαίρεση. Ένας απόστολος του ποδοσφαίρου στην αγνή, πιο ρομαντική, μορφή του. Ο άνθρωπος που ο Πεπ Γκουαρντιόλα αποκαλεί «δάσκαλο» του, ένας ιδεολόγος της ζωής και του αθλήματος.
Στην Εθνική Ουρουγουάης ξέρουν πως δεν παίρνουν τον εύκολο δρόμο επιλέγοντας τον Μπιέλσα για ομοσπονδιακό προπονητή τους. Όμως είναι πρόθυμοι να του δώσουν χρόνο και χώρο να θέσει σε εφαρμογή τη φιλοσοφία του – εξ ου και ότι του έδωσαν 3ετές συμβόλαιο, ως το 2026.
«Οι φαν ζήτησαν ματς και συναισθήματα. Αυτή η ώρα έφτασε», διαβάσαμε στον επίσημο λογαριασμό του Twitter της Σελέστε – και οι ίδιοι το διασκεδάζουν εμφανώς και αντιλαμβάνονται το hype.
Ο Μπιέλσα βρίσκει τον τρόπο
Ήταν χωρίς δουλειά από το Φεβρουάριο, όταν και τελείωσε η περίοδος του στη Λιντς. Στα τέσσερα χρόνια που έμεινε στο «Έλαντ Ρόουντ» επηρέασε σε βάθος τα Παγώνια, σε κάθε δυνατό επίπεδο. Η επιστροφή στην Premier League μετά από 16 χρόνια φέρει τη δική του σφραγίδα.
Ακόμα και όταν τα αποτελέσματα ήταν άσχημα, οι φαν δεν σταμάτησαν ποτέ να τραγουδούν το όνομά του, παρέμειναν συνδεδεμένοι μαζί του. Επειδή κατάλαβαν τη γνησιότητά του, επειδή απόλαυσαν με τη ψυχή τους αυτό που τους χάρισε ως θέαμα. Η έλλειψη σκοπιμότητας είχε συνέπειες. Αλλά ήταν ένα κόστος που αξίζει.
Δεν είναι πως ο 67χρονος προπονητής δεν κατανοεί το ποδόσφαιρο όπως είναι στις μέρες μας. Είναι πως μέσα σε αυτό το ασφυκτικά οριοθετημένο πλαίσιο, καταφέρνει και βρίσκει τον τρόπο να είναι διαφορετικός.
Μένοντας πιστός στις αρχές του: Αξιοπρέπεια, ταπεινότητα και μια εργασιακή ηθική στην οποία δεν χωρά η παραμικρή έκπτωση. Εκπροσωπεί τη χαρά του παιχνιδιού, την ταυτότητα και την απόδειξη πως ένας άλλος δρόμος είναι εφικτός. Βλέπει πράγματα στους παίκτες του που ούτε οι ίδιοι δεν ξέρουν για τον εαυτό τους. Είναι οραματιστής, πιονέρος. Αυτός που μετατρέπει τα άτομα σε σύνολο.
Είναι τρελός; Ναι, αλλά είναι πάνω από όλα, φίλος
Προέρχεται από πλούσια οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν δικαστής, ο αδερφός του υπήρξε υπουργός Εξωτερικών της Αργεντινής και η αδερφή του, κυβερνήτης μιας περιφέρειας της χώρας. Λεφτά από την μπάλα έχει επίσης βγάλει αρκετά. Μόνο που δεν δείχνει το παραμικρό ενδιαφέρον για το χρήμα.
Η Ουρουγουάη σηματοδοτεί την επιστροφή του σε πάγκο Εθνικής ομάδας. Ήταν παλαιότερα σε Αργεντινή και Χιλή – εκεί δεν τον ξέχασαν ποτέ, ακόμα τους αρέσει να λένε πως είναι οι «χήρες του Μπιέλσα». Κοιτώντας πίσω με μάτια βουρκωμένα από τη νοσταλγία. Απ’ όσες ομάδες έφυγε άλλωστε, οι περισσότεροι δεν ένιωσαν πως έχασαν έναν προπονητή. Αλλά έναν φίλο.
Ο Μπιέλσα δεν είναι πια ο εκρηκτικός τύπος που ήταν στα νιάτα του. Μεγαλώνοντας, έμαθε κάπως να ελέγχει τον εαυτό του. Παραμένει όμως ένας εντελώς διαφορετικός προπονητής από το μέσο όρο, ίσως το αρχέτυπο σχετικώς. Ένας δάσκαλος σε όλα του. Η θητεία του στην Ουρουγουάη αρχίζει τον επόμενο μήνα, με φιλικά απέναντι σε Νικαράγουα και Κούβα. Ανυπομονούμε ήδη!
