Περιεχόμενα

  1. Τα έντεκα 1-0 περιγράφουν επακριβώς το πνεύμα που επέβαλε ο Τσάβι
  2. Η άμυνα και τα νιάτα, το σύνολο όχι το άτομο
  3. Η περίπτωση Μέσι το Νο1 ερώτημα για την επόμενη μέρα της Μπαρτσελόνα

Είναι αυτός ο πιο κόντρα στο DNA της, τίτλος στην ιστορία της Μπαρτσελόνα; Είναι. Ε, και; Σε αυτή τη φάση της ιστορίας της, με όλα όσα είχαν προηγηθεί οικονομικά και αγωνιστικά, είναι βάλσαμο, είναι λύτρωση. Πρώτα και πάνω από όλα, η ανάκτηση της περηφάνειας αυτού του (κάτι περισσότερο από ενός) συλλόγου.

Για 27η φορά συνολικά, η Μπάρτσα τερματίζει πρώτη εντός ισπανικών τειχών. Ήταν πρακτικά τελειωμένη υπόθεση εδώ και αρκετό καιρό, έγινε και μαθηματικά μετά το 4-2 επί της Εσπανιόλ.

Αμαυρώθηκε, πάντως, από τα επεισόδια που προκάλεσαν οι απογοητευμένοι φαν των ηττημένων. Τους έπεσε πολύ βαρύ να βλέπουν τους παίκτες της μισητής συμπολίτισσας να «παρτάρουν» στο γήπεδό τους ενώ αυτοί βρίσκονται προτελευταίοι, στο -4 από την παραμονή στη La Liga. Και έκαναν ντου στον αγωνιστικό χώρο, η οργή γεννά τέτοιες στιγμές παραφροσύνης…

Τα έντεκα 1-0 περιγράφουν επακριβώς το πνεύμα που επέβαλε ο Τσάβι

Μία ή άλλη, θα πρέπει να γυρίσουμε στο 2019 για να βρούμε τους Καταλανούς πρώτους και καλύτερους στη La Liga. Αλλά η μνήμη δεν βρίσκει άλλη σεζόν που να έπαιξαν τόσο κόντρα σε αυτό που αποτελεί διαχρονικά το πνεύμα και το ύφος της Μπαρτσελόνα. Λέει πολλά, ίσως όλα, τούτο: Από τις 27 νίκες στις 34 ως τώρα αγωνιστικές, οι 11 ήρθαν με σκορ 1-0. Το μίνιμουμ δηλαδή. Να γίνει η δουλειά, κυνικά, επαγγελματικά.

Ο Τσάβι υπήρξε ένας από τους «ιεραπόστολους» της εποχής του tiki taka. Ένας από τους πλέον εγκεφαλικούς παίκτες που είδαμε ποτέ. Ως προπονητής όμως, είχε τη σύνεση και την οξυδέρκεια να κινηθεί με βάση τα μέσα που είχε στη διάθεση του. Τονίζοντας με κάθε πιθανή διατύπωση πως αυτό που τον νοιάζει είναι η νίκη, όχι το πώς. Αρκεί να θυμηθούμε το 1-0 επί της Βιγιαρεάλ, στις 12 του περασμένου Φεβρουαρίου. Με μόλις 6 τελικές (έναντι 11 του αντιπάλου) και 46% κατοχή μπάλας.

Το σύγχρονο ποδόσφαιρο έχει τόσες πολλές απαιτήσεις στο ταχυδυναμικό κομμάτι που δεν αφήνει ιδιαίτερο χώρο για tiki taka καταστάσεις. Έγινε πολυ πιο run & gun η φάση. Η παραδοσιακή προσέγγιση του ποδοσφαίρου κατοχής δεν είναι πια στη μόδα.

Ο 43χρονος προπονητής συνεπώς, δε ζήτησε αυτό που (θα) ήθελε βαθιά μέσα του. Κυνήγησε και υλοποίησε αυτό που ήταν εφικτό. Είναι, εν πολλοίς, ο δικός του τίτλος. Και μεγάλη μαγκιά. Ήρθε δια περιπάτου παρά το γεγονός πως υπήρξαν πολλοί τραυματισμοί κομβικών παικτών.

Ναι, ίσως να βοήθησε πως η Ρεάλ Μαδρίτης δεν είχε το ίδιο γυαλισμένο μάτι με προηγούμενες σεζόν ή ότι η Ατλέτικο Μαδρίτης βρίσκεται σε πτώση, αλλά αυτό ήταν πρόβλημα των πρωτευουσιάνων, όχι της Μπαρτσελόνα.  

Η άμυνα και τα νιάτα, το σύνολο όχι το άτομο

Το καμάρι της Καταλονίας είχε τη συνέπεια που είναι απαραίτητη για κάθε επίδοξο πρωταθλητή. Είχε, επίσης, την αποτελεσματικότητα που πρέπει στα μεγάλα ματς. Μόλις μία φορά έχασε από ομάδα που αυτή τη στιγμή βρίσκεται στην πρώτη 5άδα, στο εκτός έδρας ματς με τη «Βασίλισσα».

Δεύτερη καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος (64 γκολ, η Ρεάλ έχει 70), η Μπαρτσελόνα στήριξε την επιτυχία της στην άμυνα. Τα μόλις 13 γκολ παθητικό συνιστούν μια εντυπωσιακή επίδοση και είναι πέρα ως πέρα εφικτό να σπάσει το σχετικό ρεκόρ στην ιστορία της La Liga (18 γκολ).

Ο Αλεξ Μπαλντέ ήταν πραγματικά αποκάλυψη στο αριστερό άκρο της άμυνας, ο Ζιλ Κουντέ, αν και στόπερ κανονικά, έκανε την ανάγκη φιλοτιμία παίζοντας δεξί μπακ – έλαμψε πάντως. Σούπερ και η σεζόν των Αντρέας Κρίστενσεν και Ρόναλντ Αραούχο, ακόμα περισσότερο αυτή του Μαρκ-Αντρέ τερ Στέγκεν κάτω από τα γκολπόστ.

Είναι, πάντως, το σύνολο που έκανε τη διαφορά. Τίποτα δεν το συνοψίζει περισσότερο από την περίπτωση του Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι. Ο Πολωνός φορ έχει πετύχει 21 γκολ ως τώρα στο ισπανικό πρωτάθλημα. Τα 15 πριν τη διακοπή λόγω του Μουντιάλ του Κατάρ. Μετά το restart, ο πρώην «μπόμπερ» της Μπάγερν Μονάχου έμεινε μακριά από τα στάνταρ του, τα 2 από τα 6 γκολ που έχει βάλει από τότε μπήκαν χθες (14/5), κόντρα στην Εσπανιόλ.

Δεν είναι παράδοξο. Είναι το αποτέλεσμα της συνειδητής απόφασης του Τσάβι να προτάξει το ομαδικό από το ατομικό. Το εύαλωτο του Ουσμάν Ντεμπελέ και η διαχρονική αστάθεια παικτών όπως οι Ραφίνια, Φεράν Τόρες και Ανσού Φάτι έκανε ακόμα πιο ζωτικής σημασίας την εύρεση λύσης δια της σύνθεσης.  

Θα ήμασταν το λιγότερο άδικοι αν δεν στεκόμασταν ιδιαιτέρως στον άνεμο φρεσκάδας και ελπίδας που φέρνουν τα νιάτα του συλλόγου. Οι Μπαλντέ και Αραούχο στην άμυνα, ο Πέδρι και ο Γκάβι στο κέντρο. Ο 15χρονος Λαμίν Γιαμάλ, επίσης, αυτό το φιντάνι που υπόσχεται πολλά.

Ήταν απαραίτητο και είναι πολύ «Μπάρτσα» το να στηρίζεται σε νεαρούς σούπερ ταλαντούχους παίκτες. Η απόσυρση του Ζεράρ Πικέ το Δεκέμβριο και οι προγραμματισμένες αποχωρήσεις των Σέρχιο Μπουσκέτς και Ζόρντι Άλμπα στην ουσία βάζουν το οριστικό τέλος στην Μπάρτσα version 2010.

Η περίπτωση Μέσι το Νο1 ερώτημα για την επόμενη μέρα της Μπαρτσελόνα

Αρχής γενομένης από φέτος, οι «μπλαουγκράνα» μπήκαν σε μια άλλη φάση της ιστορίας τους. Εκτός κι αν επιστρέψει ο Λιονέλ Μέσι. Ο πρόεδρος Ζοάν Λαπόρτα το αφήνει πάντα ανοιχτό. Παρότι τα πρόσφατα νέα από Σαουδική Αραβία φάνηκαν να βάζουν ταφόπλακα στα όνειρα για επιστροφή του Αργεντινού.

Δεν θα έπρεπε να είναι δεδομένο πως ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών πρέπει να κλείσει την καριέρα του στο σπίτι του μπροστά τους πιστούς του; Δεν είναι. Πρώτα από αθλητική άποψη. Μπορεί άραγε ένας 36χρονος να συμβαδίσει με τις απαιτήσεις του Τσάβι για υψηλού τέμπο πρέσινγκ κι αν όχι – όπως λέει η λογική – πώς αυτό δεν θα χαλάσει τις ισορροπίες;

Και το οικονομικό, είναι το απείρως πιο δύσκολο κομμάτι. Η Μπάρτσα πρέπει ούτως ή άλλως να πουλήσει παίκτες για να είναι ΟΚ με τους αυστηρούς Financial Fair Play κανόνες της La Liga, παραμένει υπό έντονη επιτήρηση και το έσοδα-έξοδα παραμένει οριακό. Ακόμα και αν ο «Λίο» δεχτεί να μειώσει κατά πολύ τις απολαβές του προκειμένου να γυρίσει, και πάλι αναμένεται να είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος, είναι το status του τέτοιο.

Η πρόσφατη παραίτηση του Ματέου Αλεμάνι, του ανθρώπου που την τελευταία διετία είχε την υψηλή εποπτεία σε οτιδήποτε είχε να κάνει με αγοραπωλησίες στην Μπαρτσελόνα, είναι σίγουρα ανησυχητική εξέλιξη.  Είχε σημαντικές διαφορές με τον Λαπόρτα και λέγεται πως ήταν κατηγορηματικά αντίθετος με το ενδεχόμενο να γυρίσει ο Μέσι. Προς το παρόν αναμένουμε να δούμε ποιος θα είναι ο διάδοχός του – μάλλον ο Ντέκο, παλιός παίκτης της ομάδας και υπεύθυνος για τις μεταγραφές στην Νότια Αμερική.

Και κάτι ακόμα αντί επιλόγου: Το «Καμπ Νόου» θα είναι κλειστό για τον επόμενο χρόνο – το λιγότερο. Λόγω εργασιών ανακαίνισης. Δεν μπορεί παρά να επηρεάσει τη συνέχεια. Που περισσότερο έχει να κάνει με το πώς η Μπάρτσα θα κεφαλαιοποιήσει αυτή τη σεζόν και τι κατεύθυνση θα πάρει, τι πολιτική θα ακολουθήσει. Εντός και εκτός γηπέδων.