Περιεχόμενα
NBA, 2020: εν μέσω πανδημίας και παγκόσμιας ανησυχίας, στη «Φούσκα του Ορλάντο» συναντιούνται για τους τελικούς της Ανατολής στο NBA οι Σέλτικς με τους Χιτ. Και για τη Δύση, οι Λέικερς με τους Νάγκετς. 2023 και τα ζευγάρια σε Ανατολή και Δύση είναι ακριβώς τα ίδια. Για την ιστορία, τότε οι Λέικερς πέρασαν στους τελικούς του NBA με 4-1 έναντι των Νάγκετς και οι Χιτ με 4-2 απέναντι στους Σέλτικς. Και τελικά ο Λεμπρόν φόρεσε το τέταρτο δαχτυλίδι του, όταν οι Λέικερς κέρδισαν τη σειρά με τους Χιτ με 4-2.
Ντε ζα βού ή σύμπτωση; «Φούσκα» και πανδημία και lockdown δεν έχουμε, αλλά έχουμε την ίδια τετράδα μονομάχων, σε ένα πρωτάθλημα συναρπαστικό, που έγινε συναρπαστικότερο στα play-offs, που είχε ματσάρες, σειρές που κρίθηκαν στα 7 ματς, ανατροπές, αουτσάιντερς που πέταξαν έξω τα φαβορί, αποκλεισμό των Μπακς που ήταν το μεγάλο φαβορί, αποκλεισμό των περσινών πρωταθλητών Γουόριορς και αποκλεισμό των Σίξερς, του MVP της χρονιάς Εμπίντ.
Με άλλα λόγια έγιναν πραγματάκια τον τελευταίο καιρό στο NBA και αναμένεται να γίνουν πολλά περισσότερα. Και κανονικά αυτό είναι το σημείο που λέμε ότι το 2020, που το πήραν οι Λέικερς, ήταν τρία χρόνια πριν, άρα ο Λεμπρόν (και ο Άντονι Ντέιβις) ήταν τρία χρόνια νεότερος και ο χρόνος είναι αμείλικτος για όλους και μπλα μπλα μπλα, αλλά όταν μιλάμε για το Λεμπρόν ο χρόνος πραγματικά είναι σαν να υποκλίνεται. Ήταν 35 τότε και είναι 38 τώρα. Ε, και; Βλέπετε να κάνει κάτι λιγότερο σήμερα, απ’ ό,τι έκανε πριν τρία χρόνια; Ή πέντε χρόνια;
Θα αντέξουν Λεμπρόν-Ντέιβις τον οδοστρωτήρα του NBA, Νίκολα Γιόκιτς;
Φυσικά, το πρώτο ματς της σειράς ανάμεσα σε Λέικερς και Νάγκετς, στο Ντένβερ, μπήκε στο σακούλι των Νάγκετς. Πολύ απλά διότι «ο χοντρός, είναι αλλιώς»: ο Νίκολα Γιόκιτς, ο «Τζόκερ», αυτό το πλαδαρό φαινόμενο του μπάσκετ, που δεν πηδάει ούτε εφημερίδα και δεν έχει το «χτιστό» κορμί των περισσότερων ψηλών του NBA, έδειξε και πάλι πόσους τόνους μπάσκετ ξέρει και πόσο γρήγορα δουλεύει το μυαλό του. Πάλι trible – double και πόντους από κοντά και τρίποντα και σουτάκια από μέση απόσταση και ασίστ σαν να έχει καμιά δεκαριά μάτια και ριμπάουντ και πάρτους κάτω τους Λέικερς.
Φυσικά είναι το πρώτο ματς – αλλά οι Νάγκετς έδειξαν τις διαθέσεις τους και έδειξαν και χαρακτήρα όταν οι Λέικερς προς το τέλος ροκάνισαν τη διαφορά και έφτασαν το ματς στην κόψη. Ποιος θα αντέξει και πόσο θα αντέξει; Έχει βενζίνη στο ρεζερβουάρ ο Λεμπρόν; Θα βγάλει το τελευταίο κομμάτι της διαδρομής ο Άντονι Ντέιβις χωρίς τραυματισμό;
Θα σταθούν από την άλλη στο ύψος των περιστάσεων οι συμπαίκτες του Γιόκιτς, ώστε να αξιοποιήσουν τα ελεύθερα σουτ που τους χαρίζει αφειδώς, απασχολώντας σχεδόν μόνιμα δυο αντιπάλους; Η σειρά αναμένεται να έχει πολύ ψωμί και να πάει ακόμα και σε επτά, συναρπαστικά παιχνίδια.
Οι Χιτ καταλύουν τη λογική
Στην Ανατολή, επίσης υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον. Οι Χιτ, «ζωσμένοι με εκρηκτικά», ξεγραμμένοι σχεδόν απ’ όλους, πρώτα ξεπάστρεψαν τους Μπακς και στη συνέχεια πάτησαν γκάζι και δεν ξανακοίταξαν πίσω, καθοδηγούμενοι από τον πιο άνετο, κουλ και «δεν τρέχει τίποτα» παιχταρά, τον Τζίμι Μπάτλερ.
Είναι το αουτσάιντερ από την αρχή των play-offs, είναι το αουτσάιντερ κόντρα στους Σέλτικς, θα είναι το αουτσάιντερ αν περάσουν στους τελικούς κι ακόμα κι αν το σηκώσουν, πάλι αουτσάιντερ θα είναι αποδεικνύοντας ότι δεν έχει καμία σημασία πώς σε βλέπουν οι άλλοι και πόσο σοβαρά σε παίρνουν, αν εσύ νιώθεις καλά με τον εαυτό και έχεις πίστη στο πλάνο σου. Στο Game 1 πάντως των τελικών της ανατολικής περιφέρειας του NBA, οι Χιτ έκαναν το break με οργιώδη Τζίμι Μπάτλερ σε mode «θέλω τον τίτλο».
Επίσης, αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά πόσο μικρή σημασία έχει η regular season στο NBA και πόσο μη – ασφαλή συμπεράσματα μπορούμε να βγάλουμε από τα 82 ματς, σε αντίθεση με το πραγματικό μπάσκετ που ξεκινά μόλις μπούμε στα play-offs.
Αντίπαλοι των Χιτ, οι Σέλτικς. Που όπως και πέρυσι, έτσι και φέτος, είναι από τα μεγάλα φαβορί για την πρωτιά. Που παίζουν το πιο ολοκληρωμένο, πιο ουσιαστικό, πιο «μπασκετικό μπάσκετ»: με πικ – εν – ρολ, με κοψίματα μέσα στη ρακέτα, με διαρκή κίνηση, με μοιρασμένους ρόλους και αρμοδιότητες, με βάθος στον πάγκο. Κακώς λένε για «την παρέα του Τέιτουμ» – προφανώς είναι παιχταράς, αλλά δεν είναι «μόνος μου κι όλοι σας».
Είναι αντιθέτως αυτός που δεν θα κρυφτεί και θα βγει μπροστά όταν το ματς καίει, όπως έκανε στο Game 7 με τους Σίξερς, όπου «κόλλησε» 51 πόντους κι έστειλε τον Χάρντεν και τον Εμπίντ να κλάψουν τη μοίρα τους και να αναρωτιούνται τι έχουν τα έρμα και ψοφούν… Τι να έχουν δηλαδή; Έχουν μόνο μια μπάλα ενώ θα ήθελαν να έχει από μια ο καθένας, δεν έχουν και καμία φοβερή διάθεση να παίξουν άμυνα, ούτε επαρκές βάθος στο ρόστερ.
Τι θα δούμε άραγε μέχρι το τέλος του δρόμου; Δύσκολο να προβλέψεις αλλά θα ήταν ωραίο να αναβιώσουν τελικοί Λέικερς και Σέλτικς, όπως παλιά… Χωρίς Μάτζικ, Γουόρθι και Τζαμπάρ από τη μια, χωρίς Μπερντ, Πάρις και Μακ Χέιλ από την άλλη, αλλά με τους σημερινούς παιχταράδες – φαινόμενα να παλεύουν μέχρι τελικής πτώσης.
Από την άλλη βέβαια δεν θα ήταν υπέροχη μια τιτανομαχία ανάμεσα στη συμμορία του Γιόκιτς και την παλιοπαρέα του Μπάτλερ; Ωραίο θα ήταν και αυτό και «δίκαιο» ένας από τους δυο να φορέσει το δαχτυλίδι, μετά από όλα αυτά τα ωραία που κάνουν τόσα χρόνια στο ΝΒΑ. Εν πάσει περιπτώσει, όποιος κι αν περάσει κι όποιος κι αν το πάρει, στο τέλος νομίζω πως όλοι θα είμαστε και ευχαριστημένοι και – κυρίως – «γεμάτοι».
