Περιεχόμενα
Υπάρχει μια μεγάλη απόσταση ανάμεσα στο «παρακολουθώ μπάσκετ» και στο «καταλαβαίνω μπάσκετ». Οι περισσότεροι ανήκουμε στην πρώτη κατηγορία και γι’ αυτό θεωρούσαμε πως ο Νικ Καλάθης είναι ένας πολύ καλός παίκτης, αλλά δεν κάνει για ηγέτης στον Παναθηναϊκό γιατί έχει χτυπητές αδυναμίες. Οι λίγοι που ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία, μπορούσαν από πολλά χρόνια πριν να καταλάβουν πόσο παιχταράς είναι ο Νικ Καλάθης.
Εγώ ίσως και να έχω περάσει στην δεύτερη κατηγορία τα τελευταία 1-2 χρόνια και με αποκορύφωμα όσα έκανε ο Νικ, ο Καραφλός Αετός του ευρωπαϊκού μπάσκετ, στο Προολυμπιακό με την Εθνική, νιώθω ότι βλέπουμε σε αυτό το διάστημα, ειδικά φέτος με τη Φενέρ και με την Εθνική, τον κορυφαίο γκαρντ που έχει βγάλει το ευρωπαϊκό μπάσκετ μετά τον Γκάλη και τον Σπανούλη.
Κατανοώ πως θα υπάρξουν πολλοί που θα ενοχληθούν, που θα με πουν ιερόσυλο, που θα έχουν να φέρουν στο τραπέζι κάμποσα ονόματα που έχουν μεγαλύτερα επιτεύγματα σε σχέση με τον Καλάθη. Επιτεύγματα όμως ομαδικά, όπως είναι οι Ευρωλίγκες και οι κατακτήσεις τροπαίων ή οι συμμετοχές σε final-4.
Διαμαντίδης, Παπαλουκάς, Γιουλ, Σέρχι Ροντρίγκεθ, Χόλντεν, Σάρας Γιασικεβίτσιους, Σλούκας, είναι τα πρώτα ονόματα που μου έρχονται στο μυαλό, έτσι πρόχειρα. Άλλος μπορεί να πει ακόμα και τον Καμπάτσο. Άλλος μπορεί να πει τον Ντόνσιτς, αλλά προφανώς δεν τον πιάνω γιατί έπαιξε 2 σεζόν στην Ευρώπη και δεν ανήκει εδώ και καιρό στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Μιλάω για παίκτες που έπαιξαν εδώ σχεδόν όλη τους την καριέρα.
Πρώτος σε ασίστ και κλεψίματα για τα επόμενα πολλά χρόνια
Η αλήθεια είναι πως ο Νικ Καλάθης είναι άτυχος ή αδικημένος σε επίπεδο κατακτήσεων. Με εξαίρεση την κατάκτηση της Ευρωλίγκας το 2011 με τον Παναθηναϊκό, δεν έχει καταφέρει άλλη φορά να πάρει το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό τρόπαιο. Με τη Μπαρτσελόνα και τη Φενέρ πήγε στα final-4, με τον Παναθηναϊκό στη 2η θητεία του δεν το πέτυχε, ενώ μην ξεχνάμε πως έχει πάρει το 2013 το Eurocup με την Κούμπαν ως MVP μάλιστα.
Ο Νικ Καλάθης είναι σε επίπεδο διασυλλογικό, ο κορυφαίος πασέρ στην Ευρωλίγκα με 1953, όντας περίπου 180 ασίστ πάνω από τον Σέρχι Ροντρίγκεθ, ο οποίος σταματάει το μπάσκετ, με τον Νικ να έχει 2 γεμάτες σεζόν ακόμα. Ο επόμενος ενεργός παίκτης στη λίστα, είναι ο 4ος Σλούκας που έχει 1602 ασίστ, που κι αυτός θα παίξει, στην καλύτερη, 3 χρόνια ακόμα μπάσκετ. Με λίγα λόγια, στις ασίστ ο Καλάθης θα είναι ο Νο1 για πολλά χρόνια.
Όπως Νο1 θα είναι και στα κλεψίματα για πολλά χρόνια ακόμα ο Νικ Καλάθης, όπου τον Μάρτιο έπιασε τον πρώτο Διαμαντίδη στα 434. Από τους ενεργούς παίκτες, οι πιο κοντινοί του είναι ο Βέσελι με 330, ο Παπανικολάου με 278 και ο Χάινς με 278. Ο Τσέχος οδεύει προς τα 34 του χρόνια, ο Παπ πάει στα 35 και ο Χάινς είναι στα 38 του.
Με λίγα λόγια, και σε αυτή την κατηγορία θα περάσουν πολλά χρόνια για να τον φτάσει κάποιος. Με δεδομένο πως από το 2015 και μετά έχει μέσο όρο τουλάχιστον 1 κλέψιμο ανά σεζόν (κάποιες πήγε πάνω από 1.5), αν στις επόμενες 2 σεζόν με τη Μονακό διατηρήσει τον μέσο όρο, θα κάνει μίνιμουμ άλλα 68 κλεψίματα, οπότε χοντρικά στο τέλος της καριέρας του, αν έρθει το 2026, θα έχει πάει στα 510-520. Ασύλληπτος αριθμός.
Ο Νικ Καλάθης είναι πιο φαντασμαγορικός στα 35 του απ’ ό,τι στα 30 του
Όμως, δεν είναι μόνο οι αριθμοί. Μιλάμε για έναν παίκτη που δεν έχει αντιμετωπίσει ποτέ σοβαρό τραυματισμό στην καριέρα του στην Ευρώπη, που έχει στεγνό σώμα, που αντέχει στα 35 του να βαράει 30άρια στα ματς χωρίς να είναι επιζήμιος, αλλά να είναι απαραίτητος, και που σε αυτή την ηλικία μοιάζει να είναι καλύτερος από τον Καλάθη του 2022 ή του 2021.
Πίσω στο 2018, στο πρώτο ματς του Παναθηναϊκού με τη Ρεάλ για τους 8 της Ευρωλίγκας, ο Παναθηναϊκός είχε καταπιεί τη Ρεάλ με 95-67. Εκεί ο Νικ Καλάθης είχε 16 ασίστ και ο σπίκερ της NOVA, ο Χρήστος Καούρης, είχε πει κάπου στο 1ο δεκάλεπτο ότι «αυτός είναι ο κορυφαίος πασέρ στην φετινή Ευρωλίγκα». Είχε κάνει λάθος.
Ο Νικ Καλάθης είναι ο κορυφαίος πασέρ που έχουμε δει στα ευρωπαϊκά γήπεδα ever. Ναι, το λέω χωρίς ενδοιασμό. Είναι σαν κάποιος να ένωσε σε αυτόν την απλότητα και ευφυΐα του Διαμαντίδη με την φαντεζί ευφυΐα του Σάρας και γεννήθηκε ο Καλάθης. Ο τρόπος που βλέπει το γήπεδο, το πόσο καλά ξέρει να διαβάζει τις φάσεις 1-2 κινήσεις μετά, ότι σε κάθε του ομάδα υπήρχαν 4-5 plays για να εκμεταλλεύεται ο Νικ τους ψηλούς, είναι η πιο αδιάψευστη απόδειξη πως μιλάμε για τον σπουδαιότερο πασέρ.
Σπουδαιότερος πασέρ όμως με σπουδαιότερο γκαρντ, έχουν μια απόσταση. Αφήνω στην άκρη τους τίτλους και εστιάζω στην ατομική εικόνα, στην ευφυΐα και την αίσθηση που αποκομίζει ο θεατής βλέποντας τον Καλάθη, εγώ πιο συγκεκριμένα.
Δεν μπορώ προφανώς να τον βάλω πάνω από τον Γκάλη γιατί ο άλλος Νικ είχε τέτοια ικανότητα στο σκοράρισμα, που υπερβαίνει την ικανότητα του Νικ στη δημιουργία. Ο Σπανούλης ήταν ένας παίκτης που συνδύαζε στην τελειότερη εκδοχή που έχουμε δει ευρωπαϊκά το σκορ με τη δημιουργία, αλλά προσωπικά ως δημιουργός δε με εντυπωσίαζε, δεν το θεωρούσα το χαρακτηριστικό του που θα έπειθε κάποιον ότι είναι σπουδαίος. Είχε άλλα πιο δυνατά.
Όσο κι αν θέλω, δε μπορώ να βρω παίκτη όπως ο Νικ Καλάθης που και σκορ προσέφερε στις ομάδες του, ειδικά στον Παναθηναϊκό για 3 σεζόν (2018-2020) ήταν παίκτης των 14.5-12.2-13.3 πόντων. Και είχε σε αυτές τις σεζόν 8-8.7-9.1 ασίστ. Μιλάμε για 3 σεζόν που δεν μπορώ να τις εντοπίσω σε άλλον γκαρντ. Στα 35 του, τα νούμερα αυτά έχουν μειωθεί στη μέση, αλλά ο Νικ Καλάθης καταλήγει να είναι εξίσου ουσιαστικός και πιο εντυπωσιακός. Και στη Μονακό πιστεύω ότι θα εκτοξευτεί πάλι στις 7-8 ασίστ μέσο ορο αν δεν έχει τραυματισμούς και παίζει τον ίδιο χρόνο με πέρσι στη Φενέρ.
Οπότε εδώ εκφράζω μια ξεκάθαρα προσωπική κρίση, που όμως δεν θεωρώ ότι απέχει από την πραγματικότητα. Σε 2 χρόνια, που είναι τα σίγουρα που θα παίξει μπάσκετ ο Νικ Καλάθης, πιστεύω θα το κατανοήσουμε περισσότερο. Κι αν του χρόνου είναι στο Ευρωμπάσκετ μαζί με τον Γιάννη και έχουμε τη φετινή ομάδα με την προσθήκη του Σλούκα, πιστεύω ότι θα έρθει μια επιτυχία που θα τον κατατάξει για τα καλά πολύ ψηλά στη συνείδηση όλων.
