Περιεχόμενα
Το «πάνω απ’ όλα υγεία», δεν (πρέπει να) είναι μια ευχή κενή, «κούφια», τυπική, που την λέμε απλά για να την πούμε, σαν να θέλουμε να βγάλουμε την υποχρέωση ή να ξορκίσουμε κάποιο επικείμενο κακό. Πρέπει να βγαίνει από τα βάθη της ψυχής μας, να κουβαλά όλη μας την ειλικρίνεια και τη θετική μας διάθεση, να την εννοούμε στο 200%. Διότι αν δεν υπάρχει υγεία, δεν υπάρχει τίποτα καλό. Και αν όλο αυτό ισχύει μια φορά στη ζωή, στον αθλητισμό (και δη στα ομαδικά αθλήματα) ισχύει επί πέντε. Ή, όταν μιλάμε για μπάλα, επί 11.
Ο Σέρχιο Αραούχο, ο αρχηγός της ΑΕΚ, της ομάδας που κάνει μια εξαιρετική πορεία φέτος σε πρωτάθλημα και κύπελλο, θα χάσει το υπόλοιπο της χρονιάς. Το αριστερό του γόνατο «κλάταρε», θα υποβληθεί σε επέμβαση στο μηνίσκο και αναγκαστικά θα λείψει στα εναπομείναντα παιχνίδια. «Όπως ήδη γνωρίζετε, πρέπει να σταματήσω για λίγο Έκανα ό,τι μπορούσα για να συνεχίσω αλλά απέτυχα. Ήρθε η ώρα να είμαστε πιο κοντά από ποτέ και να βοηθήσουμε την ομάδα στις τελευταίες μάχες που πρέπει να προσπαθήσουμε να πετύχουμε όλους τους στόχους που έχουμε από το πρώτο παιχνίδι. Τα λέμε σύντομα», έγραψε στο Instagram.
Το πάλεψε όσο μπορούσε, έσφιξε τα δόντια, έκανε ενέσεις για να αντέξει τον πόνο, αλλά ήρθε η στιγμή να του σηκώσουν απαγορευτικό οι γιατροί: «αν συνεχίσεις να παίζεις, ρισκάρεις να πάθεις μεγάλη ζημιά». Και με τη φωτιά δεν παίζεις, όσο κι αν αγαπάς την ομάδα.
Θα λείψει ο Αραούχο από το ποδόσφαιρό μας, διότι είναι ένας ωραίος τύπος πέρα από ένας πολύ καλός παίκτης. Είναι Κύριος με κεφαλαίο το «Κ», είναι άνθρωπος που παθιάζεται στο χορτάρι αλλά δεν χάνει ούτε το μυαλό του, ούτε την ανθρωπιά του, που σέβεται τους αντιπάλους, που δεν προκαλεί, που έχει καταφέρει με την εν γένει στάση του να ενώνει και όχι να διχάζει, να τον χειροκροτούν και όχι να τον πετροβολούν οι (περισσότεροι) αντίπαλοι οπαδοί, να τον παραδέχονται οι ουδέτεροι, να τον πετυχαίνει ο κόσμος στο δρόμο και να τον χαιρετά εγκάρδια αντί να του ρίχνει «ευχούλες».
Ο Σέρχιο Αραούχο δεν είναι μόνο τα «προφανή» νούμερα
Περισσότερο φυσικά θα λείψει από την ΑΕΚ ο Αραούχο, που μπαίνει στα πιτς σε μια φάση που κρίνονται τα πάντα. Δεν είναι μόνο τα 7 του γκολ και οι 9 ασίστ που έχει μοιράσει, είναι ο παθιασμένος τρόπος που αγωνίζεται, ο τρόπος που «ανεβάζει» την ομάδα και ξεσηκώνει την εξέδρα, η ενέργεια που βγάζει στο χορτάρι. Είναι η συνολική του παρουσία που τον κάνει πολύτιμο και η από και πέρα απουσία του που ενδέχεται να στοιχίσει.
Διότι αγωνιστικά, υπάρχουν οι παίκτες που μπορούν να παίξουν στη θέση του: ο Τσούμπερ, ο Πινέδα, ο Άμραμπατ, όλοι τους έχουν την ποιότητα να υπηρετήσουν αυτή τη θέση στην οποία «κούμπωσε» τόσο καλά ο «Τσίνο» στο μυαλό και το πλάνο του Αλμέιδα: τον «απομάκρυνε» από την περιοχή, τοποθετώντας εκεί τον Λιβάι Γκαρσία και έχρισε τον Αραούχο κάτι ανάμεσα σε εξτρέμ, πλάγιο επιθετικό και «ψευτοδεκάρι». Με ελευθερία να κινείται εκεί που τον οδηγούσε το ένστικτο και τα ποδοσφαιρικά του βήματα, να τραβάει μαζί του έναν ή δυο αμυντικούς, να ανοίγει χώρους, να δοκιμάζει κάθετες μπαλιές αξιοποιώντας τις «μπούκες» των συμπαικτών του.
Ομαδικό άθλημα είναι το ποδόσφαιρο, αλλά η 11άδα απαρτίζεται από 11 μονάδες, που όλες μαζί φτιάχνουν ένα σύνολο. Και κάθε ένας από τους 11 έχει την χρησιμότητά του – ειδικά ο αρχηγός, ο πραγματικός αρχηγός κι όχι αυτός που «βαφτίστηκε» έτσι και απλά φοράει το περιβραχιόνιο, έχει πάντα τη δική του ιδιαίτερη σημασία. Και ακόμα κι αν οι υπόλοιποι παίκτες συσπειρωθούν λόγω της απουσίας του και «φτιαχτούν» και παίξουν και γι’ αυτόν και δώσουν το κάτι παραπάνω, ενδέχεται η απουσία του τελικά να φανεί.
Αν μιλούσαμε για ένα ή για δυο παιχνίδια, είναι πιθανόν η απουσία του να «καμουφλαριζόταν» ή να «μασκαρευόταν». Αλλά όταν μιλάμε για έξι παιχνίδια στα play – offs που θα αναδείξουν τον πρωταθλητή και έναν τελικό κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ, τότε τα δεδομένα είναι διαφορετικά: πόσο να μακιγιάρεις και τι να καμουφλάρεις;
Έχει βάθος η ΑΕΚ, αλλά έχει άλλον Αραούχο;
Και πώς να δώσεις τον ρόλο του σε κάποιον άλλον και να περιμένεις να τον παίξει με την ίδια ακριβώς αποτελεσματικότητα; Και πώς να δώσεις ανάσες και να κάνεις rotation, όταν η κόπωση θα κάνει και τα πόδια και το μυαλό να δείχνουν «βαριά»; Και τι θα γίνει αν – χτύπα ξύλο – υπάρξει και άλλοι τραυματισμός κομβικού παίκτη; Πολλά τα ερωτήματα που θα απαντηθούν φυσικά στο γήπεδο.
Η ΑΕΚ είχε κι άλλους τραυματισμούς μέσα στη χρονιά, παικτών «βασικών», αλλά η προσαρμοστικότητα του Αλμέιδα και το βάθος του ρόστερ της, της έδωσαν τη δυνατότητα να τους ξεπεράσει ανώδυνα.
Κι ο Ελίασον και ο Γκατσίνοβιτς και ο Βίντα και ο Λιβάι και ο Φαν Φέερτ και ο Μουκουντί και άλλοι έλειψαν για μικρό ή μεγαλύτερο διάστημα. Αλλά σε χρονικά σημεία της σεζόν που η ΑΕΚ είχε την πολυτέλεια να διορθώσει πράγματα και να βρει τους βαθμούς που μπορεί να έχανε σε κάποιο ματς, λίγο παρακάτω.
Τώρα αυτή η πολυτέλεια δεν υπάρχει: με τον Παναθηναϊκό είναι ισόβαθμη και κάθε γκέλα μπορεί να είναι καταστροφική. Και ο τελικός του κυπέλλου είναι «μια κι έξω»: είσαι κατώτερος σε 90 ή 120 λεπτά; Τότε χάνεις έναν από τους δυο τίτλους της σεζόν. Έτσι όμως είναι και η μπάλα και κάθε ομαδικό σπορ: μια ατυχία, ένας τραυματισμός, μια σοβαρή απουσία μπορεί ανά πάσα στιγμή να σου χτυπήσει την πόρτα. Και αυτό ακριβώς είναι το σημείο που πρέπει να βρεις τον τρόπο να μην εκτροχιαστείς, να μην χάσεις το βηματισμό σου, να αποδείξεις ότι έχεις και plan B και plan C και εναλλακτικές και καλά «αμορτισέρ», που απορροφούν τους κραδασμούς.
Σέρχιο, περαστικά και γρήγορα ξανά κοντά μας, γερός και δυνατός, με το χαμόγελο που αγαπήσαμε και τις όμορφες αυτές «πινελιές» που ξέρεις να βάζεις στον ποδοσφαιρικό καμβά.
