Κάτι που μας δίδαξε η Ναόμι Οσάκα και η Σιμόν Μπάιλς, κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, είναι ότι δεν πρέπει κανένας αθλητής να αυτοθυσιάζεται για να κατακτήσει ένα μετάλλιο, παραμελώντας την ψυχική του υγεία. Το παράδειγμα τους δεν ακολούθησε η Olivia Podmore, μια ποδηλάτισσα από τη Νέα Ζηλανδία, η οποία επαναφέρει με τραγικό τρόπο τη συζήτηση περί της ψυχολογίας των αθλητών.
Η Podmore πέρασε το τελευταίο της Σαββατοκύριακο με τον Ολυμπιακό πρωταθλητή κωπηλασίας, Eddy Murray, τον σύντροφό του και έναν άλλο φίλο τους στο Queenstown, στη λίμνη Hawea. Την Δευτέρα βρέθηκε νεκρή στο διαμέρισμά της, χωρίς κανείς να γνωρίζει τον λόγο. Δεν μπορούσαν να προβλέψουν τι είχε σκοπό να κάνει, καθώς δεν είχε ανοιχτεί σε κανέναν για το θέμα που την βασάνιζε. «Όποιος την είχε δει τις τελευταίες 72 ώρες, πριν πεθάνει, δεν θα μπορούσε να μαντέψει τι πρόκειται να συμβεί», είπε ο Murray.
Αυτό που συνέβαινε στην πραγματικότητα ήταν ότι δεν είχε επιλεχθεί για τους Ολυμπιακούς στο Τόκιο. «Πολύς λόγος γίνεται για την ψυχική υγεία των αθλητών», συνέχισε ο Murray. «Η Simone Biles και η Naomi Osaka την έφεραν στο προσκήνιο μετά από τις προσωπικές τους δυσκολίες. Ο αγώνας της Olivia ήταν ο ίδιος και τώρα έχουμε ένα ακόμη ένα περιστατικό ».
Η Olivia Podmore ήταν μέλος της εθνικής ομάδας ποδηλασίας της χώρας της από το 2015. Κέρδισε το ασημένιο στο ομαδικό σπριντ και χάλκινο στον αγώνα με χρονόμετρο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Junior Track στην Αστάνα (Καζακστάν). Το 2016 συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο Senior και στους Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο. Στη ποδηλασία – Κέιριν, που ήταν και η ειδικότητά της, υπέστη ένα τραύμα μετά από πτώση μαζί με την Ισπανίδα, Τάνια Κάλβο, από την οποία άργησε να αναρρώσει. Άγγιξε τις ελάχιστες βαθμολογίες για να συμμετάσχει στους Αγώνες του Τόκιο, αλλά δεν επιλέχθηκε για την ομάδα.
Ακόμα ένα νεαρό άτομο, 24 μόλις χρονών, που δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στην πίεση και στις προσδοκίες που είχαν θέσει για εκείνη. Μπορεί λόγω κατάθλιψης ή του αισθήματος ότι δεν είναι ικανή να την οδήγησε στο να βάλει τέλος στη ζωή της. Κάτι που θα μπορούσε όμως να έχει αποφευχθεί αν δινόταν στους αθλητές η κατάλληλη ψυχική υποστήριξη από όλους μας.
https://www.intronews.gr/ti-echei-na-mas-pei-stin-pragmatikotita-to-paradeigma-tis-simone-biles
Η Podmore δημοσίευσε λίγες ώρες πριν από το θάνατό της ένα σημείωμα στα κοινωνικά μέσα ενημέρωσης στο οποίο αποκάλυψε την κατάσταση της πνευματικής της υγείας: «Ο αθλητισμός είναι μια απίστευτη διέξοδος για πολλούς ανθρώπους. Ένας αγώνας που σου προσφέρει πολλά. Το συναίσθημα όταν κερδίζεις δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο, αλλά τα συναισθήματα όταν χάνεις, όταν δεν επιλέγεσαι ή δεν έχεις προκριθεί, όταν τραυματίζεσαι, όταν δεν ανταποκρίνεσαι στις προσδοκίες της κοινωνίας, όπως για παράδειγμα και το να έχεις σπίτι, να παντρεύεσαι, να κάνεις παιδιά γιατί προσπάθησες να δώσεις τα πάντα για το άθλημά σου, αυτά τα συναισθήματα είναι επίσης διαφορετικά ».
Όλα τα σημάδια δείχνουν ότι πρόκειται για αυτοκτονία, αν και η αστυνομία της Νέας Ζηλανδίας δεν αποκλείει κανένα ενδεχόμενο. Από τότε που έγιναν γνωστά τα νέα, η κριτική για την ποδηλατική ομοσπονδία ήταν σφοδρή. Ο δύο φορές Ολυμπιονίκης Eddie Dawkins ζήτησε, άμεσα, ευθύνες από την Ποδηλασία στη Νέα Ζηλανδία και το High Performance Sport New Zeland (HPSNZ), το οποίο είναι το σώμα που αντιπροσωπεύει το άθλημα και προωθεί τους αθλητές του σε όλο τον κόσμο.
Εν τω μεταξύ, η εκπρόσωπος του αθλητικού οργανισμού της Νέας Ζηλανδίας, Raelene Castle, υπερασπίστηκε τον εαυτό της ενάντια στις κατηγορίες και τις αρνήθηκε εν μέρει. «Δεν μπορούμε να πούμε αν έχουμε κάνει λάθη μέχρι να αναθεωρήσουμε αυτό το θέμα. Κάθε αθλητής έχει πολλούς υποστηρικτές σε όλη την καριέρα του και η Olivia δεν ήταν διαφορετική ». H Castle είπε ότι ήταν δύσκολο να δεχτεί τους ισχυρισμούς ότι οι αθλητές δεν αντιμετωπίζονται καλά. «Η ψυχική υγεία είναι μια πρόκληση. Δεν υπάρχουν ξεκάθαρες απαντήσεις ».
Ο θάνατός της θυμίζει εκείνον της 26χρονης Ισπανίδας, Consuelo Álvarez, μέλους της Ολυμπιακής ομάδας που προετοιμαζόταν για τους Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992, μαζί με την Joane Somarriba. Δεν συμμετείχε στο τέλος λόγω σοβαρής κήλης, που την πέταξε εκτός ανταγωνισμού. Τον Δεκέμβριο του 1991, μπήκε σε ένα κατάστημα στο Bembibre (León), στην πόλη της, αγόρασε ένα σχοινί, το έδεσε σε κιγκλίδωμα στο υπόγειο του σπιτιού και κρεμάστηκε από αυτό.
Δύο μήνες πριν, είχε λάβει μια επιστολή που την ενημέρωνε ότι είχε χάσει την ετήσια υποτροφία ύψους 1.800.000 πεσέτας (10.818 ευρώ) από το σχέδιο ADO 92, «επειδή δεν είχε επιτύχει τις επιδόσεις που υπαγορεύει η ομοσπονδία«. Είχε υποστεί δύο συνεχόμενους τραυματισμούς στην κλείδα, και ο σύζυγός της, Άνχελ Πόρτο, κατήγγειλε την κατάσταση.
