Περιεχόμενα
Αν κάποιος το αναλύσει βαθύτερα, αυτό το κίνημα Against Modern Football που έχει εμφανιστεί τα τελευταία 10 χρόνια, δεν είναι μόνο κατά του ποδοσφαιρικού καπιταλισμού που τα έχει κάνει όλα όπα. Είναι και κατά αυτής της φλωριάς που θέλει να υπάρχει τίκι τάκα και να αλλάζουν οι ποδοσφαιριστές 750 πάσες και τελικά να μη σουτάρουν, αλλά να γυρίζουν τη μπάλα πάλι πίσω. Ο σημερινός τελικός Τσάμπιονς Λιγκ είναι ανάμεσα σε δύο ομάδες που σπάνια οι τελικοί που έχουν συμμετάσχει δεν είχαν θέαμα. Αλλά είχαν και ποδοσφαιρικό τσαμπούκα.
Στο Μίλαν-Λίβερπουλ της Πόλης για παράδειγμα, η Μίλαν έπαιζε με αλεγρία και βιρτουοζιτέ, ενώ η Λίβερπουλ με σκληράδα και ένα ωραίο γιούργια για την αντεπίθεση.
Εντάξει, καλές οι ντρίμπλες και οι κάθετες που σπάνε την αντίπαλη άμυνα, αλλά άμα δεν έχει και λίγο κολλύριο στα μάτια ένας τελικός Τσάμπιονς Λιγκ, ποιο το νόημα; Σήμερα που όλοι θυμούνται τους πιο θεαματικούς τελικούς και προσδοκούν κανένα σκορ του στυλ 3-3, εμείς πάμε στο αντίθετο ρεύμα. Θυμόμαστε όλες εκείνες τις «σούπες» που είχαν κατενάτσιο, Γκατούζους και διάφορους άλλους σεσημασμένους που πήγαιναν για να στείλουν τη μπάλα στο διάολο μέχρι να σφυρίξει ο διαιτητής. Παίκτες που αν τους έλεγες πριν τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ πως θα λήξει 0-0 και η ομάδα τους θα πάει στα πέναλτι, θα το αγόραζαν με κλειστά μάτια.
Μίλαν – Γιουβέντους 0-0 (2003)
Ίσως η κορυφαία σούπα από την ιστορία που ο θεσμός άλλαξε όνομα και από Κύπελλο Πρωταθλητριών έγινε Τσάμπιονς Λιγκ. Ένα ματς που στην κανονική του διάρκεια δεν είχε τίποτε άλλο πέρα από κόντρες και κάτι σέντρες στο πουθενά. Αν δεν υπήρχε η παράταση με 2-3 φάσεις, όπως αυτή πάνω στη γραμμή που σώθηκε η Γιούβε και φυσικά τα πέναλτι, θα μπορούσε άνετα το 2003 να μην έχει κανέναν νικητή.
Μπαρτσελόνα – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 2-0 (2009)
Μη σας ξαφνιάζει. Ματς που έχει λήξει 2-0 μπορεί να είναι σούπα. Κι αυτό γιατί μιλάμε για την πρώτη χρονιά κυριαρχίας της Μπάρτσα στην εποχή Guardiola, τότε που μαθαίναμε το ανελέητο passing game και η Γιουνάιτεντ, σε μια άλλη εποχή κυριαρχίας του βρετανικού ποδοσφαίρου, βρισκόταν για δεύτερη σερί χρονιά σε τελικό. Το είχε κατακτήσει έναν χρόνο πριν, αλλά απέναντι στη Μπαρτσελόνα του Messi και του Eto’o, δεν μπόρεσε να βγάλει ούτε φάση της προκοπής. Σε αυτό το trailer από τη μετέπειτα κόντρα Messi-Ronaldo στην Ισπανία, η Μπαρτσελόνα έβαλε ένα γκολ με τον Eto’o και το ματς τελείωσε. Η κεφαλιά του Μέσι μετά απλώς επισφράγισε μια νίκη σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ που είχε φανεί από το πρώτο λεπτό.
https://www.youtube.com/watch?v=FELP6z1acmI
Μπάγερν – Παρί 1-0 (2020)
Σε αυτόν τον τελικό δίνουμε ένα ελαφρυντικό. Ήταν μετά από μεγάλη διακοπή λόγω της πανδημίας που σταμάτησε τα πάντα. Βέβαια από τα προημιτελικά μέχρι τον τελικό οι δύο ομάδες μια χαρά μπάλα έπαιξαν. Στον τελικό όμως η Παρί έπαθε το κλασικό της choking ως ομάδα με φανέλα αέρινη, έκανε 2-3 φάσεις στην αρχή, μετά ο Neymar και ο Mbappe άρχισαν τα τσίπουρα και η Μπάγερν βολεύτηκε στο 1-0 δίχως να κυνηγήσει ιδιαίτερα κάτι παραπάνω. Αυτός ο τελικός Τσάμπιονς Λιγκ ξεχάστηκε μέσα σε λίγες ημέρες.
Τσέλσι – Σίτι 1-0 (2021)
Δύο αγγλικές ομάδες σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ δεν είναι και ιδιαίτερα ευνοϊκή συνθήκη. Το είδαμε και στο Γιουνάιτεντ-Τσέλσι το 2008 και στο Τότεναμ-Λίβερπουλ το 2019, σε μικρότερο βαθμό. Το περσινό Τσέλσι-Σίτι ήταν με εξαίρεση το αρχικό δεκάλεπτο και μετά ένα 5λεπτο όπου έβαλε και το γκολ η Τσέλσι με τον Havertz, το απόλυτο τίποτα. Είχε τη φαεινή ιδεάρα ο Pep να πάει να βάλει στην δεξιά πτέρυγα της Σίτι δύο αριστεροπόδαρους, με τον Bernardo Silva να είναι κάτι σαν full back σε 3-5-2 και δε μπορούσε να πάει με τίποτα ευθεία για να βγάλει καμία σέντρα. Προσπαθούσε μόνο να κλείνει προς τα μέσα. Τον πήραν χαμπάρι της Τσέλσι και απλά του άφηναν ανοιχτό τον δεξί διάδρομο. Μας υποχρεώσατε κύριοι Βρετανοί με το θέαμα.
https://www.youtube.com/watch?v=IZubbfv4e8Q
Διαβάστε ακόμη στο intronews.gr:
Pelagia noctiluca: Στις ελληνικές παραλίες οι επικίνδυνες μωβ μέδουσες και φέτος
Μακελειό στο Τέξας: Ερευνάται το γιατί δεν παρενέβη νωρίτερα η αστυνομία του Uvalde
