Ολυμπιακός δεν είμαι και δε μπορώ να κατανοήσω τον ψυχισμό των φιλάθλων του, αλλά ειλικρινά δε μπορώ με τίποτα να κατανοήσω την γκρίνια που υπάρχει όλο το καλοκαίρι και μέχρι και χθες. Και η οποία σίγουρα θα ξαναϋπάρξει στο πρώτο μη επιθυμητό αποτέλεσμα. Για να μη λέω ψέματα, έχω καταλήξει για τον ψυχισμό τους, για αυτή τη γκρίνια και οφείλεται σε αυτή τη μανία να είναι πάντα πρώτοι, με την οποία έχουν γαλουχηθεί, και να μη μπορούν ποτέ να δεχτούν ότι κάποιες φορές υπάρχει καλύτερος αντίπαλος. Έχουν το σύνδρομο του δικτάτορα, του μονοκράτορα οι φίλαθλοι, επειδή μέχρι πριν 5-6 χρόνια ήταν πάντα πρωταθλητές.
Κι αυτό το βλέπει κανείς τώρα περισσότερο από ποτέ, επειδή η κατάκτηση του Conference League ήταν κάτι τόσο μη αναμενόμενο, ειδικά με τον τρόπο που λειτουργεί οργανωτικά ο Ολυμπιακός εδώ και μια τριετία, που δε μπορούν να το διαχειριστούν και φέρνουν την καταστροφολογία με το παραμικρό.
Ναι οκ, ο Ολυμπιακός κλείνει 100 χρόνια. Και τι με αυτό; Θα πρέπει να πάρει το πρωτάθλημα μόνο και μόνο γι’ αυτό; Όχι. Αν το πάρει, θα το πάρει γιατί θα έχει διαχειριστεί καλύτερα από ΠΑΟΚ-ΑΕΚ (τον Παναθηναϊκός δεν έχει πια, νομίζω, νόημα να τον συμπεριλαμβάνουμε στην κουβέντα) τα όσα θα φέρει η σεζόν.
Ωραία. Κέρδισε χθες ο Ολυμπιακός τη Μπράγκα με 3-0. Τώρα ξαφνικά είναι όλα καλά και δεν ενοχλεί τους φιλάθλους που η διοίκηση δεν έφερε με 3.5 εκατομμύρια τον Ποντένσε ή που δεν έδωσε 3 εκατομμύρια στον Φορτούνη; Από αυτό φαίνεται ότι απουσιάζει έντονα η λογική από τους φιλάθλους.
Στα δικά μου μάτια, ο Ολυμπιακός παίζει να κινήθηκε πιο νορμάλ από κάθε άλλο καλοκαίρι, παρόλο που στο φινάλε της σεζόν έκανε κινήσεις πανικού για να ικανοποιήσει τους φιλάθλους, να τους κατευνάσει. Θα φανεί στην πορεία της σεζόν αν ο Ολυμπιακός είχε ανάγκη Γουίλιαν-Ολιβέιρα, αλλά όπως και να ‘χει, δεν βλέπω κανέναν λόγο να υπάρχει τέτοια αποδόμηση επειδή δεν βγάζει 10 καθαρές ευκαιρίες σε κάθε ματς ή επειδή είχε 3 σερί ματς χωρίς νίκη.
Το ποδόσφαιρο δεν είναι πια όπως παλιά. Κι όταν λέω παλιά, δεν εννοώ πριν 20 χρόνια. Δεν είναι καν ίδιο σε σχέση με πριν 3 χρόνια. Ο ανταγωνισμός εντός Ελλάδας είναι στο κορυφαίο του επίπεδο, ευρωπαϊκά επίσης, το Europa είναι σήμερα ό,τι το Τσάμπιονς Λιγκ πριν 10 χρόνια, οπότε κάποια πράγματα φαίνονται πολύ περισσότερο. Οι ελλείψεις και οι υπεροχές.
Ο Ολυμπιακός σίγουρα δε μπορεί να κριθεί από 3 ανεπιτυχή αποτελέσματα, ούτε από το 3-0 επί της Μπράγκα, το οποίο είχε και αρκετή δόση τύχης στο πώς μπήκαν το 1ο και το 3ο γκολ.
Ο Ολυμπιακός μπορεί να κριθεί από το αγωνιστικό του πλάνο, πώς εξελίσσεται αυτό, πώς επενδύει σε αυτό. Και οφείλουμε να αναγνωρίσουμε στον Μεντιλίμπαρ πως έχει ιδέες, έχει πράγματα να κάνει. Ακόμα και τα απλά, δείχνουν μια κατεύθυνση.
Ο Ολυμπιακός πέτυχε με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια
Υπάρχει μια κίνηση που νομίζω θα αλλάξει τον Ολυμπιακό. Την έκανε στο ματς με τη Λυόν, στο πρωτάθλημα την Κυριακή και χθες. Γνωρίζοντας πως στα εξτρέμ δεν υπάρχει ποιότητα όμως θα την ήθελε, ο Μεντιλίμπαρ τι έκανε; Έβαλε εκεί τον Ροντινέι που είναι καταπληκτικός δημιουργικά και ρίχνει πίσω του τον Κοστίνια, για να έχει μια δυνατή δεξιά πτέρυγα, αμυντικά και επιθετικά.
Με την τοποθέτηση Ροντινέι εκεί, μετατρέπει τον Βραζιλιάνο στον playmaker της ομάδας. Η απουσία δημιουργίας από το κέντρο, λόγω έλλειψης ενός Φορτούνη, γίνεται λιγότερο αισθητή επειδή ο Ροντινέι παίζει πιο ψηλά και μπορεί να βάλει περισσότερη ένταση στην επιθετική του λειτουργία, χωρίς να σκέφτεται ότι πρέπει να γυρίσει και πίσω να μαρκάρει. Κάτι που σε αρκετά ματς δεν το έκανε και καλά, είτε λόγω αντοχών είτε γιατί δεν το έχει τόσο.
Σίγουρα, ο Ροντινέι στα 32 προς 33 δε μπορεί να παίζει όλα τα ματς βασικός, αλλά αν έχει η σεζόν ακόμα 40 ματς, ο Ολυμπιακός χρειάζεται από αυτόν να παίξει τα 25-30 για να ξέρει πως στην τελική ευθεία θα είναι σε θέση να διεκδικήσει τους στόχους του. Και, φυσικά, μπορεί άνετα να παίζει εκεί ως τον Ιανουάριο, όταν και ο Ολυμπιακός θα μπορέσει να φέρει έναν ικανό εξτρέμ ή δημιουργό για να πάρει βάρος από τον Ροντινέι.
Μακρινές συζητήσεις όμως. Εμείς κοιτάμε το τώρα, με βάση αυτό κρίνουμε, και στο τώρα του, ο Ολυμπιακός μπορεί να πορευτεί άνετα με τον Ροντινέι ως εξτρέμ και με αυτό το σχήμα που επιλέγει ο Μεντιλίμπαρ στα τελευταία ματς. Και να βάλει κι ένα τέλος στη γκρίνια και την καταστροφολογία, ιδίως όταν δεν υπάρχει ανταγωνιστής που να είναι καταφανώς καλύτερος στην Ελλάδα. Ο ΠΑΟΚ είναι πιο δεμένος, αλλά δυσκοίλιος πολύ στο γκολ, κάτι που ο Ολυμπιακός το έχει πιο εύκολα, η ΑΕΚ έχει το πλεονέκτημα του ενός ματς την εβδομάδα ως τον Δεκέμβριο που αρχίζει το Κύπελλο, αλλά θέλει κι αυτή χρόνο να δέσει με τους νέους παίκτες και ο Παναθηναϊκός μοιάζει ένα καμμένο χαρτί.
Το ματς της Κυριακής είναι μια ευκαιρία για τον Ολυμπιακό να μειώσει τους ανταγωνιστές του στο πρωτάθλημα και να βάλει οριστικό τέλος στη μουρμούρα της κερκίδας, να αγοράσει χρόνο ως τον Δεκέμβριο μίνιμουμ και μετά να κάνει ένα πρώτο ταμείο.
Θα πρέπει πάντως οι φίλαθλοι να έρθουν λίγο στα συγκαλά τους και να μην αφορίζουν τόσο εύκολα τον Μεντιλίμπαρ που δείχνει να είναι ένας καλός προπονητής και αυτό που χρειάζεται ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή. Ας δουν και τον αιώνιο αντίπαλο τους που πήγε πέρσι απολύοντας τον Γιοβάνοβιτς για να βρει το παραπάνω και τελικά κατέληξε να γκρεμίσει και το πάτωμα που είχε φτιάξει με τόσο κόπο στα 2 χρόνια του Ιβάν…
* Κεντρική φωτογραφία: Stefanos Kyriazis/NurPhoto via Getty Images
