Περιεχόμενα
Ποιος να περίμενε άραγε ότι ο Ολυμπιακός θα κερδίσει τον Παναθηναϊκό τόσο εύκολα στον τελικό Κυπέλλου; Όσοι ξέρουν μπάσκετ, θα έπρεπε να το περιμένουν. Είναι τόσο μεγάλη η διαφορά των δύο ομάδων σε επίπεδο βάθους και συνοχής που έχει αρχίσει να φαίνεται σε αυτό το σημείο της σεζόν, σημείο στο οποίο ο Παναθηναϊκός έχει πάει με 6 παίκτες που έχουν κάνει ρεκόρ σε 30λεπτα.
Ναι, μπορεί ο Παναθηναϊκός να έχει στη θεωρία περισσότερα ταλαντούχα ονόματα, αλλά σίγουρα δεν έχει καταφέρει να φτιάξει ομάδα και σίγουρα δεν έχει μια αξιοπρεπή second unit σε αυτό το σημείο της σεζόν.
Το είδαμε στο ματς με τον Άρη, το είδαμε και με τον Ολυμπιακό. Οι παίκτες πέραν των 5 που ξεκίνησαν βασικοί, δεν έδωσαν σε κανένα ματς έστω διψήφιο αριθμό πόντων. Στον τελικό ήταν μετά βίας 5, αν δεν κάνω κάποιο λάθος. Πού θα μπορούσε να πάει έτσι ο Παναθηναϊκός; Κι αυτή η εικόνα δεν είναι τωρινή, συμβαίνει εδώ και αρκετό διάστημα. Όταν μάλιστα ο προπονητής Αταμάν έχει παροπλίσει κάποιους επειδή δεν προσφέρουν στα ματς ούτε για 5-6 λεπτά, τότε είναι απίθανο μια ομάδα 6 παικτών να τα βάλει με μια ομάδα 11 παικτών.
Ο Ολυμπιακός αυτό είναι. Μια ομάδα με 11 παίκτες που μπορούν να προσφέρουν είτε παίξουν 5 λεπτά είτε παίξουν 35. Δε χρειάζονται συγκεκριμένο χρόνο. Έχουν μπει όλοι κάτω από το πλάνο του Μπαρτζώκα και ανεβάζουν το επίπεδό τους και το κασέ τους. Δεν πιστεύω ότι όλοι αυτοί οι παίκτες μπορούν να είναι τόσο ικανοί σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα, με άλλον κόουτς. Ο Ολυμπιακός πολύ σοφά επένδυσε στον πάγκο του, στον Μπαρτζώκα και τους βοηθούς του και απολαμβάνει τους καρπούς.
Με Μπαρτζώκα και Φαλ ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να χάσει από άστοχο Παναθηναϊκό
Αυτή ήταν η μία τεράστια διαφορά στον τελικό Κυπέλλου που θα είχε φανεί και στο ματς πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ, αν ο Γκος δεν έχανε το εύκολο lay up. Η επιδραστικότητα του Μπαρτζώκα στους παίκτες του και το πόσο πιστά ακολουθούν το πλάνο, δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί εύκολα από έναν Παναθηναϊκό που έχει παίκτες με επιθετικό ταλέντο, όχι όμως τέτοιο που να αντεπεξέρχεται απέναντι σε τόσο δυνατή άμυνα, όχι τέτοιο που να βγαίνει μετά από 5 μήνες γεμάτους με 30λεπτα.
Όταν όλο αυτό συνδυαστεί με τον Μουστάφα Φαλ, τότε αυτός ο Παναθηναϊκός, που δεν έχει αξιόπιστο αμυντικά πεντάρι ούτε για δείγμα και που επιθετικά το βασικό του πεντάρι αναγκάζεται να βγαίνει στο τρίποντο για τα σκριν στον Ναν, δεν μπορεί να διεκδικήσει νίκη.
Ο Φαλ κατάπιε κάθε αντίπαλο και ήταν τόσο επιδραστικός που στο 4ο δεκάλεπτο δεν έπαιξε καθόλου. Έδωσε την σκυτάλη στον Ράιτ που ταΐστηκε σωστά από τα γκαρντ, ιδίως Μήτρου Λονγκ και Παπανικολάου, και νίκησε απέναντι στον κουρασμένο Μήτογλου και τον Λεσόρ που ήταν συνήθως εκτός θέσης.
Τίποτα προφανώς δεν έχει τελειώσει στη σεζόν, υπάρχουν πολλά που διακυβεύονται ακόμα, αλλά ο Παναθηναϊκός, όσο κι αν λέει ο προπονητής του άλλα, χτίζεται φέτος για να μπορέσει να γίνει ομάδα με βάθος του χρόνου. Δε γίνεται προφανώς σε καλοκαίρι με 12 προσθήκες να βγουν όλοι. Απλά είναι παράδοξο ότι αυτοί που δε βγαίνουν, είναι αυτοί με τα μεγάλα συμβόλαια, ιδίως ο Χουάντσο και ο Βιλντόζα, ενώ την ίδια στιγμή Παπαπέτρου-Μπαλτσερόφσκι-Μαντζούκας-Μωραΐτης δεν έχουν χρόνο συμμετοχής.
Είναι πολύ μικρό το rotation και αν δεν κάνουν κάποιοι παίκτες ένα μικρό step up, ο Παναθηναϊκός θα πάει στα…κόκκινα μέχρι το φινάλε και δεν ξέρω τι αντοχές θα έχει.
Αυτά δεν είναι πορίσματα ενός τελικού. Όσα έκανε σήμερα ο Παναθηναϊκός, τα έχει κάνει σε πολλά ματς, ακόμα και σε αυτά που κέρδισε. Απλά, είχε την τύχη να μη διαθέτει ο αντίπαλος τον Φαλ.
Ο Ολυμπιακός να ευλογάει την…ατυχία του που τραυματίστηκε ο Μιλουτίνοφ
Ο Ολυμπιακός από τη μεριά του, ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα, δείχνει να μπορεί να βρίσκει το θετικό μετά το αρνητικό. Έχασε τον Μιλουτίνοφ για 2 μήνες, αλλά βρήκε τον Ράιτ που είναι πολύ πιο σημαντικός για τον Ολυμπιακό βάσει χαρακτηριστικών και επιτρέπει στον Φαλ να έχει τη μερίδα του λέοντος σε χρόνο. Αυτή θα είναι μια σπαζοκεφαλιά για τον Μπαρτζώκα σε περίπου 1 μήνα από τώρα.
Μέχρι τότε βέβαια, ο Ολυμπιακός έχει δύο τρόπαια στη σεζόν, είναι 7ος στην Ευρωλίγκα με πρόγραμμα-λουκούμι για να πάει ακόμα και 4ος και δείχνει πόσο δύσκολο είναι να φτιάξεις ομάδα. Και καλό είναι να θυμόμαστε και για τις δύο ομάδες από πού ξεκίνησαν η κάθε μία φέτος.
Ο Ολυμπιακός έχασε τον Βεζένκοφ και τον Σλούκα, κυρίως όμως τον πρώτο, και παρά τη γκρίνια και τους τραυματισμούς, έκανε τις απαραίτητες προσθήκες. Όχι προσθήκες φανταχτερές, αλλά προσθήκες ουσίας.
Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε από 16ος στην Ευρωλίγκα και έχοντας να αντιμετωπίσει τη δυσπιστία ατζέντηδων και αγοράς το καλοκαίρι. Όποιος περίμενε πως θα πάει αέρα final-4 και θα κάνει παρέλαση στην Ελλάδα, προφανώς δεν ξέρει μπάσκετ. Κι αυτό φαίνεται από το ότι ο Παναθηναϊκός φέτος έχτισε μια ομάδα με βάση τους παίκτες-εργάτες συν τους Λεσόρ-Σλούκα (που θα πρέπει να ανεβάσει στροφές άμεσα) και στην πορεία του ήρθε και ο Ναν.
Το καλοκαίρι θα κληθεί να αναζητήσει το βάθος του. Θα ήταν μπασκετικό θαύμα αν το έβρισκε αυτό τόσο γρήγορα. Και τα θαύματα στο μπάσκετ έχουν πάψει.
Το κρίσιμο ερώτημα πάντοτε είναι αν ο ηττημένος παίρνει τα μαθήματα που πρέπει για να γίνει καλύτερος ή αν συνεχίζει να κάνει τα ίδια λάθη. Προς το παρόν, ο Παναθηναϊκός, ο Αταμάν δηλαδή, δεν δείχνει να θέλει να αλλάξει την προσχεδιασμένη του ρότα.
Ο Ολυμπιακός βρήκε παίκτες ακριβώς στο σχήμα που είχαν τα «κενά» του
Ο Ολυμπιακός από τη δική του μεριά, δείχνει να μαθαίνει από τις αστοχίες. Πήρε Πετρούσεφ, Μήτρου Λονγκ και Ράιτ. Κανείς τους δεν είναι παίκτης που τον ακούς και λες ότι τώρα άλλαξαν οι συσχετισμοί. Κουμπώνουν όμως ιδανικά.
Ο Ολυμπιακός είχε ανάγκη έναν παίκτη να μπορεί να δίνει 6-7 λεπτά στο 4 όταν είναι έξω ο Πίτερς, αλλά να μπορεί να κάνει και το step-up. Αυτός είναι ο Πετρούσεφ.
Ο Ολυμπιακός είχε ανάγκη έναν παίκτη να δίνει 5-10 λεπτά στον Γουόκαπ επειδή ο Γκος έχει συχνά τραυματισμούς. Πήρε τον Λονγκ.
Ο Ολυμπιακός είχε ανάγκη έναν αθλητικό σέντερ γιατί δεν είχε καθόλου τέτοια χαρακτηριστικά. Πήρε τον Ράιτ, ο οποίος μοιάζει σαν να παίζει καιρό στην ομάδα. Και θυμίζει κάτι από Ντόρσεϊ. Όχι τον Τάιλερ, τον Τζόι.
Και φυσικά, ο Ολυμπιακός δείχνει ότι στα μέσα της σεζόν δεν πας να πάρεις του υπερπαίκτη γιατί θα διαταράξει ένα σύνολο. Πας να πάρεις αυτό που σου λείπει. Στον Παναθηναϊκό λείπουν 10 λεπτά από ένα 5άρι με στοιχεία διαφορετικά του Λεσόρ. Τα έχει ο Μπαλτσερόφσκι. Αλλά ο Πολωνός δεν δείχνει σημεία ζωής.
ΥΓ. Παρ’ όλη την κακή εικόνα, ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε να διεκδικήσει το ματς ως το τέλος αν δε γινόταν μια φάση. Ποια; Εκεί που είναι το σκορ στην ισοπαλία, ο Ναν φεύγει σε transition 4 εναντίον 4 και βαράει τρίποντο μπροστά στον Φαλ. Το ριμπάουντ το παίρνει ο Ολυμπιακός, φεύγει σε αντεπίθεση, ο Καναάν ελεύθερος στο τρίποντο, σκοράρει το πρώτο του και παίρνει ψυχολογία. Μετά ήρθε και το 2ο. Και μετά απελευθερώθηκε όλος ο Ολυμπιακός, διότι ο Παναθηναϊκός που έκλεινε μέσα και το έδινε το τρίποντο, βγήκε στη ρακέτα και ο Φαλ πήρε ξανά τη σκυτάλη.
ΥΓ1. Ο Ολυμπιακός πήρε ασίστ από τον Μήτρου Λονγκ, από τον Λαρεντζάκη, από σχεδόν όλους του τους παίκτες. Ο Παναθηναϊκός έκανε 18 λάθη.
ΥΓ2. Δε γίνεται ο Χουάντσο να χάνει για πολλοστή φορά φέτος lay up και να μην βρίσκει καν στεφάνι στο 2ο που έκανε. Δε γίνεται με το σκορ 39-45 στο φινάλε του 3ου δεκαλέπτου ο Σλούκας να είναι μόνος, να φοβάται να σουτάρει και να δίνει μπάλα στον Λεσόρ στα 5 δευτερόλεπτα για να πάρει φάουλ, να κάνει 0/2 βολές και να βγάλει ο Ολυμπιακός αντεπίθεση σε 6 δευτερόλεπτα για να γίνει το σκορ 39-47.
ΥΓ3. Πάνω από 20 μετρημένες φορές τα γκαρντ του Παναθηναϊκού μπήκαν στη ρακέτα του Ολυμπιακού για drive και από τον φόβο τους για τον Φαλ, έκαναν μια βόλτα και πετούσαν τη μπάλα προς τα έξω. Αρκετές φορές μάλιστα, είχαν σηκωθεί στον αέρα, φοβήθηκαν την τάπα και έκαναν ή λάθος ή πάσα για σκοτωμένο σουτ. Κι αυτό το πειραγμένο μυαλό όλων, δεν άλλαξε ούτε όταν δεν έπαιζε ο Φαλ. Ο φόβος στο μυαλό παρέμεινε. Σε ένα ματς που δε μπαίνουν τα τρίποντα, ο φόβος για το drive σημαίνει πως το σκορ θα έρθει μόνο κατά τύχη. Αντίθετα, ο Ολυμπιακός είχε τεράστια ποικιλία στην επίθεσή του.
ΥΓ4. Το μπάσκετ είναι απλά πράγματα σε ορισμένα ζητήματα. Όπως για παράδειγμα ότι όταν ο Παναθηναϊκός κάνει επίθεση και ο Γκραντ ζητάει τον Λεσόρ για σκριν στο τρίποντο και ο Γκραντ που δεν έχει σκοπό να πάει στο drive γιατί φοβάται, τη δίνει στον Λεσόρ που δεν έχει σουτ, τότε το πιθανότερο είναι να οδηγηθείς σε σκοτωμένη επίθεση. Γιατί χάνονται δευτερόλεπτα, ο αντίπαλος δεν κουράζεται, σε διαβάζει και σε προκαλεί να σουτάρεις τρίποντο. Δεν ξέρω αν ο Μπαλτσερόφσκι θα μπορούσε να πάρει μπρος σε αυτό το ματς, αλλά δεν ξέρω γιατί δεν δοκιμάστηκε καν, μπας και τραβήξει τον Φαλ έξω.
ΥΓ5. Ο Φαλ ήταν τόσο κυρίαρχος που ακόμα και σε φάση που ο Λεσόρ είχε κάνει σωστό block out για το ριμπάουντ, ο Φαλ του πήρε τη μπάλα και το φάουλ.
ΥΓ6. Ο Χουάντσο κατάφερε να χάσει τη μπάλα ακόμα και μέσα από τα χέρια του σε σημείο που ο Παναθηναϊκός πάλευε να μειώσει τη διαφορά.
ΥΓ7. Δύο φορές ο Γκραντ έτρεξε σε αιφνιαδιασμό, την πρώτη πήδηξε για σουτ, δεν το έκανε, πέταξε τη μπάλα στο πουθενά και την πήρε ο Ολυμπιακός. Στη δεύτερη, έκανε κακό lay up. Δείγμα κούρασης.
ΥΓ8. Επειδή ο Ναν είναι παιχταράς επιθετικά, δε σημαίνει πως δεν θα υπάρξει ματς που δε θα του βγει τίποτα. Αντιμετώπισε για πρώτη φορά φέτος τον Φαλ και ήταν εμφανές πως έπαθε σοκ. Είχε βγει εντελώς εκτός ματς πνευματικά και δεν υπήρχε περίπτωση να γυρίσει. Απορίας άξιο λοιπόν γιατί έμεινε τόσο πολύ μέσα και πήρε τόσα κρίσιμα σουτ..;
