Δεν έχουν περάσει παρά λίγες ώρες από την εποποιία που έκανε ο Ολυμπιακός στο final-4, στον ημιτελικό απέναντι στη Μονακό, και αναρωτιόμαστε όλοι πώς θα γίνει αυτή η ομάδα, με αυτή τη συνέπεια, να χάσει το 4ο τρόπαιο της ιστορίας της.
Προφανώς, όταν παίζεις σε έναν τελικό Ευρωλίγκας απέναντι στη Ρεάλ, τα πάντα μπορούν να συμβούν. Ιδίως όταν απέναντι υπάρχουν, εκτός του Ταβάρες, τρία γερόντια που ακόμα τραγουδάνε και όταν βρίσκονται μπροστά σε τρόπαιο, γίνονται νέοι ξανά. Γιουλ-Σέρχι-Ρούντι μοιάζει να φυλούσαν τον εαυτό τους όλη τη χρονιά για να είναι έτοιμοι σε play offs και final-4.
Μπορούν όμως να αντέξουν αυτή την τρομοκρατία που έκανε ο Γουόκαπ στον Τζέιμς, τον Οκομπό, τον Λόιντ και τους υπόλοιπους; Εδώ δεν άντεξαν αυτοί οι πιο αθλητικοί. Μπορεί η τεράστια εμπειρία ταλαιπωρημένων σωμάτων να αντεπεξέλθει απέναντι σε έναν Ρόμποκοπ;
Η απάντηση θα έρθει αύριο βράδυ στις 10, αλλά τα δεδομένα δεν μπορούν να οδηγήσουν σε άλλο συμπέρασμα από αυτό της νίκης για τον Ολυμπιακό. Όχι ότι θα αλλάξει κάτι για την εκτίμηση που χαίρει ο κόουτς Μπαρτζώκας και η ομάδα του σε όλη την Ευρώπη για το μπάσκετ που παίζουν. Σαφώς, άλλο να είσαι τροπαιούχος και άλλο φιναλίστ.
Ολυμπιακός, το «My Way» του Μπαρτζώκα
Οφείλουμε όμως αυτή τη στιγμή, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, να αναγνωρίσουμε στην ομάδα του Μπαρτζώκα κάτι που δεν το συναντάμε συχνά. Προσωπικά δεν θυμάμαι να το έχω συναντήσει τα τελευταία 15 χρόνια. Ίσως και παραπάνω, αλλά ας μη φανώ υπερβολική.
Ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα έχει επιλέξει σε αυτό το φορμάτ της Ευρωλίγκας να είναι η ομάδα με το μικρότερο ρόστερ. Έχει 13 παίκτες. Ο 13ος είναι ο Πάπας. Ο 12ος ο Λούντζης. Ενώ σχεδόν όλες οι άλλες ομάδες, ακόμα και αυτές που τερμάτισαν στο τέλος (δείτε π.χ. αριθμητικά το ρόστερ του Παναθηναϊκού) έχουν 14-15 παίκτες, ο Μπαρτζώκας έχει πάρει αυτό που σε εμάς φαίνεται ρίσκο και τα κατάφερε.
Ο Ολυμπιακός δύο χρόνια τώρα δεν έχει αντιμετωπίσει σοβαρούς τραυματισμούς, το τιμ του Μπαρτζώκα κάνει φανταστική δουλειά σε επίπεδο φροντίδας των οργανισμών και είναι συνολικά μια ομάδα που ξέρει ότι μπορεί να αντέξει μια δυο απουσίες. Ακόμα κι αν είναι ο Βεζένκοφ και ο Σλούκας μαζί.
Με δεδομένο ότι ο Πάπας υπάρχει απλά για να συμπληρώνεται 12αδα όταν υπάρχουν απουσίες και πως ο Λούντζης έχει πάρει κάτι σκόρπια 5λεπτα μες στη χρονιά, ο Ολυμπιακός πάει με 11 παίκτες να κάνει το τρεμπλ. Έχει πάρει Κύπελλο, είναι μια νίκη από την Ευρωλίγκα και θα είναι σοκ αν δεν πάρει το πρωτάθλημα, έστω με 3-2 νίκες.
Το ακόμα πιο σπάνιο επίτευγμα
Επιπρόσθετα, δεν ξέρω αν το έχει πάρει κανείς χαμπάρι, αλλά ο Ολυμπιακός φέτος δεν έκανε ούτε καν κοιλιά. Δεν πέρασε δηλαδή αυτό το στάδιο που λέμε ότι προγραμματίζουν επίτηδες οι προπονητές. Και δεν θα το είχε περάσει ούτε πέρσι αν δεν είχε σκάσει ο κορωνοϊός, κάπου τον Ιανουάριο του 2022, που οι Ερυθρόλευκοι είχαν 4 ήττες. Είδατε εσείς στη διάρκεια της χρονιάς κανέναν Ολυμπιακό να κάνει μαζεμένες ήττες; Ακόμα και τον Μάρτιο που κατέβασε ταχύτητα, δεν υπέστη κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί κοιλιά. Δύο ήττες έκανε κι αυτές χωρίς να επηρεάσουν την πορεία. Πρώτος ήταν και πρώτος έμεινε. Κι έπεσε πάνω στη Φενέρμπαχτσε για να προκριθεί έχοντας κερδίσει σε θάρρος, έχοντας μάθει, έχοντας κατανοήσει ότι πρέπει να παίξει με σκληράδα.
Ο ημιτελικός απέναντι στη Μονακό ήταν η σειρά με τη Φενέρ σε ένα ματς. Στα 3 από τα 5 παιχνίδια ο Ολυμπιακός δεν έπαιξε καλή άμυνα και κέρδισε το 1 χάρη στην σεληνιασμένη βραδιά του Κανάαν στο πρώτο ματς. Στα δύο που έπαιξε άμυνα, πήρε το 1 με το τρίποντο του Σλούκα και το άλλο με άνεση στο 5ο ματς. Έτσι και με τους Μονεγάσκους. Στο πρώτο ημίχρονο δεν έπαιζε άμυνα και στην επίθεση είχε κακές επιλογές. Στο 2ο ημίχρονο έπαιξε όλη την άμυνα του κόσμου και η Μονακό έβαλε…σταγόνες από καλάθια στο 3ο δεκάλεπτο.
Το δικό μου συμπέρασμα είναι πως οι παίκτες στον σύγχρονο αθλητισμό προπονούνται ώστε τα σώματα τους να βρίσκονται σε αγωνιστική λειτουργία. Κι αν υπάρχουν παίκτες που παίζουν 15-20 λεπτά μια φορά την εβδομάδα, ίσως είναι πιθανότερο να τραυματιστούν. Σίγουρα, δε μπορούν να βρουν ρυθμό και να δείξουν αν αξίζουν.
Πέρα από το μπασκετικό κομμάτι, ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα είναι και ένα παράδειγμα οργάνωσης και διαμοιρασμού αρμοδιοτήτων και ρόλων. Κάτι που σαφώς αρχίζει και τελειώνει στην διοίκηση. Αν δηλαδή η διοίκηση μένει στο δικό της κομμάτι, να βάζει δηλαδή τα λεφτά, και αφήνει τους ειδικούς να αποφασίσουν και ο καθένας σέβεται τον ρόλο του άλλου, το αποτέλεσμα είναι ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα, άρα των Αγγελόπουλων.
* Κεντρική φωτογραφία: Getty Images
