Κάθε αθλητής κρύβει από πίσω του μια ιστορία, μια νοοτροπία και βέβαια ένα πόνο, που μόνο εκείνος γνωρίζει καλά. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ανέκαθεν ανεδείκνυαν το ήθος και τον χαρακτήρα τους, ωστόσο η φετινή Ολυμπιάδα, έχει να μας διδάξει πολλά περισσότερα. Αντανακλά εκτός από τον μόχθο και την προσπάθεια του κάθε αθλητή, τις κοινωνικοπολιτικές καταστάσεις της εποχής, και το αποτύπωμα που άφησε η πανδημία του κορονοϊού, ακόμα και στην οικονομία.
Οι αθλητές της, Έλληνες και ξένοι, είναι εδώ για να μας εμπνεύσουν. Είναι οι infuencers που θα έπρεπε όλοι να ακολουθούμε, αυτοί που πολλές φορές αγνοούμε μέσα στον βόθρο των social media. Και επειδή οι infuencers επεκτείνονται και μεταλλάσσονται σαν ιός, συγχέονται με τον όρο infuenza (τον ιό της γρίπης κοινώς). Γιατί να μην δώσουμε την αξία που αρμόζει στον Θοδωρή Ιακωβίδη, στον Tom Daley, στην Simone Biles και στην Laurel Hubbard;
Κάποια ονόματα θα σου ακούγονται άγνωστα. Ο Θοδωρής Ιακωβίδης έγινε γνωστός, παρότι έχει συμμετάσχει και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016 και μετρά ήδη πολλές διακρίσεις, μετά από το κλάμα του και την απόφαση να τα παρατήσει, που παρακίνησε χορηγούς και απλούς πολίτες. Ένα αληθινό ξέσπασμα για τις άθλιες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι αθλητές της άρση βαρών (και όχι μόνο), στάθηκε αρκετό για να εκτοξεύσει τους followers του στο Instagram. Ως γνωστόν στο Instagram μαζί με την αναγνώριση, πηγαίνει και η χορηγία, και εδώ φαίνεται η δύναμη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Όμως μένουμε με την απορία και το παράπονο: «Γιατί τόσο καιρό ένας αθλητής που δίνει μάχη από μικρό παιδί να μην έχει ήδη γίνει influencer τόσο καιρό; Γιατί έπρεπε να φτάσει στα όρια του για να κινητοποιηθούμε;»
Πέρα από την Ιακωβίδη, έχουμε και τον Λευτέρη Πετρούνια, που έχει διακριθεί παγκοσμίως, έχει τραυματιστεί σοβαρά και παρόλα αυτά κρατά χαμηλό προφίλ, τον Μίλτο Τεντόγλου, που έχει ξεχωρίσει για το ήθος του ενώ ξεκίνησε κάνοντας παρκούρ στα Γρεβενά, αλλά και τον Στέφανο Ντούσκο, έναν φοιτητή Ιατρικής που έτρωγε παγάκια για να ξεχάσει την πείνα του. Όλοι μας χάρισαν στιγμές συγκίνησης. Μεγάλοι αθλητές και μεγάλες προσωπικότητες, που αποδεικνύουν ότι τίποτα δεν έρχεται εύκολα στη ζωή. Ακόμα και στο απόγειο και στην απόλυτη δόξα, ο εφησυχασμός δεν είναι λύση. Μετά από τις διακρίσεις τους στους Ολυμπιακούς, συνεχίζουν να είναι οι ίδιοι, αποτελώντας παραδείγματα προς μίμηση. Είμαστε διπλά περήφανοι, λοιπόν.
Υπάρχουν βέβαια και άλλοι πολλοί. Μέχρι στιγμής η Σιμόν Μπάιλς, η πρωταθλήτρια της ενόργανης γυμναστικής από τις ΗΠΑ, μας δίδαξε ότι πέρα από την κατάκτηση ενός χρυσού μεταλλίου, υπάρχει και η ψυχική υγεία των αθλητών, που πολλές φορές εμείς αγνοούμε. Θέλουμε να βλέπουμε τους αθλητές σαν υπεράνθρωπους, και ξεχνάμε τι κρύβεται από πίσω. Η ίδια δήλωσε ότι παλεύει με τους δαίμονές της, ότι η Ολυμπιάδα είναι κάτι στρεσογόνο και επέλεξε να βάλει στην άκρη τις προπονήσεις και τους αγώνες που κάνει από μικρό παιδί, για χάρη της ψυχικής της υγείας. Έφερε στο προσκήνιο, λοιπόν, προβλήματα που όλοι μας ερχόμαστε αντιμέτωποι, και προσγείωσε στην πραγματικότητα το παγκόσμιο κοινό. Το ίδιο έκανε και η Ναόμι Οσάκα, που αποκλείστηκε πολύ νωρίς λόγω της πίεσης που δεχόταν, αλλά και η Ρέιβεν Σόντερς, που πάλεψε με την κατάθλιψη και κέρδισε το ασημένιο μετάλλιο.
Από την άλλη ένας ακόμα αγώνας και νίκη για την κοινότητα των ΛΟΑΤΚΙ γράφει ιστορία. Η Laurel Hubbard γίνεται η πρώτη αθλήτρια που δηλώνει ανοιχτά ότι είναι transgender, ενώ ο Tom Daley έκανε γνωστή την ομοφυλοφιλική σεξουαλική ταυτότητα του, αγνοώντας για τα ομοφοβικά σχόλια. Είναι ένα τεράστιο παράδειγμα για όλους, πόσο μάλλον για την κοινότητα στην οποία ανήκει, τα άτομα της οποίας μπορεί να νιώθουν καταπιεσμένα ή ανίκανα να πετύχουν στην κοινωνία. Ο ίδιος, είχε κάνει γνωστή και την φιλανθρωπική του δράση, καθώς πλέκει ρούχα για ΜΚΟ, αλλά και κορμάκια για σκύλους.
Όλοι οι παραπάνω χαρακτήρες, διαφορετικοί μεταξύ τους και ξεχωριστοί, εκτός από μετάλλια έχουν κατακτήσει και τον σεβασμό μας. Στις πλάτες του στέκεται η δική τους φιλοσοφία. Είναι οι influencers της εποχής μας και αυτοί που πραγματικά αξίζουν δισεκατομμύρια ακολούθους.
