Η κανονική περίοδος της Ευρωλίγκας ολοκληρώθηκε, τα play offs αρχίζουν στις 25 Απριλίου και τα 4 ζευγάρια που έχουν σχηματιστεί, προσφέρονται στο 50% τους για μεγάλες συγκινήσεις, ενώ το άλλο 50% θα είναι έκπληξη αν υπάρξει η παραμικρή συγκίνηση. Σε αυτό το σημείο θα αναρωτιέστε ποια δύο ζευγάρια μοιάζουν ήδη τελειωμένα. Το ένα είναι η Μπαρτσελόνα με τη Ζαλγκίρις. Το άλλο; Μα φυσικά το Ολυμπιακός-Φενέρ.
Αν γυρνούσαμε το ρολόι στον Οκτώβριο και μας έλεγε κάποιος ότι ο Ολυμπιακός θα παίξει με τη Φενέρ στα play offs, θα ποντάραμε ότι οι δύο ομάδες θα είχαν καταλήξει στην 4η και την 5η θέση και θα λέγαμε πως τα πράγματα θα ήταν ισορροπημένα.
Μόνο που ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα και των Αγγελόπουλων βάλθηκε φέτος να καταργήσει τη λογική του εξωτερικού παρατηρητή και του άσχετου με το μπάσκετ και να εδραιώσει την μπασκετική λογική. Γιατί η πορεία που έχουν φέτος οι Ερυθρόλευκοι δεν είναι αποτέλεσμα έκπληξης, συγκυρίας ή συμπτώσεων. Δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός. Είναι η εξελικτική διαδικασία των προηγούμενων δύο σεζόν του Μπαρτζώκα στον πάγκο.
Για πολλούς κρίνεται ως άδικο για τον Ολυμπιακό να έχει κερδίσει 24 παιχνίδια στην Ευρωλίγκα, να έχει βγει πρώτος και να του πέφτει η Φενέρ ενώ θα μπορούσε να έχει αντίπαλο την Ζάλγκιρις ή την Μπασκόνια.
Η Φενέρ έχει όντως ένα καλύτερο ρόστερ στη θεωρία και έναν καλύτερο προπονητή. Όμως στην διάρκεια της Ευρωλίγκας, αφού τελείωσε το καλό της ξεκίνημα με 10-1, έχασε από τη Μπασκόνια στην έδρα της με 70-76, έχασε από τη Ζάλγκιρις εκτός με 20 πόντους, έχασε με 23 πόντους στη Βασκονία και κέρδισε με 8 πόντους τους Λιθουανούς εντός.
Τι έκαναν οι 3 αυτές ομάδες απέναντι στον Ολυμπιακό; Η ομάδα που τον δυσκόλεψε περισσότερο ήταν η Ζάλγκιρις, μετά η Μπασκόνια και τελευταία η Φενέρ. Η Φενέρ για την ακρίβεια δεν τον δυσκόλεψε καθόλου. Στο πρώτο δεκάλεπτο στο ΣΕΦ έχανε ήδη με 20 πόντους και στο ημίχρονο με 27. Στην Τουρκία, στα μέσα του β’ δεκαλέπτου, το σκορ ήταν 16-46 και το ημίχρονο τελείωσε με 30-51.
Όχι πνευματική χαλάρωση, αλλά μπασκετική σιγουριά
Τα παραπάνω δε σηκώνουν προφανώς λόγο υποτίμησης από πλευράς Ολυμπιακού. Εμείς μπορούμε όμως να γράφουμε και να πιστεύουμε ό,τι θέλουμε, πάντοτε βασισμένοι σε όσα έχουμε δει. Ο Μπαρτζώκας και οι παίκτες του θα διαχειριστούν οι ίδιοι την πνευματική προετοιμασία αυτής της σειράς και σίγουρα δεν θα επηρεαστούν απ’ όσα γράφουμε εμείς.
Η Φενέρ δεν είναι αδικία για την πορεία που έκανε ο Ολυμπιακός. Είναι η καλύτερη επιλογή. Η Παρτιζάν θα ήταν τεράστια αδικία. Η Φενέρ είναι ιδανική γιατί ως όνομα δεν θα προκαλέσει καμία πνευματική χαλάρωση, όπως μπορεί να έκαναν η Μπασκόνια ή η Ζάλγκιρις, αλλά ταυτόχρονα δεν θα σοκάρει τον Ολυμπιακό αν κάνει μια νίκη στο ΣΕΦ. Θα μπορέσει να το διαχειριστεί καλύτερα ψυχολογικά και θα πάει στην Τουρκία και θα κάνει άνετα τουλάχιστον μια νίκη.
Το μπάσκετ δε που παίζει η Φενέρ δεν μπορεί να φοβίσει, ενώ υπάρχει μεγάλο πρόβλημα στα γκαρντ όπου ο Ουίλμπεκιν θα είναι μάλλον απών στα πρώτα δύο ματς και θα πέσει όλο το βάρος στον Καλάθη. Ο Καλάθης, όσο καλός κι αν είναι, δεν διάγει καλή σεζόν, βασικά τα τελευταία 3 χρόνια είναι μια μετριότητα πολυτελείας και θα είναι απίθανο ο Γουόκαπ να μην τον καταπιεί, όπως και όλη την περιφέρεια.
Ο Ολυμπιακός διαθέτει εκτός του Γουόκαπ έναν Σλούκα που δείχνει να ανεβαίνει, έναν Κανάαν που μπορεί να κάνει ένα τρελό ματς, έναν Λαρεντζάκη λίρα 100 κι έναν ΜακΚίσικ που κάνει όργια το 2023. Τι έχει να αντιπαρατάξει η Φενέρ; Έναν Γκούντουριτς; Ακόμα κι ο Ντόρσεϊ που ήρθε για να την ανεβάσει, μάλλον την κατέβασε και τη μπέρδεψε.
Προφανώς τα play offs θα είναι μια άλλη ιστορία, αλλά θα είναι και έκπληξη αν δούμε κάτι διαφορετικό από ένα εύκολο 3-1 στη χειρότερη των περιπτώσεων.
ΥΓ. Στα υπόλοιπα ζευγάρια, η Μπαρτσελόνα μπορεί να παίζει άσχημο μπάσκετ δεδομένου του ρόστερ της και η Ζαλγκίρις να έχει δείξει πολύ καλύτερη εικόνα, πάλι δεδομένου του ρόστερ της, αλλά η πρόκριση στο final-4 θα έρθει και λογικά με 3-0. Απλά θα κριθούν όλα τα ματς στην κόψη του ξυραφιού. Το Μονακό-Μακάμπι είναι το πιο αμφίρροπο ματς, με τη Μονακό να είναι πιο δεμένη, αλλά τη Μακάμπι να έχει παίξει καλύτερο μπάσκετ φέτος. Τέλος, το Ρεάλ-Παρτιζάν, με βάση την εικόνα των δύο ομάδων, θα έλεγα ότι γέρνει περισσότερο προς τους Σέρβους παρά προς την κραταιά Βασίλισσα. Δεν ξέρω πως η γερασμένη περιφέρεια της θα αντεπεξέλθει στην ενέργεια της περιφέρειας της Παρτιζάν.
